Call of Duty: World at War

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, σκοτεινός, αιματηρός αλλά και ηρωικός. Όπως πραγματικά ήταν

Είδος: First Person Shooter (βιντεοπαιχνίδι βολών πρώτου προσώπου)

Πλατφόρμα: Microsoft Windows, Xbox 360, Xbox One, PlayStation 3, PlayStation 2, Nintendo Wii, DS

Πλατφόρμες ψηφιακής διανομής: Steam
Ψηφιακά μέσα: DVD-DL, Διαδικτυακό κατέβασμα, Blu-Ray Disc Ανάπτυξη: Treyarch

Εκδότης: Activision

Παίκτες: Single-Player, Multi-player, Cooperative

Σειρά βιντεοπαιχνιδιών: Call of Duty

Μηχανή γραφικών: IW 3.0 (ενισχυμένη και βελτιωμένη έκδοση της μηχανής του Call of Duty 4: Modern Warfare)

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11/11/2008 (Βόρεια Αμερική). 12/11/2008 (Αυστραλασία). 14/11/2008 (Ευρώπη)

Χώρα Προέλευσης: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

Μουσικοσυνθέτης: Sean Murray

Προτεινόμενες Απαιτήσεις:

Λειτουργικό Σύστημα: Windows XP/Vista/7/8/10 (64-bit και 32-bit)
Επεξεργαστής: Intel Core 2 Duo E4300 1.8GHz ή AMD Athlon 64 X2 Dual Core 3600+

2,4 GHz διπύρηνος
Μνήμη RAM: 2 GB

Κάρτα Γραφικών: GeForce 7900 GTX ή Radeon X1950 Series

Μνήμη Κάρτας Γραφικών: 256 MB
Σκληρός δίσκος: 8 GΒ ελεύθερος χώρος

DirectX 9

Πληκτρολόγιο – Ποντίκι

6X DVD-ROM συσκευή

Ηλικιακή ταξινόμηση: 15 [BBFC], M [ESRB], 16/18 [PEGI], 18 [USK]

Μερικά λόγια για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η αιματηρότερη σύγκρουση στην ανθρώπινη ιστορία. Οι Σοβιετικοί είχαν μακράν τις περισσότερες απώλειες σε αυτή την σύρραξη. 27 εκατομμύρια Ρώσοι έχασαν την ζωή τους σε αυτόν τον πόλεμο. Και συνολικά 60 εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές χάθηκαν μέσα στην φρίκη του πολέμου αυτού.

Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης η Σοβιετική Ένωση του Ιωσήφ Στάλιν έκανε μία τιτάνια και αξιοθαύμαστη προσπάθεια να εκβιομηχανιστεί όπως οι Γερμανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. Η Ρωσία, όχι μόνο κατάφερε να εκσυγχρονιστεί υπό τρομερή πίεση, αλλά πέτυχε να παραγάγει τα σπουδαιότερα και καλύτερα άρματα μάχης εκείνης της περιόδου. Τα περιβόητα Τ-34. Τα Τ-34 σχεδίασε ο παθιασμένος με τη δουλειά του Ρώσος στρατιωτικός και ήρωας πολέμου, Μιχαήλ Κόσκιν.

Ο τελευταίος γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1898. Η Σοβιετική Ένωση τον βράβευσε για την αποφασιστική προσφορά του στην νίκη κατά του Αδόλφου Χίτλερ και του Ναζισμού με το κρατικό βραβείο Στάλιν και με την τιμή της τάξης του κόκκινου αστεριού.

Επιπροσθέτως ο Κόσκιν τιμήθηκε με την υψηλότερη τιμητική διάκριση για Ρώσο πολίτη: ήρωας της σοσιαλιστικής εργασίας. Δυστυχώς ο άτυχος κύριος Κόσκιν δεν πρόλαβε να δει το τανκ του να κερδίζει τον πόλεμο διότι πέθανε από κρύωμα που εξελίχθηκε σε πνευμονία κατά τις πρώτες δοκιμές του δημιουργήματός του στις 26 Σεπτεμβρίου 1940. Ο ίδιος ενώ ήταν κρυωμένος και μπορούσε να προλάβει την επιδείνωση σε πνευμονία αρνήθηκε να πάρει τα φάρμακα των γιατρών του, άγνωστο το γιατί και πέθανε.

Τα Τ-34 ήταν τα πρώτα τανκς στην ιστορία τα οποία είχαν θωράκιση με κλίση και όχι κάθετη όπως τα Γερμανικά άρματα μάχης Panzer και Tiger. Αν ένα ρωσικό Τ-34 δεχόταν ένα μεγάλο βλήμα στην μπροστινή πλευρά του, αυτό εξοστρακιζόταν λόγω ακριβώς της προαναφερθείσας ιδιοφυούς κλίσης στη θωράκιση. Συνάμα, το Τ-34 ήταν εξαιρετικά γρήγορο και ευκίνητο. Και είχε αρκετά μεγάλο πυροβόλο κανόνι για να μπορεί να απειλεί σοβαρά τα Γερμανικά τανκς.

Ο χειρισμός του Τ-34 ήταν εξόχως απλός. Διέθετε ένα μεγάλο κανόνι και ένα πολυβόλο. Για την κίνησή του είχε 2 πεντάλ, γκάζι και συμπλέκτη για να πηγαίνει πιο γρήγορα αλλάζοντας ταχύτητες. Είχε επίσης 2 μοχλούς. Ο δεξιός κατεύθυνε το τανκ αριστερά και ο αριστερός δεξιά. Το Τ-34 ήταν τόσο αξιόπιστο σαν όχημα που σχεδόν δεν χρειαζόταν συντήρηση! Όπως και το μεταγενέστερο Ρωσικό τυφέκιο εφόδου Καλάσνικοφ.

