The Cameron Files: Pharaoh’s Curse [Amenophis: Resurrection]

Μία ρομαντική ιστορία με φόντο την μυστηριακή Αίγυπτο


Είδος: Adventure
Πλατφόρμα: Microsoft Windows
Ανάπτυξη: Galilea
Εκδότης: DreamCatcher Interactive (Βόρειος Αμερική), The Adventure Company (Ευρώπη)
Παίκτες: Single Player
Σειρά παιχνιδιών: The Cameron Files
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29/10/2002 (Βόρειος Αμερική)
Χώρα Προέλευσης: Γαλλία
Ιστοθέση του μοναδικού καταστήματος που πωλεί εκσυγχρονισμένη – επεξεργασμένη έκδοση του παιχνιδιού
Προτεινόμενες Απαιτήσεις: Windows XP/Vista/7/8/10. 32 και 64-bit (αποκλειστικά και μόνο για την έκδοση που πωλεί το www.old-games.com. Δείτε παραπάνω).
Επεξεργαστής: Pentium 3 500 MHz ή αντίστοιχος
Μνήμη RAM: 64 MΒ
Κάρτα γραφικών: Συμβατή με Direct X με τρισδιάστατη επιτάχυνση
Κάρτα ήχου: Συμβατή με DirectX
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
16X CD-ROM Συσκευή


 

Λίγα λόγια για την Αίγυπτο και τον Ρομαντισμό


Αίγυπτος


Η Αίγυπτος ή Μισρ όπως είναι το όνομά της στα Αιγυπτιακά, βρίσκεται γεωγραφικά στην Βορειοανατολική Αφρική και εν μέρει στην Χερσόνησο του Σινά. Η Αίγυπτος από τα βορειοανατολικά συνορεύει με τη Λωρίδα της Γάζας και το Ισραήλ, δυτικά με τη Λιβύη και νότια με το Σουδάν. Βρέχεται βόρεια από τη Μεσόγειο και ανατολικά από την Ερυθρά Θάλασσα.

Η χώρα θεωρείται μία μεγάλη δύναμη στη Βόρεια Αφρική, τη Μεσόγειο θάλασσα, στον Ισλαμικό κόσμο και την Ερυθρά θάλασσα. Η Αίγυπτος είναι σήμερα μία από τις πιο πολυπληθείς χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Η μεγάλη πλειονότητα των κατοίκων, που ανέρχονται σε 96.270.000, ζει κοντά στις όχθες του ζωοδότη ποταμού Νείλου. Μία έκταση 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία είναι και η μόνη εύφορη γη της χώρας.

Ο πληθυσμός της Αιγύπτου ήταν πολύ μικρός στο παρελθόν. Στα τέλη του 18ου αιώνα ήταν μόλις 3 εκατομμύρια. Αυξήθηκε ραγδαία από το 1970 έως το 2010 με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, την βελτίωση της περίθαλψης και την αύξηση της σημαντικής αγροτικής παραγωγής.

Η Αίγυπτος είναι μία χώρα που φέρει έναν πραγματικό σπουδαίο και πανάρχαιο πολιτισμό πολλών χιλιετηρίδων. Είναι η χώρα που έχει εφεύρει το πρώτο σύστημα γραφής στον κόσμο, τα περίφημα ιερογλυφικά.

Η θρησκεία κατέχει κυρίαρχο ρόλο στην σύγχρονη όπως και στην αρχαία Αιγυπτιακή κοινωνία. Η σύγχρονη Αίγυπτος έχει κατοίκους που τηρούν συστηματικά και με ευλάβεια τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Το 85 – 90% των σύγχρονων Αιγυπτίων ασπάζεται το Ισλάμ. Όμως οι πιο ακραιφνείς και γνησιότεροι θεωρούμενοι Αιγύπτιοι είναι οι κόπτες χριστιανοί, οι οποίοι αποτελούν το 10 – 15% του πληθυσμού.

Η Αίγυπτος ουσιαστικά εξισλαμίστηκε στην πορεία της ιστορίας της κυρίως από κατακτητές Άραβες και Τούρκους. Η κοπτική γλώσσα είναι η απόγονος της αρχαίας Αιγυπτιακής γλώσσας και δεν ομιλείται πια δυστυχώς. Και αυτό γιατί η σύγχρονη γλώσσα της Αιγύπτου είναι τα Αραβικά, μετά από την κατάκτησή της από τους Άραβες.

Η Αίγυπτος, λόγω της πολύ σημαντικής γεωστρατηγικής της θέσης είχε πολλούς κατακτητές. Όπως τους: Χανανίτες, Λίβυους, Νούβιους, Ασσύριους, Κουσίτες, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίους, Άραβες, Οθωμανούς, Γάλλους και Βρετανούς.

Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου ήταν σχεδόν πάντοτε πολύ καλές. Και παραμένουν. Ο Αιγυπτιακός λαός, από την αρχαιότητα, ήταν πολύ καθαρός, έκανε τακτικά μπάνιο και φορούσε πολύ όμορφα κοσμήματα. Συχνά από πολύτιμα μέταλλα.

Η αρχαία Αίγυπτος κυβερνιόταν από τους βασιλείς Φαραώ. Η σύγχρονη Αίγυπτος είχε κατ’ επανάληψη στρατιωτικά καθεστώτα ως κυβέρνηση. Αυτό όμως δεν την εμπόδισε από το να είναι ένα οργανωμένο και αξιοπρεπές έθνος. Το οποίο έχει αξιόλογη παραγωγή και εξαγωγές και επενδύει πάρα πολλά χρήματα στον τουρισμό και στην πολύ μακρά και μοναδική της ιστορία.

