Call of Duty: World at War

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, σκοτεινός, αιματηρός αλλά και ηρωικός. Όπως πραγματικά ήταν

Είδος: First Person Shooter (βιντεοπαιχνίδι βολών πρώτου προσώπου)

Πλατφόρμα: Microsoft Windows, Xbox 360, Xbox One, PlayStation 3, PlayStation 2, Nintendo Wii, DS

Πλατφόρμες ψηφιακής διανομής: Steam
Ψηφιακά μέσα: DVD-DL, Διαδικτυακό κατέβασμα, Blu-Ray Disc Ανάπτυξη: Treyarch

Εκδότης: Activision

Παίκτες: Single-Player, Multi-player, Cooperative

Σειρά βιντεοπαιχνιδιών: Call of Duty

Μηχανή γραφικών: IW 3.0 (ενισχυμένη και βελτιωμένη έκδοση της μηχανής του Call of Duty 4: Modern Warfare)

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11/11/2008 (Βόρεια Αμερική). 12/11/2008 (Αυστραλασία). 14/11/2008 (Ευρώπη)

Χώρα Προέλευσης: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

Μουσικοσυνθέτης: Sean Murray

Προτεινόμενες Απαιτήσεις:

Λειτουργικό Σύστημα: Windows XP/Vista/7/8/10 (64-bit και 32-bit)
Επεξεργαστής: Intel Core 2 Duo E4300 1.8GHz ή AMD Athlon 64 X2 Dual Core 3600+

2,4 GHz διπύρηνος
Μνήμη RAM: 2 GB

Κάρτα Γραφικών: GeForce 7900 GTX ή Radeon X1950 Series

Μνήμη Κάρτας Γραφικών: 256 MB
Σκληρός δίσκος: 8 GΒ ελεύθερος χώρος

DirectX 9

Πληκτρολόγιο – Ποντίκι

6X DVD-ROM συσκευή

Ηλικιακή ταξινόμηση: 15 [BBFC], M [ESRB], 16/18 [PEGI], 18 [USK]

Μερικά λόγια για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η αιματηρότερη σύγκρουση στην ανθρώπινη ιστορία. Οι Σοβιετικοί είχαν μακράν τις περισσότερες απώλειες σε αυτή την σύρραξη. 27 εκατομμύρια Ρώσοι έχασαν την ζωή τους σε αυτόν τον πόλεμο. Και συνολικά 60 εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές χάθηκαν μέσα στην φρίκη του πολέμου αυτού.

Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης η Σοβιετική Ένωση του Ιωσήφ Στάλιν έκανε μία τιτάνια και αξιοθαύμαστη προσπάθεια να εκβιομηχανιστεί όπως οι Γερμανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. Η Ρωσία, όχι μόνο κατάφερε να εκσυγχρονιστεί υπό τρομερή πίεση, αλλά πέτυχε να παραγάγει τα σπουδαιότερα και καλύτερα άρματα μάχης εκείνης της περιόδου. Τα περιβόητα Τ-34. Τα Τ-34 σχεδίασε ο παθιασμένος με τη δουλειά του Ρώσος στρατιωτικός και ήρωας πολέμου, Μιχαήλ Κόσκιν.

Ο τελευταίος γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1898. Η Σοβιετική Ένωση τον βράβευσε για την αποφασιστική προσφορά του στην νίκη κατά του Αδόλφου Χίτλερ και του Ναζισμού με το κρατικό βραβείο Στάλιν και με την τιμή της τάξης του κόκκινου αστεριού.

Επιπροσθέτως ο Κόσκιν τιμήθηκε με την υψηλότερη τιμητική διάκριση για Ρώσο πολίτη: ήρωας της σοσιαλιστικής εργασίας. Δυστυχώς ο άτυχος κύριος Κόσκιν δεν πρόλαβε να δει το τανκ του να κερδίζει τον πόλεμο διότι πέθανε από κρύωμα που εξελίχθηκε σε πνευμονία κατά τις πρώτες δοκιμές του δημιουργήματός του στις 26 Σεπτεμβρίου 1940. Ο ίδιος ενώ ήταν κρυωμένος και μπορούσε να προλάβει την επιδείνωση σε πνευμονία αρνήθηκε να πάρει τα φάρμακα των γιατρών του, άγνωστο το γιατί και πέθανε.

Τα Τ-34 ήταν τα πρώτα τανκς στην ιστορία τα οποία είχαν θωράκιση με κλίση και όχι κάθετη όπως τα Γερμανικά άρματα μάχης Panzer και Tiger. Αν ένα ρωσικό Τ-34 δεχόταν ένα μεγάλο βλήμα στην μπροστινή πλευρά του, αυτό εξοστρακιζόταν λόγω ακριβώς της προαναφερθείσας ιδιοφυούς κλίσης στη θωράκιση. Συνάμα, το Τ-34 ήταν εξαιρετικά γρήγορο και ευκίνητο. Και είχε αρκετά μεγάλο πυροβόλο κανόνι για να μπορεί να απειλεί σοβαρά τα Γερμανικά τανκς.