Εκτός από το γεγονός ότι ήταν το Τ-34 το ποιοτικότερο και καλύτερο άρμα μάχης του 2^ου Π.Π. Ήταν και το πιο μαζικά παραχθέν τανκ στην ιστορία. Πολλοί Ρώσοι πρώην στρατιώτες που πολέμησαν στο ανατολικό μέτωπο λέγανε ότι αμφιβάλλουν αν θα είχαν κερδίσει τον πόλεμο χωρίς αυτό το θρυλικό κατασκεύασμα. Σήμερα το τανκ παράγεται ακόμα από τους Ρώσους και μάλιστα έχει τέτοια οχήματα ο σύγχρονος Αιγυπτιακός στρατός.

Το Τ-34 παρήχθη κάτω από άκρα μυστικότητα σε μυστικά κρατικά εργοστάσια βαθιά στη Σιβηρία. Έτσι, οι Γερμανοί κατακτητές αιφνιδιάστηκαν απόλυτα από τους Σοβιετικούς. Οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτοί οι «υπάνθρωποι» Ρώσοι, όπως τους αποκαλούσαν, κατασκεύασαν το θαύμα της τότε τεχνολογίας που ακούει στο όνομα, άρμα μάχης Τ-34. Στα εργοστάσια εκείνα της Σιβηρίας δούλευαν μέρα και νύχτα ασταμάτητα κυρίως δυνατές γυναίκες εργάτριες. Λόγω του ότι οι περισσότεροι άνδρες πολεμούσαν στο ανατολικό μέτωπο.

Ο Αμερικανός στρατηγός Αϊζενχάουερ αποφάσισε μετά την επιτυχημένη απόβαση στη Νορμανδία να αφήσει την κατάληψη του Βερολίνου στους Σοβιετικούς. Κι αυτό γιατί ήξερε πολύ καλά ότι οι Γερμανοί θα αμύνονταν λυσσαλέα.

Οι κύριοι Γερμανοί υπερασπιστές του Βερολίνου ήταν είτε τα SS, είτε η νεολαία των Ναζί (παιδιά στην ουσία) είτε ηλικιωμένοι ή τραυματίες πολέμου. Όλοι αυτοί ήταν ακραία φανατισμένοι και διατεθειμένοι να χύσουν το αίμα τους για τον πολυαγαπημένο τους δικτάτορα – παράφρονα Χίτλερ. Μα πού ήταν αυτός ο περιβόητος Χίτλερ όταν έπρεπε σαν άντρας και σαν αρχηγός να βγει μπροστά και να πεθάνει για τη χώρα του;

Ο κύριος Χίτλερ προτίμησε σαν ανεύθυνος και άνανδρος που ήταν να κρυφτεί στα υπόγεια του Ράιχσταγκ (του κτηρίου όπου δόθηκε η τελική σκληρή μάχη μεταξύ Ρώσων και Γερμανών) και τελικά να αυτοκτονήσει, τρέμοντας από φόβο για την δίκη και εκτέλεσή του από τους Συμμάχους ως εγκληματία πολέμου.

Ο Χίτλερ απαίτησε από τους Γερμανούς να δώσουν και την τελευταία σταγόνα από το αίμα τους. Ενώ ο ίδιος για τον εαυτό του επέλεξε την εύκολη αλλά και δειλή λύση της αυτοκτονίας. Μόνο και μόνο για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του και δικαστεί για τα βαρύτατα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας.

Ο Αδόλφος Χίτλερ κατά την άποψή μου ήταν ένας αποτυχημένος, ανίκανος, δειλός και ψυχανώμαλος. Σαφώς και δεν ήταν ο μεγάλος ηγέτης όπως πίστευε ο ίδιος και παρουσίαζε τον εαυτό του. Αποτυχημένος και ηλίθιος γιατί θα μου πείτε; Προσπάθησε να κάνει καριέρα ως στρατιωτικός και τον έδιωξαν. Μετά ήθελε να γίνει ζωγράφος. Έδωσε 3 φορές εξετάσεις για να περάσει στη σχολή καλών τεχνών της γενέτειράς του Αυστρίας και απέτυχε και σε αυτό παταγωδώς.

Έδινε διαταγές να βιντεοσκοπούν τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις κρατουμένων προφανώς για να τα παρακολουθεί μετά αυτός «με την ησυχία του». Και ήταν δειλός γιατί σε όλη τη διάρκεια του πολέμου κρυβόταν στα καταφύγια ή στο εξοχικό του στην Αυστρία. Τόσο ο Ουίνστον Τσόρτσιλ όσο και ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν πολύ πιο θαρραλέοι και πετυχημένοι και πιστεύω ότι ήταν μεγάλοι ηγέτες για τις χώρες τους αν και αμφιλεγόμενοι.

Παρόλα αυτά ο Αδόλφος Χίτλερ είχε ένα καλό. Αγαπούσε και δεν πείραζε ποτέ τα ζώα. Μάλιστα είχε απαγορεύσει και το κυνήγι κάθε είδους ζώου στους Γερμανούς υπηκόους του. Είναι πράγματι απίστευτο το πώς πολύ συχνά βλέπει κανείς και στον χειρότερο άνθρωπο να υπάρχουν στοιχεία ευαισθησίας. Κι όμως οι αντιφάσεις είναι πολύ συνηθισμένες στην ψυχοσύνθεση πολλών ανθρώπων. Ειδικά των πιο περίπλοκων ατόμων που ζουν ανάμεσά μας.