Η σύγχρονη Αίγυπτος διαθέτει ισχυρό στρατό σήμερα. Και οι πολίτες της οφείλουν να υπηρετήσουν υποχρεωτική στρατιωτική θητεία των 36 μηνών. Η αρχαία τέχνη της Αιγύπτου είναι βέβαια πολύ πρωτότυπη και εξαιρετικά εντυπωσιακή. Περιλαμβάνει εξαίρετα έργα τέχνης όπως οι πυραμίδες και η σφίγγα. Με δυο κουβέντες η Αίγυπτος είναι σήμερα μία σοβαρή χώρα σε αντίθεση με εμάς τους Έλληνες που είμαστε ουραγοί σε όλα.


Ρομαντισμός


Το ακόλουθο κείμενο που αφορά το σπουδαίο καλλιτεχνικό κίνημα του Ρομαντισμού είναι δανεισμένο αυτούσιο από την διεύθυνση της ελληνικής Βικιπαίδειας (δείτε εδώ)

«O Ρομαντισμός αποτελεί καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, για να εξαπλωθεί αργότερα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία. Καταρχάς αποτέλεσε λογοτεχνικό ρεύμα, ωστόσο επεκτάθηκε τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και στη μουσική.

Ακολούθησε ιστορικά την περίοδο του διαφωτισμού και αντιτάχθηκε στην αριστοκρατία της εποχής. Συνδέθηκε μάλιστα ισχυρά, με τις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασικές αντιλήψεις. Στον ρομαντισμό, κυρίαρχο στοιχείο είναι η έμφαση στο συναίσθημα όχι τόσο εναντίον της λογικής, όσο εναντίον της μονόπλευρης κυριαρχίας της λογικής.


Ο Ρομαντισμός στη λογοτεχνία

Αγγλία

Αν και στη λογοτεχνία τα ρομαντικά στοιχεία ήταν γνωστά πολύ νωρίτερα, πολλοί κριτικοί χρονολογούν σήμερα τον αγγλικό λογοτεχνικό ρομαντισμό από τη δημοσίευση των λυρικών έργων του Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ (William Wordsworth) και του έργου Λυρικές Μπαλάντες του Σάμουελ Τέηλορ Κόλριτζ (1798). Ο Wordsworth σημειώνει στην εισαγωγή του, ότι η ποίηση προκύπτει από «την αυθόρμητη υπερχείλιση των ισχυρών συναισθημάτων». Από την άλλη πλευρά ο Κόλριτζ υπογράμμισε τη σημασία της φαντασίας του ποιητή και απέρριψε την εμμονή στους αυθαίρετους λογοτεχνικούς κανόνες της εποχής. Εκπρόσωποι του αγγλικού ρομαντισμού στην ποίηση είναι επίσης ο Λόρδος Βύρων, ο Πέρσι Σέλεϊ, ο Ρόμπερτ Μπερνς καθώς και ο Τζον Κητς (John Keats). Το ενδιαφέρον των ρομαντικών για τη μεσαιωνική περίοδο ως εποχή μυστηρίου και περιπέτειας καταδεικνύεται στα γοτθικά και ιστορικά μυθιστορήματα του Σερ Γουόλτερ Σκοτ. Ο αγγλικός ρομαντισμός στη λογοτεχνία περιλαμβάνει επιπλέον την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του Ουίλλιαμ Μπλέηκ, ο οποίος ωστόσο δεν μπορεί εύκολα να συνδεθεί απόλυτα με τους υπόλοιπους ρομαντικούς λογοτέχνες. Τα ποιήματα και τα έργα ζωγραφικής του έχουν έντονα συμβολικό χαρακτήρα και εστιάζουν στην πνευματική πραγματικότητα που κρύβεται κάτω από τη φυσική πραγματικότητα.


Γερμανία

Στη Γερμανία, η λογοτεχνική σχολή Sturm und Drang (ακριβής μτφ. Καταιγίδα και ορμή), προετοίμασε το έδαφος για τον ρομαντισμό. Ο Φρίντριχ Σλέγκελ (Friedrich Schlegel), Γερμανός φιλόσοφος, συγγραφέας και από τους ιδρυτές του γερμανικού ρομαντισμού χρησιμοποίησε τον όρο ρομαντισμός για να περιγράψει μια τάση στη λογοτεχνία που θα λειτουργούσε ως ο αντίθετος πόλος του κλασικισμού. Επιπλέον, προσπάθησε να ενσωματώσει τις φιλοσοφικές ιδέες του Ιμμάνουελ Καντ στο ρομαντικό ιδεώδες, βασικό στοιχείο του οποίου είναι ο ιστορικός, προοδευτικός και καθολικός του χαρακτήρας ("progressive Universalpoesie", "progressive universal poetry"). Άλλοι σημαντικοί εκπρόσωποι του ρομαντισμού στη γερμανική λογοτεχνία και φιλοσοφία είναι ο Νοβάλις, ο Φρίντριχ Χαίλντερλιν, ο Φρίντριχ Σίλερ και ο Γκαίτε.


Γαλλία

Σημαντικότερη μορφή του γαλλικού ρομαντισμού υπήρξε ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο οποίος στην εισαγωγή των έργων του Cromwell (1828) και Hernani (1830) διακήρυξε την ελευθερία του καλλιτέχνη στην επιλογή του θέματός του αλλά και στον τρόπο με τον οποίο θα το αντιμετωπίσει. Βασικοί εκπρόσωποι θεωρούνται ακόμα οι Σατομπριάν, Αλέξανδρος Δουμάς, Αλφόνς ντε Λαμαρτίν, Αλφρέ ντε Βινύ (Alfred de Vigny) και Αλφρέ ντε Μυσσέ (Alfred de Musset).