Ο χειρισμός του Τ-34 ήταν εξόχως απλός. Διέθετε ένα μεγάλο κανόνι και ένα πολυβόλο. Για την κίνησή του είχε 2 πεντάλ, γκάζι και συμπλέκτη για να πηγαίνει πιο γρήγορα αλλάζοντας ταχύτητες. Είχε επίσης 2 μοχλούς. Ο δεξιός κατεύθυνε το τανκ αριστερά και ο αριστερός δεξιά. Το Τ-34 ήταν τόσο αξιόπιστο σαν όχημα που σχεδόν δεν χρειαζόταν συντήρηση! Όπως και το μεταγενέστερο Ρωσικό τυφέκιο εφόδου Καλάσνικοφ.

Εκτός από το γεγονός ότι ήταν το Τ-34 το ποιοτικότερο και καλύτερο άρμα μάχης του 2^ου Π.Π. Ήταν και το πιο μαζικά παραχθέν τανκ στην ιστορία. Πολλοί Ρώσοι πρώην στρατιώτες που πολέμησαν στο ανατολικό μέτωπο λέγανε ότι αμφιβάλλουν αν θα είχαν κερδίσει τον πόλεμο χωρίς αυτό το θρυλικό κατασκεύασμα. Σήμερα το τανκ παράγεται ακόμα από τους Ρώσους και μάλιστα έχει τέτοια οχήματα ο σύγχρονος Αιγυπτιακός στρατός.

Το Τ-34 παρήχθη κάτω από άκρα μυστικότητα σε μυστικά κρατικά εργοστάσια βαθιά στη Σιβηρία. Έτσι, οι Γερμανοί κατακτητές αιφνιδιάστηκαν απόλυτα από τους Σοβιετικούς. Οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτοί οι «υπάνθρωποι» Ρώσοι, όπως τους αποκαλούσαν, κατασκεύασαν το θαύμα της τότε τεχνολογίας που ακούει στο όνομα, άρμα μάχης Τ-34. Στα εργοστάσια εκείνα της Σιβηρίας δούλευαν μέρα και νύχτα ασταμάτητα κυρίως δυνατές γυναίκες εργάτριες. Λόγω του ότι οι περισσότεροι άνδρες πολεμούσαν στο ανατολικό μέτωπο.

Ο Αμερικανός στρατηγός Αϊζενχάουερ αποφάσισε μετά την επιτυχημένη απόβαση στη Νορμανδία να αφήσει την κατάληψη του Βερολίνου στους Σοβιετικούς. Κι αυτό γιατί ήξερε πολύ καλά ότι οι Γερμανοί θα αμύνονταν λυσσαλέα.

Οι κύριοι Γερμανοί υπερασπιστές του Βερολίνου ήταν είτε τα SS, είτε η νεολαία των Ναζί (παιδιά στην ουσία) είτε ηλικιωμένοι ή τραυματίες πολέμου. Όλοι αυτοί ήταν ακραία φανατισμένοι και διατεθειμένοι να χύσουν το αίμα τους για τον πολυαγαπημένο τους δικτάτορα – παράφρονα Χίτλερ. Μα πού ήταν αυτός ο περιβόητος Χίτλερ όταν έπρεπε σαν άντρας και σαν αρχηγός να βγει μπροστά και να πεθάνει για τη χώρα του;

Ο κύριος Χίτλερ προτίμησε σαν ανεύθυνος και άνανδρος που ήταν να κρυφτεί στα υπόγεια του Ράιχσταγκ (του κτηρίου όπου δόθηκε η τελική σκληρή μάχη μεταξύ Ρώσων και Γερμανών) και τελικά να αυτοκτονήσει, τρέμοντας από φόβο για την δίκη και εκτέλεσή του από τους Συμμάχους ως εγκληματία πολέμου.

Ο Χίτλερ απαίτησε από τους Γερμανούς να δώσουν και την τελευταία σταγόνα από το αίμα τους. Ενώ ο ίδιος για τον εαυτό του επέλεξε την εύκολη αλλά και δειλή λύση της αυτοκτονίας. Μόνο και μόνο για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του και δικαστεί για τα βαρύτατα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας.

Ο Αδόλφος Χίτλερ κατά την άποψή μου ήταν ένας αποτυχημένος, ανίκανος, δειλός και ψυχανώμαλος. Σαφώς και δεν ήταν ο μεγάλος ηγέτης όπως πίστευε ο ίδιος και παρουσίαζε τον εαυτό του. Αποτυχημένος και ηλίθιος γιατί θα μου πείτε; Προσπάθησε να κάνει καριέρα ως στρατιωτικός και τον έδιωξαν. Μετά ήθελε να γίνει ζωγράφος. Έδωσε 3 φορές εξετάσεις για να περάσει στη σχολή καλών τεχνών της γενέτειράς του Αυστρίας και απέτυχε και σε αυτό παταγωδώς.

Έδινε διαταγές να βιντεοσκοπούν τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις κρατουμένων προφανώς για να τα παρακολουθεί μετά αυτός «με την ησυχία του». Και ήταν δειλός γιατί σε όλη τη διάρκεια του πολέμου κρυβόταν στα καταφύγια ή στο εξοχικό του στην Αυστρία. Τόσο ο Ουίνστον Τσόρτσιλ όσο και ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν πολύ πιο θαρραλέοι και πετυχημένοι και πιστεύω ότι ήταν μεγάλοι ηγέτες για τις χώρες τους αν και αμφιλεγόμενοι.