Στις μάχες των Αμερικανών εναντίων της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας, τα Αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη Corsair (Κουρσάρος ελληνιστί) αποδεκάτισαν τα ως τότε φοβερά και τρομερά μαχητικά των Ιαπώνων, Zeros. Τα Corsair, μαζί με τα Βρετανικά Spitfire ήταν τα κορυφαία μαχητικά αεροπλάνα του 2^ου Π.Π. Τα τελευταία κέρδισαν την πολύ σκληρή μάχη της Βρετανίας (όπως ονομάστηκε). Όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στην Αγγλία από αέρος με την ανίκητη ως τότε Luftwaffe, την πολεμική αεροπορία της Ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Χίτλερ αποκαλούσε τους Ρώσους «υπανθρώπους». Ε, λοιπόν ήσαν αυτοί οι «υπάνθρωποι» που στο τέλος και με τον απαράμιλλο ηρωικό τους αγώνα διέλυσαν αυτόν και την αυτοκρατορία του. Η Ρωσία, σε όλη την μακρά ιστορία της δεν κατακτήθηκε ποτέ από κανένα από τους πολλούς εχθρούς της. Ακόμα και ο Ναπολέοντας έσπασε τα μούτρα του όταν εκστράτευσε εναντίον της Ρωσίας. Αυτό αποδεικνύει πόσο γενναίος, σπουδαίος και περήφανος λαός είναι οι ομόδοξοί μας Ρώσοι!

Ο Ιωσήφ Στάλιν γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1878 ως Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι στην πόλη Γκόρι της Γεωργίας. Ήταν δηλαδή Γεωργιανός και όχι Ρώσος. Οι Γεωργιανοί έχουν δικό τους πρωτότυπο και πολύ ιδιόμορφο σύστημα γραφής που βασίζεται στο Ελληνικό αλφάβητο. Αν πάτε σε μία Γεωργιανή βιβλιοθήκη σήμερα θα βρείτε πάμπολλα βιβλία αφού οι Γεωργιανοί πολίτες πάντα αγαπούν την μόρφωση.

Ο Στάλιν λοιπόν ήταν το 4^ο παιδί της μητέρας του Αικατερίνης Γκελάντζε και το μόνο που έζησε. Αυτό το σοβαρό γεγονός έκανε τη μητέρα του Ιωσήφ να είναι πολύ υπερπροστατευτική μαζί του και δικαιολογημένα. Ο πατέρας του μικρού Ιωσήφ λεγόταν Βησσαρίων Τσουγκασβίλι, ήταν αλκοολικός και έδερνε βάναυσα και τακτικά την μητέρα του Στάλιν και τον ίδιο τον μικρό.

Μάλιστα οι φίλοι του Στάλιν στο σχολείο έλεγαν ότι οι ξυλοδαρμοί αυτοί κατέστησαν το παιδί σκληρό και άκαρδο. Άλλωστε Στάλιν σημαίνει ατσάλινος στα Ρώσικα και είναι φυσικά ψευδώνυμο που υποδεικνύει την μεγάλη σκληρότητα του τελευταίου.

Το βασικό πρόβλημα της ψυχολογίας του Στάλιν ήταν, πέρα από τη βαναυσότητα, η υπερβολική καχυποψία του. Πράγμα που τον οδήγησε στην μαζική εξόντωση πολλών αθώων ανθρώπων. Συνάμα, ο Στάλιν ήταν και πολύ εκδικητικός καθώς φάνηκε.

Η πολύ σκληρή μάχη του Στάλινγκραντ ήταν μία από τις μεγαλύτερες μάχες της ιστορίας. Άλλαξε στην κυριολεξία τα δεδομένα του πολέμου. Και έδωσε στους Ρώσους την δυνατότητα να αντεπιτεθούν στους Γερμανούς και να κερδίσουν τελικά τον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο όπως τον αποκαλούσε ο ίδιος ο Ιωσήφ Στάλιν.

Οι Σοβιετικοί ήταν εκείνοι που έδωσαν οριστικό τέλος στην ως τότε αήττητη Γερμανική πολεμική μηχανή. Ο ίδιος ο Στάλιν έλεγε στους δυτικούς ότι ο Χίτλερ προχώρησε τόσο πολύ με τα κατακτητικά του σχέδια λόγω της δειλίας και του φόβου των Δυτικών. Αναμφίβολα ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ένας ισχυρότατος αν και πολύ αμφιλεγόμενος ηγέτης για τη χώρα του.

Ο πιο δημοκρατικός και καλοκάγαθος από τους μεγάλους ηγέτες εκείνης της περιόδου ήταν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Φράνκλιν Ρούσβελτ. Ο οποίος είναι ο μοναδικός πρόεδρος στην ιστορία του έθνους του που επανεξελέγη 3 φορές συνεχόμενα.

Εισαγωγή – Σενάριο

Το World at War μάς παρουσιάζει τους αγώνες δύο απλών στρατιωτών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενός Αμερικανού, του Miller και ενός Ρώσου, του Dimitri Petrenko. Οι αποστολές εναλλάσσονται, παίζοντας μία τις Αμερικάνικες αποστολές εναντίον των Ιαπώνων στον Ειρηνικό Ωκεανό και μία τις Σοβιετικές αποστολές στην Ρωσία και την Ευρώπη.