Ο Ρομαντισμός στη μουσική

Αν και ο ρομαντισμός ξεκίνησε ως λογοτεχνικό κίνημα, επηρέασε σημαντικά και τη μουσική. Η ρομαντική μουσική στοχεύει να προκαλέσει τη συγκίνηση και μια περισσότερο ονειρική ατμόσφαιρα. Προς το στόχο αυτό, σημαντικό ρόλο έπαιξε η αντικατάσταση του κλειδοκύμβαλου από το πιάνο, γεγονός που επέτρεψε στους μουσικούς της εποχής να εναλλάσσουν έντονα τις δυναμικές στην ερμηνεία τους. Αρκετά ακόμα όργανα τροποποιήθηκαν με τον ίδιο απώτερο σκοπό. Η ενορχήστρωση της ρομαντικής μουσικής είναι επίσης περισσότερο τολμηρή. Τα ώριμα έργα του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν μπορούν να θεωρηθούν ως η αρχή του μουσικού ρομαντισμού, σε αντιπαραβολή με τις πρώτες του δημιουργίες, που ακολουθούν το κλασσικό ύφος.
Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της ρομαντικής περιόδου στη μουσική είναι οι:



Ο Ρομαντισμός στις εικαστικές τέχνες

Το συναίσθημα, η φαντασία, ο λυρισμός αντιτίθενται στην λογική και στην πεζότητα. Το χρώμα είναι πλούσιο, το περίγραμμα αδυνατίζει, η σύνθεση γεμίζει κίνηση και ενέργεια και οι πινελιές είναι ελεύθερες. Οι έντονες και αντιθετικές κινήσεις, οι δραματικές φωτοσκιάσεις, είναι από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της τέχνης αυτής και θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό την τέχνη του μπαρόκ. Χαρακτηριστικό είναι το έργο των: Γκόγια (Ισπανία), Τέρνερ (Αγγλία), Ζερικώ και Ντελακρουά (Γαλλία), Φρίντριχ (Γερμανία).


Εισαγωγή – Σενάριο


Η Γαλλική παραγωγός εταιρεία, Galilea δημιούργησε 2 adventure τίτλους μέσα σε λιγότερο από 2 χρόνια, το 2001 – 2002. Τα παιχνίδια αυτά είναι τα: The Cameron Files: Secret at Loch Ness, ή απλά Loch Ness όπως έγινε γνωστό στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Το δεύτερο game είναι το The Cameron Files: Pharaoh’s Curse. Έγινε γνωστό στην Ευρώπη με το ιδιότυπο όνομα, Amenophis: Resurrection.

Τα 2 αυτά adventure μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Το Loch Ness με είχε μαγέψει και το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα adventure games που έχω παίξει. Πάντα μου άρεσαν οι βόρειες χώρες όπως η μαγευτική Σκωτία και θα ήθελα πολύ να ταξιδέψω εκεί αν το επέτρεπαν τα οικονομικά μου.

Όσο για το Pharaoh’s Curse, ποτέ στη ζωή μου δεν είχα τρέλα με την Αίγυπτο και τον μεγάλο πολιτισμό της. Παρότι την σέβομαι πολύ ως χώρα. Γενικά τα νότια κλίματα δεν τα αντέχω και πολύ για διάφορους λόγους. Πιο πολύ από τον Αιγυπτιακό πολιτισμό θαυμάζω και αγαπώ αυτούς της Κίνας, της Λατινικής Αμερικής, της Ιαπωνίας και φυσικά της Ελλάδας. Η αδελφή μου είχε πάθος με την Αίγυπτο όταν ήταν μικρή. Αλλά μετά της πέρασε εντελώς.

Όταν έμαθα ψάχνοντας στο ίντερνετ ότι το Loch Ness είχε και παιχνίδι συνέχεια (sequel), άρχισα να ψάχνω απεγνωσμένα που θα μπορούσα να το βρω για να το παίξω. Αφού έψαχνα σαν παλαβός για περίπου 2 χρόνια έπεσα πάνω σε αυτό τον ιστότοπο, που πουλάει μία πλήρως εκσυγχρονισμένη έκδοση του παιχνιδιού Pharaoh’s Curse, η οποία λειτουργεί μέχρι και σε Windows 10. Προσέξτε ότι το παιχνίδι δεν πωλείται ούτε στο Steam, ούτε στο GOG, ούτε πουθενά αλλού αυτή τη στιγμή. Θα το βρείτε μόνο στο παραπάνω αξιόπιστο και σταθερό ηλεκτρονικό κατάστημα.

Το παραπάνω ψηφιακό μαγαζί είναι η μεγαλύτερη πηγή παλιών παιχνιδιών. Πρόκειται για μία γιγαντιαία αποθήκη videogames που έχει στην κυριολεξία τα πάντα από γερασμένα βιντεοπαιχνίδια. Πληρώνετε μία πολύ μικρή συνδρομή και σας επιτρέπει να κατεβάσετε όσα games θέλετε μέχρι να λήξει το χρονικό διάστημα το οποίο έχετε αγοράσει. Αν έχετε και πολύ γρήγορη σύνδεση στο διαδίκτυο, τότε μπορείτε να σηκώσετε όλο το μαγαζί!

Οι συνδρομές έχουν ως εξής: 5,95 δολάρια για μία μέρα και 8,95 δολάρια για ένα ολόκληρο μήνα κατεβάσματος. Οι πληρωμές γίνονται μόνο μέσω του πολύ ασφαλούς site διαχείρισης τραπεζικών λογαριασμών και πιστωτικών καρτών PayPal. Αξίζει να φτιάξετε ένα λογαριασμό στο PayPal αν δεν έχετε ήδη. Αφού προσφέρει αξιοπιστία και μεγάλη ασφάλεια. Απλά φτιάξτε ένα προφίλ εκεί και συνδέστε την/τις πιστωτική/ες σας κάρτα/ες. Δεν είναι καθόλου δύσκολο και δεν απαιτούνται τεχνικές γνώσεις.

Πολλά από τα βιντεοπαιχνίδια που πουλάει το κατάστημα αυτό είναι δουλεμένα από την αρχή ώστε να λειτουργούν σε όλες τις σύγχρονες εκδόσεις των Windows, μέχρι και τα Windows 10. Το μαγαζάκι είναι κατά πάσα πιθανότητα Εγγλέζικο, κάτι που σημαίνει εγγύηση για μένα όσον αφορά την τιμιότητα και την άψογη εξυπηρέτηση.