Παρόλα αυτά ο Αδόλφος Χίτλερ είχε ένα καλό. Αγαπούσε και δεν πείραζε ποτέ τα ζώα. Μάλιστα είχε απαγορεύσει και το κυνήγι κάθε είδους ζώου στους Γερμανούς υπηκόους του. Είναι πράγματι απίστευτο το πώς πολύ συχνά βλέπει κανείς και στον χειρότερο άνθρωπο να υπάρχουν στοιχεία ευαισθησίας. Κι όμως οι αντιφάσεις είναι πολύ συνηθισμένες στην ψυχοσύνθεση πολλών ανθρώπων. Ειδικά των πιο περίπλοκων ατόμων που ζουν ανάμεσά μας.

Στις μάχες των Αμερικανών εναντίων της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας, τα Αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη Corsair (Κουρσάρος ελληνιστί) αποδεκάτισαν τα ως τότε φοβερά και τρομερά μαχητικά των Ιαπώνων, Zeros. Τα Corsair, μαζί με τα Βρετανικά Spitfire ήταν τα κορυφαία μαχητικά αεροπλάνα του 2^ου Π.Π. Τα τελευταία κέρδισαν την πολύ σκληρή μάχη της Βρετανίας (όπως ονομάστηκε). Όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στην Αγγλία από αέρος με την ανίκητη ως τότε Luftwaffe, την πολεμική αεροπορία της Ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Χίτλερ αποκαλούσε τους Ρώσους «υπανθρώπους». Ε, λοιπόν ήσαν αυτοί οι «υπάνθρωποι» που στο τέλος και με τον απαράμιλλο ηρωικό τους αγώνα διέλυσαν αυτόν και την αυτοκρατορία του. Η Ρωσία, σε όλη την μακρά ιστορία της δεν κατακτήθηκε ποτέ από κανένα από τους πολλούς εχθρούς της. Ακόμα και ο Ναπολέοντας έσπασε τα μούτρα του όταν εκστράτευσε εναντίον της Ρωσίας. Αυτό αποδεικνύει πόσο γενναίος, σπουδαίος και περήφανος λαός είναι οι ομόδοξοί μας Ρώσοι!

Ο Ιωσήφ Στάλιν γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1878 ως Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι στην πόλη Γκόρι της Γεωργίας. Ήταν δηλαδή Γεωργιανός και όχι Ρώσος. Οι Γεωργιανοί έχουν δικό τους πρωτότυπο και πολύ ιδιόμορφο σύστημα γραφής που βασίζεται στο Ελληνικό αλφάβητο. Αν πάτε σε μία Γεωργιανή βιβλιοθήκη σήμερα θα βρείτε πάμπολλα βιβλία αφού οι Γεωργιανοί πολίτες πάντα αγαπούν την μόρφωση.

Ο Στάλιν λοιπόν ήταν το 4^ο παιδί της μητέρας του Αικατερίνης Γκελάντζε και το μόνο που έζησε. Αυτό το σοβαρό γεγονός έκανε τη μητέρα του Ιωσήφ να είναι πολύ υπερπροστατευτική μαζί του και δικαιολογημένα. Ο πατέρας του μικρού Ιωσήφ λεγόταν Βησσαρίων Τσουγκασβίλι, ήταν αλκοολικός και έδερνε βάναυσα και τακτικά την μητέρα του Στάλιν και τον ίδιο τον μικρό.

Μάλιστα οι φίλοι του Στάλιν στο σχολείο έλεγαν ότι οι ξυλοδαρμοί αυτοί κατέστησαν το παιδί σκληρό και άκαρδο. Άλλωστε Στάλιν σημαίνει ατσάλινος στα Ρώσικα και είναι φυσικά ψευδώνυμο που υποδεικνύει την μεγάλη σκληρότητα του τελευταίου.

Το βασικό πρόβλημα της ψυχολογίας του Στάλιν ήταν, πέρα από τη βαναυσότητα, η υπερβολική καχυποψία του. Πράγμα που τον οδήγησε στην μαζική εξόντωση πολλών αθώων ανθρώπων. Συνάμα, ο Στάλιν ήταν και πολύ εκδικητικός καθώς φάνηκε.

Η πολύ σκληρή μάχη του Στάλινγκραντ ήταν μία από τις μεγαλύτερες μάχες της ιστορίας. Άλλαξε στην κυριολεξία τα δεδομένα του πολέμου. Και έδωσε στους Ρώσους την δυνατότητα να αντεπιτεθούν στους Γερμανούς και να κερδίσουν τελικά τον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο όπως τον αποκαλούσε ο ίδιος ο Ιωσήφ Στάλιν.

Οι Σοβιετικοί ήταν εκείνοι που έδωσαν οριστικό τέλος στην ως τότε αήττητη Γερμανική πολεμική μηχανή. Ο ίδιος ο Στάλιν έλεγε στους δυτικούς ότι ο Χίτλερ προχώρησε τόσο πολύ με τα κατακτητικά του σχέδια λόγω της δειλίας και του φόβου των Δυτικών. Αναμφίβολα ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ένας ισχυρότατος αν και πολύ αμφιλεγόμενος ηγέτης για τη χώρα του.

Ο πιο δημοκρατικός και καλοκάγαθος από τους μεγάλους ηγέτες εκείνης της περιόδου ήταν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Φράνκλιν Ρούσβελτ. Ο οποίος είναι ο μοναδικός πρόεδρος στην ιστορία του έθνους του που επανεξελέγη 3 φορές συνεχόμενα.