Άρα στο παιχνίδι δεν εμπλέκονται άλλοι συμμαχικοί λαοί εκτός από τους Αμερικανούς και τους Ρώσους. Πρόκειται για ένα συναισθηματικά φορτισμένο στόρι και είναι επίτηδες φτιαγμένο έτσι ώστε να προκαλεί το συναίσθημα. Βέβαια πολλά από τα αισθήματα που νιώθει ο παίκτης είναι αρνητικά. Είναι έτσι όμως γιατί αυτά ήταν τα πραγματικά συναισθήματα των στρατιωτών που έδωσαν την ζωή τους στον πόλεμο αυτό για ένα καλύτερο κόσμο.

Στα games από το Call of Duty 4: Modern Warfare και μετά, οι περισσότερες παραγωγοί εταιρείες προσπαθούν να φτιάξουν πιο ώριμα αλλά και σκοτεινά σενάρια για τα First Person Shooters. Σε σύγκριση πάντα με τα παλιά παιχνίδια βολών όπου υπήρχε πιο πλούσιο και μαλακό σενάριο με ήρωες που έκαναν πάντα το σωστό – καλό και έσωζαν τον κόσμο από το κακό. Βλέπε John Mullins της παλιάς σειράς, Soldier of Fortune.

Στο World at War υπάρχουν αποστολές που φαίνονται βαριά επηρεασμένες από την καλή Αμερικάνική ταινία του 2001, Enemy at the Gates (Εχθρός προ των Πυλών). Το εν λόγω φιλμ περιγράφει τα κατορθώματα του θρυλικού Σοβιετικού ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ, την πολύ σκληρή μάχη του Στάλινγκραντ που έκρινε την έκβαση του πολέμου υπέρ του κόκκινου στρατού. Και την φοβερή αναμέτρηση του Ζάιτσεφ με τον αντίστοιχο Γερμανό ελεύθερο σκοπευτή ταγματάρχη Έρβιν Κένιχ.

Την παραπάνω πολεμική ταινία την είχα δει στον κινηματογράφο όταν είχε πρωτοβγεί και μου είχε κάνει εντύπωση. Τότε ήταν η εποχή που έπαιζα πολλά παιχνίδια με τον Β’ Π.Π. Μολονότι το φιλμ αυτό είχε πάρει μετριότατες κριτικές από τον τύπο. Επίσης υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από πρώην αξιωματικούς του κόκκινου στρατού για πολλές σκηνές της ταινίας τις οποίες θεώρησαν ως ανακριβείς ιστορικά.

Ομολογώ ότι δεν έχω ξαναπαίξει κάποιο παιχνίδι βολών που να αναφέρεται στο μέτωπο του Ειρηνικού μεταξύ Αμερικανών και Γιαπωνέζων. Άρα για μένα το World at War ήταν μία καινούργια όσο και απολαυστική εμπειρία.

Απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω παρότι δεν είμαι ιστορικός βέβαια. Οι αποστολές του World at War πρέπει να είναι πολύ ακριβείς ιστορικά. Έχω παρακολουθήσει αρκετά ντοκιμαντέρ στρατιωτικής ιστορίας, τα οποία συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τα γεγονότα του τίτλου.

Παίζοντας το World at War από την αρχή του ως το τέλος συνειδητοποίησα ότι οι Σοβιετικές αποστολές είναι πολύ πιο επικές – ηρωικές. Και είναι αλήθεια ότι οι Ρώσοι έβγαλαν το φίδι απ’ την τρύπα και έκαναν τη δυσκολότερη δουλειά πολλές φορές σε αυτόν τον φριχτό πόλεμο.

Συμπερασματικά, το στόρι του World at War είναι αρκετά καλό, ενδιαφέρον και με συναισθηματική φόρτιση. Κάτι που πάντα είναι ζητούμενο σε κάθε καλλιτεχνική δουλειά όπως τα βιντεοπαιχνίδια. Σε κρατάει σε αναμμένα κάρβουνα όσο το παίζεις και ο τερματισμός είναι πολύ επικός.

Γραφικά – Ήχος

Τα γραφικά του World at War είναι προοπτικής πρώτου προσώπου. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί την μηχανή γραφικών IW έκδοση 3.0, με κάποιες βελτιώσεις. Είναι στην ουσία η ίδια μηχανή γραφικών με του Call of Duty 4: Modern Warfare.

Λόγω όμως των προαναφερθεισών βελτιώσεων τα γραφικά του World at War είναι καλύτερα από του Call of Duty 4. Η Μηχανή γραφικών IW αναπτύχθηκε ειδικά για τη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Call of Duty, από τις εταιρείες: Infinity Ward, Treyarch και Sledgehammer games. Είναι μία μηχανή γραφικών που ανανεώνεται και βελτιώνεται συνεχώς σχεδόν σε κάθε νέο τίτλο της σειράς Call of Duty.

Αυτά που θα βλέπετε στο κάτω μέρος της οθόνης είναι, αριστερά μία μεγάλη πυξίδα όπου σας δείχνει το επόμενο objective και τις θέσεις των φιλικών μονάδων. Είτε είναι σύμμαχοί σας στρατιώτες είτε φίλια τανκς. Και δεξιά τα συνολικά πυρομαχικά σας για το κάθε όπλο καθώς και πόσες σφαίρες απομένουν στον γεμιστήρα με μορφή μικρών κάθετων γραμμών.