Το σενάριο του Pharaoh’s Curse έχει ως εξής: Το έτος είναι το 1936. Λίγα χρόνια πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δηλαδή. “Η ζωή στον κόσμο του ιδιωτικού επιθεωρητή από το Σικάγο, Alan Parker Cameron δεν είναι ποτέ βαρετή. Όταν η κοπέλα του πλέον (μετά τα γεγονότα του Loch Ness) Moira McFarley, του ζητάει να εξερευνήσει τα παράξενα συμβάντα σε μία αρχαιολογική εκσκαφή στην Αίγυπτο. Ο Cameron πιστεύει ότι θα είναι μία εύκολη υπόθεση. Αφήνοντάς του χρόνο για να βρεθεί ξανά με παλιούς φίλους.

Παρόλα αυτά, όταν ο Κάμερον φτάνει στο Κάιρο, γρήγορα ανακαλύπτει ότι όχι μόνον η Moira έχει εξαφανιστεί. Αλλά και ότι κάποιος προσπαθεί να τον εμποδίσει από το να φτάσει στη λύση του μυστηρίου. Και σαν το να βρει το πτώμα του πρώτου θύματος δεν είναι αρκετό. Όταν ξαναβρίσκει την Moira εκείνη φαίνεται να είναι υπνωτισμένη από κάποιο κακό ξόρκι.

Από τις εξωτικές τοποθεσίες του Καΐρου μέχρι πάνω σε ποταμόπλοιο του Νείλου και μέσα στον πρόσφατα ανακαλυφθέντα αρχαίο τύμβο. Ενωθείτε με τον Κάμερον όπως ανακαλύπτει μια σειρά από ύποπτους χαρακτήρες: Την διευθύνοντα σύμβουλο της Ρωσίας, τον επιμελητή του μουσείου, τον Γερμανό αρχαιολόγο και πολλούς άλλους.

Ποιον μπορείτε να εμπιστευθείτε; Και ποιος θα επιβιώσει; Βάλτε στη σειρά τα στοιχεία και αποφύγετε παγίδες τις οποίες έχουν βάλει μοχθηροί χαρακτήρες. Θα επιτύχετε να σώσετε την Moira από τις δαγκάνες του κακού και αυτή τη φορά;

Ο Φαραώ ξυπνάει… Μπορείτε εσείς ως ο Alan Parker Cameron, ιδιωτικός επιθεωρητής να επιβιώσετε από τους κινδύνους που είναι τοποθετημένοι στον δρόμο σας ή θα είναι αυτή η τελευταία υπόθεση που θα αναλάβετε;”

Το παραπάνω κείμενο μέσα σε εισαγωγικά είναι παρμένο από το Αγγλικό manual του παιχνιδιού, το οποίο έχω στα χέρια μου. Η μετάφραση από τα Αγγλικά είναι δική μου.

Συνήθως στα βιντεοπαιχνίδια βάζουν οι δημιουργοί πολύ νέους ήρωες. Όμως, στην Γαλλική σειρά, The Cameron Files, ο πρωτοστάτης είναι ένας φαλακρούλης ευγενέστατος και συμπαθέστατος ντετέκτιβ με πορτοκαλί μαλλιά γύρω στα 45 – 50. Είναι όμως παρά τα χρόνια του σοβαρός, αξιοπρεπής και όπως λέγανε οι παλιοί λεβεντάνθρωπος.

Είναι πράγματι ένας υπέροχος ήρωας κι ας είναι έτσι ασυνήθιστος. Επιπλέον έχει και εντυπωσιακότατα, πολύ λαμπερά, μεγάλα, στρογγυλά και καταγάλανα μάτια. Ο Κάμερον μου θύμισε λιγάκι σαν φυσιογνωμία τον αγαπημένο μου ηθοποιό, συγγραφέα και πρώην πρωταθλητή του Bodybuilding, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Του οποίου την αυτοβιογραφία (Total Recall είναι ο τίτλος της στα Αγγλικά) διαβάζω αυτόν τον καιρό.

Παίζοντας τα 2 games της σειράς adventure, The Cameron Files, με ήρωα τον φαλακρό ντετέκτιβ Alan Parker Cameron, κατάφερα για πρώτη φορά στη ζωή μου να συμφιλιωθώ με την ιδέα της δικής μου ενδεχόμενης φαλάκρας. Μέχρι να ταυτιστώ με τον συγκεκριμένο ήρωα, όλα τα χρόνια φοβόμουν μήπως χάσω τα μαλλιά μου.

Από την πλευρά του πατέρα μου, και ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι φαλακροί. Άρα μάλλον κι εγώ θα καραφλιάσω μεγαλώνοντας! Αν και ο πατέρας μου έχασε τα μαλλιά του σε μεγάλη ηλικία. Όλα τα προηγούμενα χρόνια σκεφτόμουν ότι αν έχανα τις τρίχες της κεφαλής μου μάλλον θα έκανα εμφύτευση αν είχα τα χρήματα.

Αλλά μετά τον τερματισμό του Pharaoh’s Curse όλα άλλαξαν. Άλλωστε, ασκεπής ήταν και ο λατρεμένος μου (του οποίου του έχω εικόνισμα που λένε) ηθοποιός Θανάσης Βέγγος. Και ο επίσης αγαπητός μου Μάρκος Σεφερλής. Εξάλλου, με ένα ωραίο καπελάκι, η φαλάκρα καλύπτεται μια χαρά! Όπως και να ‘χει, λένε ότι οι καραφλοί άνδρες είναι πιο θερμοί απέναντι στο ωραίο φύλο. Λένε ότι η υψηλή τεστοστερόνη ρίχνει τα μαλλιά των ανδρών. Όπως και τα λεπτά και λιπαρά μαλλιά.