Εισαγωγή – Σενάριο

Το World at War μάς παρουσιάζει τους αγώνες δύο απλών στρατιωτών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενός Αμερικανού, του Miller και ενός Ρώσου, του Dimitri Petrenko. Οι αποστολές εναλλάσσονται, παίζοντας μία τις Αμερικάνικες αποστολές εναντίον των Ιαπώνων στον Ειρηνικό Ωκεανό και μία τις Σοβιετικές αποστολές στην Ρωσία και την Ευρώπη.

Άρα στο παιχνίδι δεν εμπλέκονται άλλοι συμμαχικοί λαοί εκτός από τους Αμερικανούς και τους Ρώσους. Πρόκειται για ένα συναισθηματικά φορτισμένο στόρι και είναι επίτηδες φτιαγμένο έτσι ώστε να προκαλεί το συναίσθημα. Βέβαια πολλά από τα αισθήματα που νιώθει ο παίκτης είναι αρνητικά. Είναι έτσι όμως γιατί αυτά ήταν τα πραγματικά συναισθήματα των στρατιωτών που έδωσαν την ζωή τους στον πόλεμο αυτό για ένα καλύτερο κόσμο.

Στα games από το Call of Duty 4: Modern Warfare και μετά, οι περισσότερες παραγωγοί εταιρείες προσπαθούν να φτιάξουν πιο ώριμα αλλά και σκοτεινά σενάρια για τα First Person Shooters. Σε σύγκριση πάντα με τα παλιά παιχνίδια βολών όπου υπήρχε πιο πλούσιο και μαλακό σενάριο με ήρωες που έκαναν πάντα το σωστό – καλό και έσωζαν τον κόσμο από το κακό. Βλέπε John Mullins της παλιάς σειράς, Soldier of Fortune.

Στο World at War υπάρχουν αποστολές που φαίνονται βαριά επηρεασμένες από την καλή Αμερικάνική ταινία του 2001, Enemy at the Gates (Εχθρός προ των Πυλών). Το εν λόγω φιλμ περιγράφει τα κατορθώματα του θρυλικού Σοβιετικού ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ, την πολύ σκληρή μάχη του Στάλινγκραντ που έκρινε την έκβαση του πολέμου υπέρ του κόκκινου στρατού. Και την φοβερή αναμέτρηση του Ζάιτσεφ με τον αντίστοιχο Γερμανό ελεύθερο σκοπευτή ταγματάρχη Έρβιν Κένιχ.

Την παραπάνω πολεμική ταινία την είχα δει στον κινηματογράφο όταν είχε πρωτοβγεί και μου είχε κάνει εντύπωση. Τότε ήταν η εποχή που έπαιζα πολλά παιχνίδια με τον Β’ Π.Π. Μολονότι το φιλμ αυτό είχε πάρει μετριότατες κριτικές από τον τύπο. Επίσης υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από πρώην αξιωματικούς του κόκκινου στρατού για πολλές σκηνές της ταινίας τις οποίες θεώρησαν ως ανακριβείς ιστορικά.

Ομολογώ ότι δεν έχω ξαναπαίξει κάποιο παιχνίδι βολών που να αναφέρεται στο μέτωπο του Ειρηνικού μεταξύ Αμερικανών και Γιαπωνέζων. Άρα για μένα το World at War ήταν μία καινούργια όσο και απολαυστική εμπειρία.

Απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω παρότι δεν είμαι ιστορικός βέβαια. Οι αποστολές του World at War πρέπει να είναι πολύ ακριβείς ιστορικά. Έχω παρακολουθήσει αρκετά ντοκιμαντέρ στρατιωτικής ιστορίας, τα οποία συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τα γεγονότα του τίτλου.

Παίζοντας το World at War από την αρχή του ως το τέλος συνειδητοποίησα ότι οι Σοβιετικές αποστολές είναι πολύ πιο επικές – ηρωικές. Και είναι αλήθεια ότι οι Ρώσοι έβγαλαν το φίδι απ’ την τρύπα και έκαναν τη δυσκολότερη δουλειά πολλές φορές σε αυτόν τον φριχτό πόλεμο.

Συμπερασματικά, το στόρι του World at War είναι αρκετά καλό, ενδιαφέρον και με συναισθηματική φόρτιση. Κάτι που πάντα είναι ζητούμενο σε κάθε καλλιτεχνική δουλειά όπως τα βιντεοπαιχνίδια. Σε κρατάει σε αναμμένα κάρβουνα όσο το παίζεις και ο τερματισμός είναι πολύ επικός.

Γραφικά – Ήχος

Τα γραφικά του World at War είναι προοπτικής πρώτου προσώπου. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί την μηχανή γραφικών IW έκδοση 3.0, με κάποιες βελτιώσεις. Είναι στην ουσία η ίδια μηχανή γραφικών με του Call of Duty 4: Modern Warfare.

Λόγω όμως των προαναφερθεισών βελτιώσεων τα γραφικά του World at War είναι καλύτερα από του Call of Duty 4. Η Μηχανή γραφικών IW αναπτύχθηκε ειδικά για τη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Call of Duty, από τις εταιρείες: Infinity Ward, Treyarch και Sledgehammer games. Είναι μία μηχανή γραφικών που ανανεώνεται και βελτιώνεται συνεχώς σχεδόν σε κάθε νέο τίτλο της σειράς Call of Duty.