Επίσης υπάρχει και ένα ή δύο όμορφα εικονίδια ανάλογα με τον/τους τύπο/ους της/ων χειροβομβίδας/ων που έχετε στη διάθεσή σας. Μαζί με τον αριθμό τους. Μπορείτε στις Σοβιετικές αποστολές να χρησιμοποιείτε και βόμβες Μολότοφ. Ναι, σωστά διαβάσατε, υπήρχαν από τότε!

Τα πρόσωπα και τα σώματα των NPCs είναι πολύ καλοσχεδιασμένα και τα συναισθήματά τους φαίνονται ξεκάθαρα να ζωγραφίζονται στις φάτσες τους. Άριστα είναι και τα μοντέλα των όπλων που κρατάτε στα χέρια σας.

Τα βίντεο που προβάλλονται πριν από κάθε καινούργια αποστολή είναι πολύ υψηλής ποιότητας. Πρόκειται για έναν όμορφο συνδυασμό από παλιά ιστορικά βίντεο τραβηγμένα την εποχή του 2^ου Π.Π. που συνδυάζονται αριστοτεχνικά με την σύγχρονη τεχνολογία cutscenes. Και φυσικά είναι pre-rendered.

Η φωνή των 2 αφηγητών αυτών των βίντεο (ένας για τα cinematics του πολέμου Αμερικανών και Γιαπωνέζων και ένας για τον πόλεμο Γερμανών και Ρώσων) είναι σοβαρές, αρκετά μπάσες – αντρίκιες και αποδίδουν καλά τη συναισθηματική φόρτιση της εποχής εκείνης. Οι διάλογοι, ειδικά των Ρώσων είναι στ' αλήθεια πολύ εμπνευσμένοι και πλάθουν πραγματικά επική αλλά και συγκινητική ατμόσφαιρα.

Το World at War είναι ένα από τα πιο βίαια βιντεοπαιχνίδια βολών που έχω παίξει ως τώρα. Θα δείτε από την πρώτη αποστολή σκηνές βασανισμών και κοψίματα λαιμών με σπαθιά σαμουράι. Δεν σας κρύβω ότι αυτές οι εικόνες με σόκαραν αρκετά και δεν το περίμενα να τις αντικρύσω. Το World at War είναι ένα παίγνιο του οποίου η βία είναι προσβλητική και δυσάρεστη λόγω των προαναφερθεισών σκληρών σκηνών. Λυπάμαι που το γράφω αυτό αλλά είναι η προσωπική μου κρίση.

Εντούτοις (και ενώ το World at War απευθύνεται μόνο σε ενήλικες) δεν πιστεύω ότι είναι σκληρό και βίαιο για να είναι σκληρό και βίαιο. Όπως όλα τα υπόλοιπα videogames της σειράς Call of Duty, προσπαθεί να αποτυπώσει πιστά όλη τη φρίκη του πολέμου και ιδίως του 2^ου Π.Π. Όπως ξέρουμε όλοι ο Β’ Π.Π. και η κάθε στρατιωτική σύγκρουση δεν είναι ποτέ παιδική χαρά.

Τα πιο βαριά και δυνατά όπλα σας, προκαλούν ακρωτηριασμούς και πολύ αίμα. Ειδικά στις πίστες Nazi Zombies πολλοί από εσάς θα το απολαύσετε με τους διαμελισμούς! Τα Physics του World at War είναι πολύ μέτρια και δεν με ικανοποίησαν καθόλου. Είναι μία αδυναμία της σειράς Call of Duty που υπήρχε από το πρώτο Call of Duty της εποχής του 2003.

Τα διάφορα αντικείμενα και τα κτήρια δεν είναι ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένα. Όμως σαν σύνολο τα γραφικά του World at War είναι ικανοποιητικά για την εποχή τους. Κυρίως (όπως είπα και παραπάνω) λόγω των πολύ όμορφων NPCs μοντέλων και του σχεδίου των όπλων.

Τα χρώματα του τίτλου είναι απαλά, παστέλ και όχι ζωηρά και έντονα. Κάτι που ίσως επιλέχθηκε για να απεικονίσει καλύτερα την ιστορικότητα της περιόδου εκείνης. Εγώ θα προτιμούσα να είναι πιο πλούσιο το χρώμα όπως έχω πει και σε άλλες αξιολογήσεις μου διαφορετικών games.

Τα χέρια των στρατιωτών και των πρωταγωνιστών είναι πολύ βρώμικα από την πυρίτιδα των όπλων. Και έχουν πληγές από τις μάχες που φαίνονται καθαρά. Γενικά ο ρεαλισμός του τίτλου είναι υψηλότατος. Οι ουρανοί του World at War ενώ είναι στατικοί έχουν ωστόσο κινούμενα στοιχεία όπως πουλιά ή αεροπλάνα. Οπότε ικανοποιούν σε γενικές γραμμές με τη λεπτομέρειά τους.

Ας δούμε και τον ήχο. Τα ηχητικά εφέ είναι πολύ πλούσια και δημιουργούν υποβλητική και τρομαχτική ατμόσφαιρα. Όλοι οι εχθροί σας μιλούν την μητρική τους γλώσσα και οι φωνές τους αποδίδουν πολύ πιστά την φρικαλεότητα και τον τρόμο του πολέμου.

Οι ήχοι των όπλων είναι αρκετά καλοί αλλά τα όπλα ακούγονται λίγο χαμηλά σε ένταση σε σχέση με άλλα παιχνίδια. Επίσης κάποια όπλα ακούγονται πιο δυνατά από άλλα κάτι που όμως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Στις Σοβιετικές αποστολές θα υπάρχει και σχολιασμός των πιο βάρβαρων πράξεών σας στις μάχες από έναν Ρώσο σχολιαστή που μιλάει Αγγλικά αλλά με βαριά Ρώσικη προφορά. Πολύ όμορφη και πρωτότυπη προσθήκη αυτή. Γενικά η δουλειά των ηθοποιών είναι πολύ καλή και θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς.