Σε όλη μου τη ζωή θαύμαζα πολύ τους αθλητές. Και μου άρεσαν πολύ τα σώματα των γυναικών αθλητριών ή γυμναστριών. Ο Άρνολντ ήταν το πρότυπό μου για πολλά χρόνια και ακόμα τον αγαπώ και τον θαυμάζω για τα τόσα πολλά που έχει πετύχει στη ζωή του. Για τον φοβερό δυναμισμό του και το μυαλό του.

Εδώ έχω να σας διηγηθώ και κάτι αστείο. Δεν ήξερα στο παρελθόν ότι υπάρχουν άνθρωποι με πορτοκαλί χρώματος μαλλιά. Μέχρι που βρέθηκα στο Μοναστηράκι της Αθήνας και είδα ένα μικρό παιδί που είχε αυτό το πολύ παράξενο όσο και σπάνιο χρώμα στα μαλλιά του. Είπα στην μητέρα μου η οποία ήταν μαζί μου. «Μαμά κοίτα, ένα παιδάκι με πορτοκαλί μαλλιά!»

Πραγματικά έπαθα πλάκα! Όταν είδα τον πρωταίτιο Κάμερον στο Loch Ness, πρόσεξα ότι είχε πορτοκαλί μαλλιά. Αλλά πίστεψα τότε ότι μάλλον έτσι τον φαντάστηκε ο καλλιτέχνης του παιχνιδιού και ότι τον έφτιαξε με αυτόν τον τρόπο για να κάνει πλάκα! Δεν σας φαίνεται όντως παλαβό αυτό το χρώμα; Εμένα μου φαίνεται σχεδόν εξωγήινο, κι όμως υπάρχει στη Γη!

Εδώ θα ήθελα να εκθέσω μία ακόμα προσωπική παρατήρηση και γνώμη. Έχω παρατηρήσει κατ’ επανάληψη ότι στα περισσότερα adventure games, καινούργια και παλιά, οι γυναίκες πρωταγωνίστριες δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς μοιραία θηλυκά. Αλλά είναι ωραία κορίτσια με κανονικές αναλογίες και casual – καθημερινό ντύσιμο. Αυτό είναι κάτι που πάντα μου άρεσε.

Σαν άντρας πάντα μου άρεσε το αθλητικό ή καθημερινό ντύσιμο στις γυναίκες. Και πάντα προτιμούσα ένα γυμνασμένο γυναικείο κορμί παρά μία σεξοβόμβα. Αφού τις σεξοβόμβες τις θεωρούσα πάντα εντελώς υπερβολικές και παραφουσκωμένες ως πρότυπα. Άλλωστε οι περισσότερες κοπέλες που κυκλοφορούν γύρω μας έχουν κανονικές αναλογίες. Ένα τέτοιο όμορφο, έξυπνο και καθημερινό κορίτσι είναι και η σύντροφος του Cameron, η Σκωτσέζα, Moira McFarley.

Το σενάριο του Pharaoh’s Curse, όπως φαίνεται και από την παραπάνω εισαγωγή, που είναι δανεισμένη από το manual του παιχνιδιού, είναι από απλό έως απλοϊκό. Δεν έχει καμία σχέση με το πολύ πιο περίπλοκο, ελκυστικότερο και πιο όμορφα δοσμένο στόρι του Loch Ness. Ουσιαστικά σε όλο το παιχνίδι προσπαθείτε να βρείτε και να σώσετε την Moira από κάτι το κακό. Είναι όμως ένα ρομαντικό σενάριο αν και το Loch Ness είναι επίσης πολύ ρομαντικό, ίσως περισσότερο ακόμα.


Γραφικά – Ήχος


Τα γραφικά του Pharaoh’s Curse τρέχουν στην χαμηλή ανάλυση των 640X480 όπως ακριβώς και του Loch Ness. Και είναι προοπτικής πρώτου προσώπου. Δηλαδή βλέπετε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Κάμερον. Πολλά παιχνίδια εκείνης της εποχής είχαν αυτή την προοπτική στα γραφικά τους. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί ότι το Syberia του 2002 έτρεχε στην πολύ πιο αξιοπρεπή και υψηλότερη ανάλυση των 800Χ600. Σε σχέση λοιπόν με το πρώτο Syberia, τα γραφικά του Pharaoh’s Curse φαίνονται παλιά και ξεπερασμένα.

Επίσης, λόγω της χαμηλής ανάλυσής τους εμφανίζουν και κάποιο πιξέλιασμα (εμφάνιση εικονοστοιχείων στην οθόνη). Το οποίο όμως δεν φαίνεται στα πολλά βίντεο του τίτλου καθώς αυτά σε αντίθεση με τα in game γραφικά, είναι pre-rendered. Τα μπόλικα βιντεάκια του Pharaoh’s Curse είναι πολύ εντυπωσιακά και σχεδόν κρυστάλλινα ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα. Ακολουθούν σαν τεχνοτροπία ένα ιδιόρρυθμο καρτουνίστικο στυλ όπως και στο Loch Ness. Η οθόνη δράσης του Pharaoh’s Curse είναι πλήρης και βλέπετε τα πάντα πεντακάθαρα χωρίς να μπλοκάρει κάτι το βλέμμα σας.

Παρά τα παραπάνω σχόλια, τα γραφικά του Pharaoh’s Curse έχουν επαρκείς λεπτομέρειες και είναι γενικά ευχάριστα. Βέβαια εδώ πρέπει να σημειώσω ότι τα γραφικά του Loch Ness φαίνονται σημαντικά πιο λεπτομερή και εντυπωσιακά κι ας χρησιμοποιούν την ίδια ανάλυση.

Κυριαρχούν τα απαλά, παστέλ χρώματα και όχι τα χτυπητά και έντονα. Κάτι που το έχω δει σε όλα τα games που προέρχονται από τη Γαλλία. Και είναι κάτι που ποτέ δεν μου άρεσε. Αλλά αυτά είναι γούστα βέβαια. Πιστεύω ότι βάζουν επίτηδες τέτοια χρώματα για να δώσουν μια πιο κουλτουριάρικη και καλλιτεχνική πινελιά στην αισθητική του παιχνιδιού.