Αυτά που θα βλέπετε στο κάτω μέρος της οθόνης είναι, αριστερά μία μεγάλη πυξίδα όπου σας δείχνει το επόμενο objective και τις θέσεις των φιλικών μονάδων. Είτε είναι σύμμαχοί σας στρατιώτες είτε φίλια τανκς. Και δεξιά τα συνολικά πυρομαχικά σας για το κάθε όπλο καθώς και πόσες σφαίρες απομένουν στον γεμιστήρα με μορφή μικρών κάθετων γραμμών.

Επίσης υπάρχει και ένα ή δύο όμορφα εικονίδια ανάλογα με τον/τους τύπο/ους της/ων χειροβομβίδας/ων που έχετε στη διάθεσή σας. Μαζί με τον αριθμό τους. Μπορείτε στις Σοβιετικές αποστολές να χρησιμοποιείτε και βόμβες Μολότοφ. Ναι, σωστά διαβάσατε, υπήρχαν από τότε!

Τα πρόσωπα και τα σώματα των NPCs είναι πολύ καλοσχεδιασμένα και τα συναισθήματά τους φαίνονται ξεκάθαρα να ζωγραφίζονται στις φάτσες τους. Άριστα είναι και τα μοντέλα των όπλων που κρατάτε στα χέρια σας.

Τα βίντεο που προβάλλονται πριν από κάθε καινούργια αποστολή είναι πολύ υψηλής ποιότητας. Πρόκειται για έναν όμορφο συνδυασμό από παλιά ιστορικά βίντεο τραβηγμένα την εποχή του 2^ου Π.Π. που συνδυάζονται αριστοτεχνικά με την σύγχρονη τεχνολογία cutscenes. Και φυσικά είναι pre-rendered.

Η φωνή των 2 αφηγητών αυτών των βίντεο (ένας για τα cinematics του πολέμου Αμερικανών και Γιαπωνέζων και ένας για τον πόλεμο Γερμανών και Ρώσων) είναι σοβαρές, αρκετά μπάσες – αντρίκιες και αποδίδουν καλά τη συναισθηματική φόρτιση της εποχής εκείνης. Οι διάλογοι, ειδικά των Ρώσων είναι στ' αλήθεια πολύ εμπνευσμένοι και πλάθουν πραγματικά επική αλλά και συγκινητική ατμόσφαιρα.

Το World at War είναι ένα από τα πιο βίαια βιντεοπαιχνίδια βολών που έχω παίξει ως τώρα. Θα δείτε από την πρώτη αποστολή σκηνές βασανισμών και κοψίματα λαιμών με σπαθιά σαμουράι. Δεν σας κρύβω ότι αυτές οι εικόνες με σόκαραν αρκετά και δεν το περίμενα να τις αντικρύσω. Το World at War είναι ένα παίγνιο του οποίου η βία είναι προσβλητική και δυσάρεστη λόγω των προαναφερθεισών σκληρών σκηνών. Λυπάμαι που το γράφω αυτό αλλά είναι η προσωπική μου κρίση.

Εντούτοις (και ενώ το World at War απευθύνεται μόνο σε ενήλικες) δεν πιστεύω ότι είναι σκληρό και βίαιο για να είναι σκληρό και βίαιο. Όπως όλα τα υπόλοιπα videogames της σειράς Call of Duty, προσπαθεί να αποτυπώσει πιστά όλη τη φρίκη του πολέμου και ιδίως του 2^ου Π.Π. Όπως ξέρουμε όλοι ο Β’ Π.Π. και η κάθε στρατιωτική σύγκρουση δεν είναι ποτέ παιδική χαρά.

Τα πιο βαριά και δυνατά όπλα σας, προκαλούν ακρωτηριασμούς και πολύ αίμα. Ειδικά στις πίστες Nazi Zombies πολλοί από εσάς θα το απολαύσετε με τους διαμελισμούς! Τα Physics του World at War είναι πολύ μέτρια και δεν με ικανοποίησαν καθόλου. Είναι μία αδυναμία της σειράς Call of Duty που υπήρχε από το πρώτο Call of Duty της εποχής του 2003.

Τα διάφορα αντικείμενα και τα κτήρια δεν είναι ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένα. Όμως σαν σύνολο τα γραφικά του World at War είναι ικανοποιητικά για την εποχή τους. Κυρίως (όπως είπα και παραπάνω) λόγω των πολύ όμορφων NPCs μοντέλων και του σχεδίου των όπλων.

Τα χρώματα του τίτλου είναι απαλά, παστέλ και όχι ζωηρά και έντονα. Κάτι που ίσως επιλέχθηκε για να απεικονίσει καλύτερα την ιστορικότητα της περιόδου εκείνης. Εγώ θα προτιμούσα να είναι πιο πλούσιο το χρώμα όπως έχω πει και σε άλλες αξιολογήσεις μου διαφορετικών games.

Τα χέρια των στρατιωτών και των πρωταγωνιστών είναι πολύ βρώμικα από την πυρίτιδα των όπλων. Και έχουν πληγές από τις μάχες που φαίνονται καθαρά. Γενικά ο ρεαλισμός του τίτλου είναι υψηλότατος. Οι ουρανοί του World at War ενώ είναι στατικοί έχουν ωστόσο κινούμενα στοιχεία όπως πουλιά ή αεροπλάνα. Οπότε ικανοποιούν σε γενικές γραμμές με τη λεπτομέρειά τους.