Τη μουσική του World at War έχει γράψει ο Sean Murray. Είναι ένας Αμερικανός συνθέτης. Ο οποίος έχει γράψει κομμάτια κυρίως για κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και videogames. Μας έχει δώσει μεταξύ άλλων τα soundtracks των: Call of Duty: Black Ops [2010] και Counter Strike: Global Offensive [2012].

Η μουσική του World at War είναι περισσότερο τρομακτική, σκοτεινή και αγωνιώδης παρά επική. Οι hard rock ή metal πινελιές εδώ κι εκεί στις διάφορες αποστολές χαλάνε τον ρεαλισμό του παιχνιδιού αφού δεν υπήρχε την δεκαετία του 1940 τέτοιου είδους μουσική και όργανα. Αυτά ήρθαν πολύ μετά. Παρόλα αυτά δίνει έναν κάπως διαφορετικό και ίσως ενδιαφέροντα για κάποιους ηχητικό τόνο.

Γενικά η μουσική επένδυση του World at War δεν μου άφησε καμία ιδιαίτερα θετική εντύπωση και δεν την άκουσα ποτέ εκτός παιχνιδιού παρότι την έχω κατεβάσει ολόκληρη από το YouTube.

Συμπερασματικά, τόσο τα γραφικά όσο και ο ήχος του παιγνίου κινούνται σε υψηλά επίπεδα για την εποχή του και υποδηλώνουν την συνολική καλή ποιότητα του World at War.

Χειρισμός – Gameplay

Ο χειρισμός του παιχνιδιού δεν είναι ούτε πολύ απλός ούτε και υπερβολικά περίπλοκος. Είναι όμως λειτουργικός και τον συνηθίζει κανείς. Η ρύθμιση των πλήκτρων στα γούστα του κάθε gamer στα options είναι αρκετά μπελαλίδικη και λίγο ζόρικη. Κάτι που δεν το περίμενα αφού με το προγενέστερο κατά ένα έτος περίπου, Call of Duty 4: Modern Warfare δεν είχα τέτοιο πρόβλημα. Βέβαια είναι και διαφορετικές οι παραγωγοί εταιρείες. Treyarch για το World at War και Infinity Ward για το Call of Duty 4: Modern Warfare.

To World at War διαθέτει μεγάλη ποικιλία από όπλα της εποχής του Β’ Π.Π. Στο παίγνιο θα πρέπει να αποδείξετε την σκοπευτική σας δεινότητα, ειδικά με τα τουφέκια ακριβείας των ελεύθερων σκοπευτών.

Στο World at War υπάρχει κουμπί quicksave αλλά στην πράξη δεν λειτουργεί και είναι άχρηστο. Δεν ξέρω γιατί το βάλανε. Το παιχνίδι σώζει αυτόματα αν και όχι πολύ συχνά δυστυχώς.

Μπορείτε να παίξετε την campaign του τίτλου και σε στυλ cooperative, δηλαδή συνεργατικά με κάποιον διαδικτυακό φίλο. Συμφέρει καλύτερα να αγοράσετε το βιντεοπαιχνίδι μέσω Steam για να μην χρειαστεί να εγκαταστήσετε τα πολλά patches. Το Steam εγκαθιστά όλες τις ενημερώσεις αυτόματα όπως θα ξέρετε.

Εγώ έπαιξα το παίγνιον μέσω DVD αφού το αγόρασα φθηνά από ένα μαγαζί της Αθήνας. Για να το παίξω λοιπόν στην τελευταία του έκδοση (1.7.1263), έπρεπε να κατεβάσω πολλά βαριά patches και να τα αναβαθμίσω ένα – ένα. Κουραστική και χρονοβόρα δουλειά. Όπως και να ‘χει, δείτε τι σας βολεύει καλύτερα και πράξτε αναλόγως.

Στο World at War μπορείτε να κουβαλάτε μόνο 2 όπλα κάθε στιγμή. Είναι ένας περιορισμός που προέρχεται από τις κονσόλες και τις εκδόσεις των games για αυτές. Τα reload των όπλων είναι σχετικά γρήγορα (ανάλογα και το όπλο). Πράγμα που είναι ζητούμενο για κάθε γρήγορης δράσης FPS.

Το multiplayer του World at War, με το οποίο δεν ασχολήθηκα καθόλου λόγω πολύ χαμηλής ταχύτητας στο ίντερνετ που έχω αυτή την στιγμή (κάτω από 3 Mbps). Θα σημειώσω μοναχά ότι είναι πολύ εθιστικό παιχνίδι. Και βασίστηκε βαριά στο εξαιρετικά επιτυχημένο multiplayer του Call of Duty 4: Modern Warfare, της αμέσως προηγούμενης χρονιάς. Το multiplayer του World at War έχει ακόμα μέσα πολύ κόσμο που παίζει 11 χρόνια περίπου μετά την αρχική κυκλοφορία του τίτλου. Πράγμα καθόλου αναμενόμενο και που αποδεικνύει το πόσο καλό παιχνίδι είναι το World at War.