Οι κέρσορες του ποντικιού στο Pharaoh’s Curse είναι όμορφοι και βασίζονται στο ανατολίτικο σχέδιο του μισοφέγγαρου. Γίνονται κάπως πιο εύκολα κατανοητοί σε σχέση με τους ωραίους αλλά πολύ παράξενους κέρσορες του Loch Ness. Είναι όμως και οι προηγούμενοι ιδιότυποι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα από τα χειρόγραφα έγγραφα του παιχνιδιού είναι πολύ δυσανάγνωστα. Όπως συμβαίνει και με όλα τα γαλλικά παιχνίδια του Benoit Sokal. Πραγματικά μου βγήκε το λάδι για να διαβάσω και να κατανοήσω κάποια από τα έγγραφα του τίτλου.

Τα αντικείμενα που συλλέγετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν έχουν περιγραφή με γράμματα, όπως συνέβαινε στο Loch Ness. Αυτό δυσκολεύει κάπως την λύση των γρίφων. Και αν μη τι άλλο δείχνει μία βιασύνη και προχειρότητα από πλευράς σχεδιαστών. Ο συγχρονισμός των χειλιών με τις ομιλίες (lipsync) είναι πολύ καλός.

Συνολικά, τα γραφικά του Pharaoh’s Curse είναι ικανοποιητικά για την εποχή τους αν και θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες λεπτομέρειες όπως αυτά του Loch Ness και λίγο υψηλότερη ανάλυση όπως του πρώτου Syberia. Πάντως την κάνουν τη δουλειά τους έστω κι έτσι.

Ας δούμε και τον ήχο. Μουσική επένδυση υπάρχει στο παιχνίδι, στο κεντρικό μενού, στο μενού εξόδου από τον τίτλο, στα βίντεο καθώς και σε στιγμές που συμβαίνει κάτι σημαντικό για την εξέλιξη του παιχνιδιού. Μάλιστα, το μουσικό χαλί του κεντρικού μενού είναι πολύ μεγαλύτερης διάρκειας από αυτό του Loch Ness. Η μουσική του Pharaoh’s Curse ενώ έχει δουλειά και είναι φιλότιμα φτιαγμένη από τον πολύ καλό συνθέτη του Loch Ness, Yan Volsy. Δεν με μάγεψε σε καμία περίπτωση όσο του τελευταίου.

Όμως εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι η Αιγυπτιακή και η Αραβική μουσική ποτέ δεν μου πολυάρεσε. Ενώ η παραδοσιακή μουσική της Σκωτίας με την γκάιντα (bagpipes, όπως την λένε οι Σκωτσέζοι), με ξετρέλαινε από μικρό παιδί. Έχω και έναν υπέροχο δίσκο CD με ελληνική γκάιντα που τον ακούω κάπου κάπου.

Οι φωνές των ηθοποιών είναι επαρκώς πειστικές στην ερμηνεία τους. Και η λαλιά του πρωταγωνιστή Κάμερον είναι πολύ αρρενωπή και ζεστή. Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει και στο Loch Ness, οι ομιλίες δεν υποτιτλίζονται καθόλου. Μην ανησυχείτε όμως, διότι οι φωνές των ηθοποιών ακούγονται πεντακάθαρα και ειδικά αυτή του Cameron. Απλά έχετε τα αυτιά σας τεντωμένα.

Στο παιχνίδι υπάρχει, εκτός από το έντονο στοιχείο της αγωνίας και πολύ ωραίο χιούμορ, από πλευράς διαφόρων χαρακτήρων και φυσικά του πρωτοστάτη μας. Τα ηχητικά εφέ είναι εξαιρετικά και πολύ πλούσια. Ειδικά οι ήχοι στην έρημο δημιουργούν υποβλητική ατμόσφαιρα.

Συνολικά, ο ήχος του Pharaoh’s Curse αναμένεται να ικανοποιήσει τους περισσότερους παίκτες. Αν τυγχάνει να σας αρέσει και η Αιγυπτιακή – Αραβική μουσική, τότε αυτό είναι σίγουρα ένα game για εσάς.


Χειρισμός – Πλοκή – Γρίφοι


Το Pharaoh’s Curse είναι ένα παραδοσιακό point and click adventure. Ο χειρισμός του Pharaoh’s Curse είναι πολύ απλός και λειτουργικός. Με το δεξί κλικ του ποντικιού αποκτάτε πρόσβαση στο μενού του inventory, των εγγράφων και του ημερολογίου. Με το πλήκτρο του πληκτρολογίου Esc βλέπετε το κεντρικό μενού ώστε να μπορέσετε να σώσετε, να φορτώσετε κάποιο σωσμένο ή να κάνετε έξοδο στα Windows. Με το πλήκτρο spacebar του πληκτρολογίου σας μπορείτε να προσπεράσετε στα γρήγορα τα βιντεάκια και το εισαγωγικό βίντεο που παίζει κάθε φορά που μπαίνετε στο παιχνίδι.

Το inventory σας είναι περιορισμένο σε μία οθόνη/σελίδα και αυτό διευκολύνει την κατάσταση με τους γρίφους αντικειμένων αφού τα αντικείμενα που συλλέγετε δεν είναι υπερβολικά σε αριθμό όπως συμβαίνει σε πολλά άλλα adventure games.

Αν επιλέξετε το σωστό για την λύση κάποιου αινίγματος αντικείμενο από το inventory σας, τότε θα εμφανιστεί ένα ειδικό εικονίδιο με την φιγούρα του σωστά επιλεγμένου αντικειμένου. Αυτό θα σας δείχνει ότι πετύχατε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι μία έξυπνη λειτουργία και ένα ωραίο εφέ που κράτησαν οι δημιουργοί από το προηγούμενό τους βιντεοπαιχνίδι.