Ας δούμε και τον ήχο. Τα ηχητικά εφέ είναι πολύ πλούσια και δημιουργούν υποβλητική και τρομαχτική ατμόσφαιρα. Όλοι οι εχθροί σας μιλούν την μητρική τους γλώσσα και οι φωνές τους αποδίδουν πολύ πιστά την φρικαλεότητα και τον τρόμο του πολέμου.

Οι ήχοι των όπλων είναι αρκετά καλοί αλλά τα όπλα ακούγονται λίγο χαμηλά σε ένταση σε σχέση με άλλα παιχνίδια. Επίσης κάποια όπλα ακούγονται πιο δυνατά από άλλα κάτι που όμως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Στις Σοβιετικές αποστολές θα υπάρχει και σχολιασμός των πιο βάρβαρων πράξεών σας στις μάχες από έναν Ρώσο σχολιαστή που μιλάει Αγγλικά αλλά με βαριά Ρώσικη προφορά. Πολύ όμορφη και πρωτότυπη προσθήκη αυτή. Γενικά η δουλειά των ηθοποιών είναι πολύ καλή και θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς.

Τη μουσική του World at War έχει γράψει ο Sean Murray. Είναι ένας Αμερικανός συνθέτης. Ο οποίος έχει γράψει κομμάτια κυρίως για κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και videogames. Μας έχει δώσει μεταξύ άλλων τα soundtracks των: Call of Duty: Black Ops [2010] και Counter Strike: Global Offensive [2012].

Η μουσική του World at War είναι περισσότερο τρομακτική, σκοτεινή και αγωνιώδης παρά επική. Οι hard rock ή metal πινελιές εδώ κι εκεί στις διάφορες αποστολές χαλάνε τον ρεαλισμό του παιχνιδιού αφού δεν υπήρχε την δεκαετία του 1940 τέτοιου είδους μουσική και όργανα. Αυτά ήρθαν πολύ μετά. Παρόλα αυτά δίνει έναν κάπως διαφορετικό και ίσως ενδιαφέροντα για κάποιους ηχητικό τόνο.

Γενικά η μουσική επένδυση του World at War δεν μου άφησε καμία ιδιαίτερα θετική εντύπωση και δεν την άκουσα ποτέ εκτός παιχνιδιού παρότι την έχω κατεβάσει ολόκληρη από το YouTube.

Συμπερασματικά, τόσο τα γραφικά όσο και ο ήχος του παιγνίου κινούνται σε υψηλά επίπεδα για την εποχή του και υποδηλώνουν την συνολική καλή ποιότητα του World at War.

Χειρισμός – Gameplay

Ο χειρισμός του παιχνιδιού δεν είναι ούτε πολύ απλός ούτε και υπερβολικά περίπλοκος. Είναι όμως λειτουργικός και τον συνηθίζει κανείς. Η ρύθμιση των πλήκτρων στα γούστα του κάθε gamer στα options είναι αρκετά μπελαλίδικη και λίγο ζόρικη. Κάτι που δεν το περίμενα αφού με το προγενέστερο κατά ένα έτος περίπου, Call of Duty 4: Modern Warfare δεν είχα τέτοιο πρόβλημα. Βέβαια είναι και διαφορετικές οι παραγωγοί εταιρείες. Treyarch για το World at War και Infinity Ward για το Call of Duty 4: Modern Warfare.

To World at War διαθέτει μεγάλη ποικιλία από όπλα της εποχής του Β’ Π.Π. Στο παίγνιο θα πρέπει να αποδείξετε την σκοπευτική σας δεινότητα, ειδικά με τα τουφέκια ακριβείας των ελεύθερων σκοπευτών.

Στο World at War υπάρχει κουμπί quicksave αλλά στην πράξη δεν λειτουργεί και είναι άχρηστο. Δεν ξέρω γιατί το βάλανε. Το παιχνίδι σώζει αυτόματα αν και όχι πολύ συχνά δυστυχώς.

Μπορείτε να παίξετε την campaign του τίτλου και σε στυλ cooperative, δηλαδή συνεργατικά με κάποιον διαδικτυακό φίλο. Συμφέρει καλύτερα να αγοράσετε το βιντεοπαιχνίδι μέσω Steam για να μην χρειαστεί να εγκαταστήσετε τα πολλά patches. Το Steam εγκαθιστά όλες τις ενημερώσεις αυτόματα όπως θα ξέρετε.

Εγώ έπαιξα το παίγνιον μέσω DVD αφού το αγόρασα φθηνά από ένα μαγαζί της Αθήνας. Για να το παίξω λοιπόν στην τελευταία του έκδοση (1.7.1263), έπρεπε να κατεβάσω πολλά βαριά patches και να τα αναβαθμίσω ένα – ένα. Κουραστική και χρονοβόρα δουλειά. Όπως και να ‘χει, δείτε τι σας βολεύει καλύτερα και πράξτε αναλόγως.

Στο World at War μπορείτε να κουβαλάτε μόνο 2 όπλα κάθε στιγμή. Είναι ένας περιορισμός που προέρχεται από τις κονσόλες και τις εκδόσεις των games για αυτές. Τα reload των όπλων είναι σχετικά γρήγορα (ανάλογα και το όπλο). Πράγμα που είναι ζητούμενο για κάθε γρήγορης δράσης FPS.