Οι τακτικές μάχης των Ιαπώνων μαχητών τύπου καμικάζι (καμικάζι σημαίνει κατά λέξη, Θεϊκός άνεμος), είναι πολύ πρωτότυπες, εντυπωσιακές και αποτελεσματικές. Είναι καλυμμένο όλο τους το σώμα με φύλλα δέντρων και σου επιτίθενται φωνάζοντας και καρφώνοντάς σε με τις ξιφολόγχες ή με σπαθιά σαμουράι.

Επίσης, οι ελεύθεροι σκοπευτές των Γιαπωνέζων, οι οποίοι ήταν πολύ φονικοί, άριστα εκπαιδευμένοι και προκάλεσαν τρομακτικές απώλειες στους Αμερικανούς αντιπάλους τους. Βρίσκονται ακροβολισμένοι πάνω σε δέντρα και είναι σχεδόν αδύνατον να τους εντοπίσεις εγκαίρως και πριν αρχίσουν να σε πυροβολούν.

Υπάρχει διακριτική ένδειξη reload όταν τα πυρομαχικά στον γεμιστήρα του όπλου σας τελειώνουν. Πολύ χρήσιμη προσθήκη. Κάτι που κράτησαν και βελτίωσαν και στο Call of Duty: Modern Warfare 2, του 2009. Μπορείτε με το ίδιο πλήκτρο με το οποίο πετάτε τις δικές σας χειροβομβίδες στους εχθρούς σας να τους επιστρέφετε τις δικές τους (αυτές που σας πετούν εκείνοι). Αν προλάβετε φυσικά και δεν εκραγούν ακριβώς δίπλα σας. Αν δεν προλαβαίνετε απλώς τρέξτε μακριά τους.

Τις περισσότερες φορές που με σκότωσαν οι εχθροί στο World at War ήταν από χειροβομβίδες και όχι τόσο από φορητά όπλα. Δεύτερη σοβαρότερη απειλή είναι όπως προείπα οι Ελεύθεροι σκοπευτές των Ιαπώνων πάνω στα δέντρα.

Η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων που ελέγχει ο υπολογιστής είναι υψηλή. Ένα φοβερό παράδειγμα για να καταλάβετε σε τι επίπεδα κινείται αυτή είναι το εξής: Αν έχετε πυροβολήσει αλλά όχι σκοτώσει εντελώς έναν εχθρό, αυτός απασφαλίζει μία χειροβομβίδα που κουβαλάει μαζί του και την αφήνει να πέσει κάτω ώστε να σας εξοντώσει λίγο πριν πεθάνει!

Το World at War με έμαθε να χρησιμοποιώ τα αργά σε ταχυβολία αλλά δυνατά και ακριβή επαναληπτικά τυφέκια. Όπως το πολύ καλό Mosin – Nagant των Ρώσων. Του οποίου τα μεταλλικά σκοπευτικά είναι σκέτη απόλαυση όταν ρίχνεις με αυτά. Σκοπεύσετε καλά και εξοντώστε τους εχθρούς σας έναν – έναν!

Σε όλη μου τη ζωή, σε όσα games με θέμα τον Β’ Π.Π. έχω παίξει ( και είναι πολλά), πάντα απολάμβανα στο έπακρο την ολοκληρωτική εξάλειψη μέχρις ενός των Γερμανών – Ναζί. Όμως, το να σκοτώνω μικρόσωμους αλλά πολύ σκληροτράχηλους Γιαπωνέζους δεν το ευχαριστήθηκα σχεδόν καθόλου. Αφού πάντα συμπαθούσα τους Ιάπωνες. Και νεώτερος ήμουν εναντίον των δύο ατομικών βομβών που έριξαν οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Πράξη που θεωρούσα ως έγκλημα πολέμου και απαράδεκτη.

Από την άλλη, παρακολουθώντας την αγριότητα – βιαιότητα των Ιαπώνων στην πρώτη αποστολή του παιχνιδιού, κατάλαβα ότι οι τελευταίοι δεν ήταν καθόλου άγιοι. Ο πόλεμος είναι κόλαση έτσι κι αλλιώς. Και όπως λένε και πολλοί στρατιωτικοί, στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται. Φράση με την οποία φιλοσοφικά διαφωνώ, αλλά φαίνεται ότι είναι η πικρή αλήθεια παρά ταύτα.

Οι μάχες με τα Σοβιετικά τανκς είναι πιο καλοσχεδιασμένες και με καλύτερο χειρισμό των Τ-34 σε σχέση με τις αντίστοιχες του πρώτου Call of Duty. Το έξοχα αποτελεσματικό και ισχυρό φλογοβόλο που το World at War σας δίνει σε κάποιες Αμερικάνικες αποστολές σάς κάνει σχεδόν άτρωτους. Όμως προσέξτε να είστε φειδωλοί στην χρήση του γιατί υπερθερμαίνεται και σταματά να λειτουργεί πολύ γρήγορα και αργεί να ξανακρυώσει.

Το World at War προσφέρει μία παρόμοια εμπειρία του Β’ Π.Π. με το Call of Duty 1 και ιδίως με το θαυμάσιο expansion του Call of Duty 1, Call of Duty: United Offensive.

Ο τερματισμός του World at War είναι αναπάντεχος πολύ ηρωικός και επικός αλλά και πένθιμος. Το βιντεοπαιχνίδι αυτό μου παρουσίασε κάποια δυσλειτουργία και ένα συχνό πάγωμα της οθόνης που διορθωνόταν αν πυροβολούσα μία φορά. Αλλά αυτό μόνο στις αποστολές Nazi Zombies solo.