Σε αντίθεση με το Loch Ness, στο οποίο δεν ήταν δυνατό να παρακολουθήσετε όποτε θέλετε ξανά τα cutscenes, στο Pharaoh’s Curse τα βιντεάκια περιλαμβάνονται στην σελίδα του inventory. Επίσης, από ένα σημείο και μετά θα μπορείτε να μετακινήστε από τη μία περιοχή του παιχνιδιού στην άλλη. Κάνοντας κλικ στις φωτογραφίες του διαφημιστικού φυλλαδίου, το οποίο επίσης βρίσκεται στο inventory σας.

Αυτή τη φορά υπάρχουν 16 συνολικά θέσεις για save αντί των λίγων 8 του πρώτου παιχνιδιού. Επίσης, οι θέσεις αυτές είναι πολύ πιο εύκολα διαχειρίσημες, αφού παρουσιάζονται με τη μορφή όμορφων πλακιδίων με εικόνες. Φαίνεται ξεκάθαρα η φωτογραφία της περιοχής στην οποία αποθηκεύσατε. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει ένδειξη ημερομηνίας της κάθε αποθήκευσης όπως υπήρχε στο Loch Ness. Όμως, εγώ προσωπικά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα και εν τέλει προτιμώ τον τρόπο saving του Pharaoh’s Curse παρά του Loch Ness.

Εδώ οφείλω να πω πως ο τρόπος που συμπεριφέρεται το ποντίκι διαφέρει ανάλογα μάλλον με την κάρτα γραφικών που διαθέτετε. Δοκίμασα το Pharaoh’s Curse σε 2 διαφορετικούς σταθερούς Η/Υ. Έναν με μία παλιά κάρτα γραφικών AMD Radeon HD7750 1GB. Και έναν με μία καινούργια AMD Radeon R9 380 4GB. Το ποντίκι λοιπόν έδειξε να λειτουργεί ταχύτερα και πιο καλά με την πιο αδύναμη κάρτα γραφικών.

Όχι όμως ότι δεν θα μπορέσετε να παίξετε το game έχοντας μία από τις πιο καινούργιες GPU. Βέβαια δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν η διαφορά που εντόπισα οφείλεται στις 2 διαφορετικές κάρτες γραφικών ή απλά στο ότι το δοκίμασα σε 2 PC. Απλά υποθέτω ότι οφείλεται στις GPU.

Επιπλέον, ο τρόπος που κινείται το ποντίκι στην οθόνη διαφέρει μεταξύ των 2 παιχνιδιών της ίδιας εταιρείας. Στο Loch Ness η κίνηση είναι πιο απαλή ενώ στο Pharaoh’s Curse είναι πιο κοφτή και γρήγορη. Προσωπικά μου αρέσουν και οι 2 αλλά ίσως λίγο περισσότερο του δεύτερου game.

Στο Pharaoh’s Curse υπάρχουν, όπως και στο Loch Ness, σκηνές με χρονικό περιορισμό. Όμως αυτές του Pharaoh’s Curse είναι πιο συγχωρητικές και εύκολες στο να τις λύσει κανείς. Πώς θα καταλάβετε πότε υπάρχει σκηνή με χρόνο; Όταν εισέρχεστε σε μια τέτοια κατάσταση θα βλέπετε μία κόκκινη μπάρα που θα αδειάζει σιγά σιγά στην πάνω δεξιά γωνία της οθόνης.

Αν δεν λύσετε τον γρίφο εγκαίρως, θα δείτε την εκνευριστική οθόνη του game over. Άρα, όπως σαφώς αναφέρει και το manual, καλό θα είναι να σώζετε συνεχώς και σε κάθε ευκαιρία για να μην βρεθείτε εξ’ απροόπτου.
Να θυμάστε ότι μερικά έγγραφα που κουβαλάτε μπορούν και αυτά να χρησιμοποιηθούν ως αντικείμενα για την επίλυση γρίφων.

Είναι πολύ σημαντικό να ακούτε πολύ προσεκτικά τα λόγια που λέει ο ίδιος ο βασικός ήρωας ντετέκτιβ Κάμερον και να κάνετε ότι σας λέει. Πρόκειται για μία μικρή βοήθεια που σας δίνει το παιχνίδι συχνά προς επίλυση κάποιων από τις πολλές σπαζοκεφαλιές. Αν δεν δίνετε την δέουσα προσοχή στον Κάμερον είναι πολύ πιθανό να βρεθείτε σε αδιέξοδο και να κολλήσετε στο παιχνίδι.

Η δράση του Pharaoh’s Curse προχωράει με κανονικούς ρυθμούς. Ούτε πολύ αργά, όπως στα games του Benoit Sokal ούτε και υπερβολικά γρήγορα. Το Pharaoh’s Curse διαφέρει από τον προκάτοχό του στο ότι δεν υπάρχει αυτή τη φορά η ομολογουμένως ενοχλητική ανακύκληση των τοποθεσιών. Θα θυμάστε όσοι ασχοληθήκατε με το Loch Ness ότι κάθε τόσο ξεκινούσατε ξανά και ξανά την εξερεύνησή σας από το εσωτερικό της έπαυλης των McFarley.

Αυτό τελειώνει όμως με το Pharaoh’s Curse. Αυτή τη φορά θα ταξιδέψετε σε διάφορες περιοχές της Αιγύπτου χωρίς να κοιτάξετε ποτέ πίσω. Κάτι που το βρήκα ανακουφιστικό και πολύ καλύτερο. Βλέπετε όταν μία παραγωγός εταιρεία φτιάχνει μία συνέχεια για ένα παιχνίδι της, έχει την δυνατότητα αλλά και την ευκαιρία να βελτιώσει πολλά από τα λάθη του πρώτου game. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το δεύτερο βιντεοπαιχνίδι θα είναι αυτομάτως καλύτερο από το πρώτο. Αλλά, οπωσδήποτε, οι όποιες βελτιώσεις είναι πολύ καλοδεχούμενες από τους gamers.