Το multiplayer του World at War, με το οποίο δεν ασχολήθηκα καθόλου λόγω πολύ χαμηλής ταχύτητας στο ίντερνετ που έχω αυτή την στιγμή (κάτω από 3 Mbps). Θα σημειώσω μοναχά ότι είναι πολύ εθιστικό παιχνίδι. Και βασίστηκε βαριά στο εξαιρετικά επιτυχημένο multiplayer του Call of Duty 4: Modern Warfare, της αμέσως προηγούμενης χρονιάς. Το multiplayer του World at War έχει ακόμα μέσα πολύ κόσμο που παίζει 11 χρόνια περίπου μετά την αρχική κυκλοφορία του τίτλου. Πράγμα καθόλου αναμενόμενο και που αποδεικνύει το πόσο καλό παιχνίδι είναι το World at War.

Οι τακτικές μάχης των Ιαπώνων μαχητών τύπου καμικάζι (καμικάζι σημαίνει κατά λέξη, Θεϊκός άνεμος), είναι πολύ πρωτότυπες, εντυπωσιακές και αποτελεσματικές. Είναι καλυμμένο όλο τους το σώμα με φύλλα δέντρων και σου επιτίθενται φωνάζοντας και καρφώνοντάς σε με τις ξιφολόγχες ή με σπαθιά σαμουράι.

Επίσης, οι ελεύθεροι σκοπευτές των Γιαπωνέζων, οι οποίοι ήταν πολύ φονικοί, άριστα εκπαιδευμένοι και προκάλεσαν τρομακτικές απώλειες στους Αμερικανούς αντιπάλους τους. Βρίσκονται ακροβολισμένοι πάνω σε δέντρα και είναι σχεδόν αδύνατον να τους εντοπίσεις εγκαίρως και πριν αρχίσουν να σε πυροβολούν.

Υπάρχει διακριτική ένδειξη reload όταν τα πυρομαχικά στον γεμιστήρα του όπλου σας τελειώνουν. Πολύ χρήσιμη προσθήκη. Κάτι που κράτησαν και βελτίωσαν και στο Call of Duty: Modern Warfare 2, του 2009. Μπορείτε με το ίδιο πλήκτρο με το οποίο πετάτε τις δικές σας χειροβομβίδες στους εχθρούς σας να τους επιστρέφετε τις δικές τους (αυτές που σας πετούν εκείνοι). Αν προλάβετε φυσικά και δεν εκραγούν ακριβώς δίπλα σας. Αν δεν προλαβαίνετε απλώς τρέξτε μακριά τους.

Τις περισσότερες φορές που με σκότωσαν οι εχθροί στο World at War ήταν από χειροβομβίδες και όχι τόσο από φορητά όπλα. Δεύτερη σοβαρότερη απειλή είναι όπως προείπα οι Ελεύθεροι σκοπευτές των Ιαπώνων πάνω στα δέντρα.

Η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων που ελέγχει ο υπολογιστής είναι υψηλή. Ένα φοβερό παράδειγμα για να καταλάβετε σε τι επίπεδα κινείται αυτή είναι το εξής: Αν έχετε πυροβολήσει αλλά όχι σκοτώσει εντελώς έναν εχθρό, αυτός απασφαλίζει μία χειροβομβίδα που κουβαλάει μαζί του και την αφήνει να πέσει κάτω ώστε να σας εξοντώσει λίγο πριν πεθάνει!

Το World at War με έμαθε να χρησιμοποιώ τα αργά σε ταχυβολία αλλά δυνατά και ακριβή επαναληπτικά τυφέκια. Όπως το πολύ καλό Mosin – Nagant των Ρώσων. Του οποίου τα μεταλλικά σκοπευτικά είναι σκέτη απόλαυση όταν ρίχνεις με αυτά. Σκοπεύσετε καλά και εξοντώστε τους εχθρούς σας έναν – έναν!

Σε όλη μου τη ζωή, σε όσα games με θέμα τον Β’ Π.Π. έχω παίξει ( και είναι πολλά), πάντα απολάμβανα στο έπακρο την ολοκληρωτική εξάλειψη μέχρις ενός των Γερμανών – Ναζί. Όμως, το να σκοτώνω μικρόσωμους αλλά πολύ σκληροτράχηλους Γιαπωνέζους δεν το ευχαριστήθηκα σχεδόν καθόλου. Αφού πάντα συμπαθούσα τους Ιάπωνες. Και νεώτερος ήμουν εναντίον των δύο ατομικών βομβών που έριξαν οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Πράξη που θεωρούσα ως έγκλημα πολέμου και απαράδεκτη.

Από την άλλη, παρακολουθώντας την αγριότητα – βιαιότητα των Ιαπώνων στην πρώτη αποστολή του παιχνιδιού, κατάλαβα ότι οι τελευταίοι δεν ήταν καθόλου άγιοι. Ο πόλεμος είναι κόλαση έτσι κι αλλιώς. Και όπως λένε και πολλοί στρατιωτικοί, στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται. Φράση με την οποία φιλοσοφικά διαφωνώ, αλλά φαίνεται ότι είναι η πικρή αλήθεια παρά ταύτα.