Στις αποστολές αυτές θα πρέπει να αντιμετωπίσετε ορδές από εχθρικά Ζόμπι, είτε γιαπωνέζικα είτε γερμανικά. Όμως είναι πολύ δύσκολο να τις κερδίσετε ολομόναχος και απ’ ότι έχω διαβάσει στο διαδίκτυο είναι σχεδιασμένες για να τις παίξετε σε στυλ Cooperative. Εγώ τις δοκίμασα πρώτα μόνος μου και δεν έφτασα καθόλου μακριά λόγω του φοβερού, μαζικού αριθμού των Ζόμπι.

Όμως δοκίμασα μία φορά να παίξω σε στυλ cooperative με 3 άλλα άτομα και δεν ήταν άσχημη εμπειρία αν και βαρέθηκα σχετικά γρήγορα. Παρά το ότι πήγα πολύ πιο μακριά σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Επίσης είναι αποστολές που έχουν σαν στόχο να φοβίσουν τον παίκτη και γι’ αυτό δεν ασχολήθηκα και τόσο πολύ. Κάτι τέτοια παιχνίδια τα βαριέμαι γενικά.

Το World at War έχει σαν τεχνολογία βελτιστοποιηθεί ώστε να τρέχει καλύτερα σε πολυπύρηνους επεξεργαστές υπολογιστών. Το videogame έχει όπως όλα τα βιντεοπαιχνίδια στο κουτί αγοράς σήμα καταλληλότητας 18+. Περιέχει έντονη βία και σκληρή γλώσσα.

Οι άδειοι κάλυκες που απορρίπτουν τα όπλα σας κατά τις βολές είναι αρκετά καλοσχεδιασμένοι. Αν και έχω δει πιο όμορφους στο ιστορικό, εξαίσιο, εκρηκτικό πρώτο game της σειράς Soldier of Fortune (2000).

Το World at War είναι ποιοτικά καλύτερο videogame από το Call of Duty: WWII του 2017 βάσει αξιολογήσεων χρηστών που έπαιξαν και τα 2 στο Steam.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον και που αυξάνει το χρόνο ζωής του βιντεοπαιχνιδιού είναι η εύρεση των λεγόμενων 13 Death Cards, που είναι σκορπισμένες και καλά κρυμμένες σε διάφορες αποστολές του παιχνιδιού. Μοιάζουν πολύ με ξύλινα παλούκια που πάνω έχουν ένα κράνος μάλλον νεκρού συμμαχικού στρατιώτη. Εγώ τελείωσα το World at War έχοντας μαζέψει ελάχιστες τέτοιες κάρτες. Και μετά το έπαιξα από την αρχή ψάχνοντας να τις βρω όλες!

Κάτι αντίστοιχο αλλά ακόμα πιο δύσκολο να το ολοκληρώσει κανείς υπάρχει στα games, Call of Duty 4: Modern Warfare και Call of Duty: Modern Warfare 2. Εκεί υπάρχουν κρυμμένα τα λεγόμενα Intel Items που είναι πολύ περισσότερα και πιο δυσεύρετα από τα 13 Death Cards του World at War. Στο Modern Warfare 2 υπάρχουν 45 από δαύτα. Αν συλλέξετε όλες τις Death Cards θα ξεκλειδώσετε cheats (κολπάκια) για όλα τα cooperative private matches.

Το gameplay του World at War είναι απόλυτα εκρηκτικό και γεμάτο ένταση. Σίγουρα είναι το πιο δυνατό χαρτί του παιχνιδιού. Και βέβαια ψυχή και καρδιά κάθε καλού action game είναι πάντοτε το gameplay.

Συμπεράσματα

Το Call of Duty: World at War είναι αναμφίβολα ένα πολύ καλοφτιαγμένο και κλασικό πλέον βιντεοπαιχνίδι που κάθε gamer που ασχολείται με shooters και ειδικότερα με την εξαίρετη σειρά Call of Duty πρέπει να έχει στη συλλογή του. Διαθέτει καλά γραφικά για την εποχή του που φαίνονται όμορφα, αξιοπρεπή και σήμερα, πολύ καλό ήχο και ενδιαφέρουσα μουσική. Σχετικά εύκολο, λειτουργικό χειρισμό και θαυμάσιο, εθιστικό και εκρηκτικό gameplay. Καθώς και περίφημα multiplayer και cooperative modes.

Προσέξτε όμως ότι είναι ένα αρκετά βίαιο παιχνίδι και απευθύνεται μόνο σε ενήλικες. Δεν το συνιστώ καθόλου να το παίξει ένα παιδί αφού μπορεί να ταραχτεί και να σοκαριστεί από τις σκληρές εικόνες που θα αντικρίσει. Οι υπόλοιποι χαρείτε το!

Θετικά

·         Καλά γραφικά

·         Πολύ καλός ήχος

·         Αρκετά απλός και λειτουργικός χειρισμός

·         Θαυμάσιο gameplay

·         Εξαιρετικά multiplayer και cooperative modes

·         Επική και δυνατή campaign

·         Εκπληκτικά cinematics που σου μένουν στο μυαλό

·         Συναισθηματική φόρτιση

·         Άριστο voice acting

·         Υψηλή τεχνητή νοημοσύνη

·         Υψηλότατος ρεαλισμός

·         Ποικιλία αυθεντικών όπλων της εποχής

·         Οι Death Cards στην campaign

Αρνητικά

·         Ένα μικρό bug στο Nazi Zombies solo game

·         Δεν λειτουργεί το πλήκτρο quicksave, είναι διακοσμητικό

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 5/5