Οι γρίφοι του Pharaoh’s Curse μου φάνηκαν χειρότεροι από πλευράς σχεδιασμού και υλοποίησης σε σχέση με τους έξυπνους και καλοσχεδιασμένους του Loch Ness. Χρειάστηκα λίγη βοήθεια από αυτό το πολύ καλό walkthrough. Όχι όμως επειδή δεν μπορούσα να τους λύσω χωρίς βοήθεια αλλά λόγω του μετριότατου σχεδιασμού τους. Και είδα την οθόνη του game over πολύ περισσότερες φορές σε σχέση με το σε όλα καλύτερο Loch Ness. Στο τελευταίο έλυσα όλους τους γρίφους σκέψης ολομόναχος και τους βρήκα απολαυστικούς και ωραίους.

Πιο συγκεκριμένα, ένα από τα τελευταία δύσκολα αινίγματα του Pharaoh’s Curse προαπαιτεί να γνωρίζετε απέξω τις μορφές τεσσάρων από τις βασικές θεότητες των αρχαίων Αιγυπτίων. Και πρέπει να θυμάστε το όνομά τους καθώς και την μορφή τους όπως απεικονιζόταν σε ζωγραφικά έργα της τότε εποχής. Δυστυχώς δεν δίνονται οι ονομασίες τους μαζί με τα σωματικά τους χαρακτηριστικά στα έγγραφα του παιχνιδιού, τα οποία σας βοηθούν στην επίλυση των αινιγμάτων. Μην ντραπείτε να βάλετε μπροστά το λυσάρι, αφού ο τίτλος δεν είναι και ο πιο εύκολος και απλός.

Αυτός ο δύσκολος γρίφος είναι και ο πιο κακοσχεδιασμένος. Όμως οι υπόλοιποι είναι σαφώς ευκολότεροι και πιο λειτουργικοί. Στο Loch Ness πάντως, σχεδόν όλες οι σπαζοκεφαλιές έχουν την λύση τους στη μελέτη των εγγράφων που σας δίνει το ίδιο το παιχνίδι. Το Pharaoh’s Curse είναι μία ιδέα πιο σύντομο game από τον προκάτοχό του.

Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι πολύ βελτιωμένος και καλύτερος σε σχέση με το πρώτο game της σειράς. Η πλοκή ενδιαφέρουσα αν και ολίγον απλοϊκή. Αλλά οι γρίφοι είναι πολύ πιο μέτριοι στην εκτέλεσή τους και υπήρχαν πολλά περιθώρια βελτίωσης αυτών.


Επίλογος


Το, The Cameron Files: Pharaoh’s Curse είναι ένα συμπαθητικό παραδοσιακό point and click adventure game. Το οποίο όμως φαίνεται λίγο μπροστά στο προηγηθέν παιχνίδι, The Cameron Files: Secret at Loch Ness. Το τελευταίο έχει καλύτερο σενάριο, καλύτερα σχεδιασμένους γρίφους, πιο λεπτομερή γραφικά και είναι πολύ πιο μαγευτικό και πρωτότυπο από το Pharaoh’s Curse.

Το Pharaoh’s Curse διαθέτει την ίδια ευγένεια και ανθρωπιά με το Loch Ness αν και είναι ταυτόχρονα κάπως πιο σκληρό game. Είναι κατάλληλο για εφήβους αλλά δεν θα το συνιστούσα σε παιδιά. Λόγω κυρίως κάποιων στοιχείων τρόμου που περιέχει. Όμως το Loch Ness είναι πιο μαλακό σαν παιχνίδι και είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες. Ακόμα και για μικρά παιδιά.

Σε ποιούς gamers θα σύστηνα το Pharaoh’s Curse λοιπόν; 1ον το συνιστώ σε όλους τους φαν του Loch Ness και σε όσους θέλουν να δουν την συνέχεια και το τέλος της ιστορίας μεταξύ του ντετέκτιβ Κάμερον και της όμορφης Σκωτσέζας, Moira McFarley.

Και 2ον σε όλους τους παίκτες που τους ενδιαφέρει η όμορφη Αίγυπτος και θέλουν να την επισκεφθούν και να την βιώσουν μέσα από ένα βιντεοπαιχνίδι. Αν δεν ανήκετε σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες παικτών, τότε σας συνιστώ να δοκιμάσετε πρώτα το Loch Ness, που όπως είπα και λίγο πιο πάνω είναι καλύτερο σχεδόν σε όλους τους βασικούς τομείς που απαρτίζουν ένα videogame.

Πάντως και τα 2 παιχνίδια λειτουργούν άψογα και χωρίς κανένα απολύτως bug και πρόβλημα. Και τα 2 είναι καλοφτιαγμένα και έχουν το ενδιαφέρον τους. Καλή σας διασκέδαση!


Θετικά


·         Πολύ ενδιαφέρων ο πρωταγωνιστής
·         Πολλά και υψηλής ποιότητας βίντεο
·         Καλός ο ήχος και η δουλειά των ηθοποιών
·         Ωραίο χιούμορ
·         Βελτιωμένο το σύστημα save/load.
·         Εύκολα διαχειρίσημο και μικρό inventory
·         Χάρτης από την αρχή του παιχνιδιού για εύκολη μετακίνηση
·         Μπορείτε να παρακολουθείτε όποτε θέλετε τα cutscenes
·         Το παιχνίδι λειτουργεί άψογα χωρίς bugs ή άλλα προβλήματα


Αρνητικά


·         Πολύ δυσανάγνωστα τα χειρόγραφα έγγραφα
·         Τα αντικείμενα του inventory δεν έχουν περιγραφή με γράμματα
·         Δεν υποτιτλίζονται οι διάλογοι
·         Χειρότερος ο σχεδιασμός των γρίφων σε σχέση με του Loch Ness



ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 3,5/5



Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)