Οι μάχες με τα Σοβιετικά τανκς είναι πιο καλοσχεδιασμένες και με καλύτερο χειρισμό των Τ-34 σε σχέση με τις αντίστοιχες του πρώτου Call of Duty. Το έξοχα αποτελεσματικό και ισχυρό φλογοβόλο που το World at War σας δίνει σε κάποιες Αμερικάνικες αποστολές σάς κάνει σχεδόν άτρωτους. Όμως προσέξτε να είστε φειδωλοί στην χρήση του γιατί υπερθερμαίνεται και σταματά να λειτουργεί πολύ γρήγορα και αργεί να ξανακρυώσει.

Το World at War προσφέρει μία παρόμοια εμπειρία του Β’ Π.Π. με το Call of Duty 1 και ιδίως με το θαυμάσιο expansion του Call of Duty 1, Call of Duty: United Offensive.

Ο τερματισμός του World at War είναι αναπάντεχος πολύ ηρωικός και επικός αλλά και πένθιμος. Το βιντεοπαιχνίδι αυτό μου παρουσίασε κάποια δυσλειτουργία και ένα συχνό πάγωμα της οθόνης που διορθωνόταν αν πυροβολούσα μία φορά. Αλλά αυτό μόνο στις αποστολές Nazi Zombies solo.

Στις αποστολές αυτές θα πρέπει να αντιμετωπίσετε ορδές από εχθρικά Ζόμπι, είτε γιαπωνέζικα είτε γερμανικά. Όμως είναι πολύ δύσκολο να τις κερδίσετε ολομόναχος και απ’ ότι έχω διαβάσει στο διαδίκτυο είναι σχεδιασμένες για να τις παίξετε σε στυλ Cooperative. Εγώ τις δοκίμασα πρώτα μόνος μου και δεν έφτασα καθόλου μακριά λόγω του φοβερού, μαζικού αριθμού των Ζόμπι.

Όμως δοκίμασα μία φορά να παίξω σε στυλ cooperative με 3 άλλα άτομα και δεν ήταν άσχημη εμπειρία αν και βαρέθηκα σχετικά γρήγορα. Παρά το ότι πήγα πολύ πιο μακριά σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Επίσης είναι αποστολές που έχουν σαν στόχο να φοβίσουν τον παίκτη και γι’ αυτό δεν ασχολήθηκα και τόσο πολύ. Κάτι τέτοια παιχνίδια τα βαριέμαι γενικά.

Το World at War έχει σαν τεχνολογία βελτιστοποιηθεί ώστε να τρέχει καλύτερα σε πολυπύρηνους επεξεργαστές υπολογιστών. Το videogame έχει όπως όλα τα βιντεοπαιχνίδια στο κουτί αγοράς σήμα καταλληλότητας 18+. Περιέχει έντονη βία και σκληρή γλώσσα.

Οι άδειοι κάλυκες που απορρίπτουν τα όπλα σας κατά τις βολές είναι αρκετά καλοσχεδιασμένοι. Αν και έχω δει πιο όμορφους στο ιστορικό, εξαίσιο, εκρηκτικό πρώτο game της σειράς Soldier of Fortune (2000).

Το World at War είναι ποιοτικά καλύτερο videogame από το Call of Duty: WWII του 2017 βάσει αξιολογήσεων χρηστών που έπαιξαν και τα 2 στο Steam.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον και που αυξάνει το χρόνο ζωής του βιντεοπαιχνιδιού είναι η εύρεση των λεγόμενων 13 Death Cards, που είναι σκορπισμένες και καλά κρυμμένες σε διάφορες αποστολές του παιχνιδιού. Μοιάζουν πολύ με ξύλινα παλούκια που πάνω έχουν ένα κράνος μάλλον νεκρού συμμαχικού στρατιώτη. Εγώ τελείωσα το World at War έχοντας μαζέψει ελάχιστες τέτοιες κάρτες. Και μετά το έπαιξα από την αρχή ψάχνοντας να τις βρω όλες!

Κάτι αντίστοιχο αλλά ακόμα πιο δύσκολο να το ολοκληρώσει κανείς υπάρχει στα games, Call of Duty 4: Modern Warfare και Call of Duty: Modern Warfare 2. Εκεί υπάρχουν κρυμμένα τα λεγόμενα Intel Items που είναι πολύ περισσότερα και πιο δυσεύρετα από τα 13 Death Cards του World at War. Στο Modern Warfare 2 υπάρχουν 45 από δαύτα. Αν συλλέξετε όλες τις Death Cards θα ξεκλειδώσετε cheats (κολπάκια) για όλα τα cooperative private matches.

Το gameplay του World at War είναι απόλυτα εκρηκτικό και γεμάτο ένταση. Σίγουρα είναι το πιο δυνατό χαρτί του παιχνιδιού. Και βέβαια ψυχή και καρδιά κάθε καλού action game είναι πάντοτε το gameplay.

Συμπεράσματα

Το Call of Duty: World at War είναι αναμφίβολα ένα πολύ καλοφτιαγμένο και κλασικό πλέον βιντεοπαιχνίδι που κάθε gamer που ασχολείται με shooters και ειδικότερα με την εξαίρετη σειρά Call of Duty πρέπει να έχει στη συλλογή του. Διαθέτει καλά γραφικά για την εποχή του που φαίνονται όμορφα, αξιοπρεπή και σήμερα, πολύ καλό ήχο και ενδιαφέρουσα μουσική. Σχετικά εύκολο, λειτουργικό χειρισμό και θαυμάσιο, εθιστικό και εκρηκτικό gameplay. Καθώς και περίφημα multiplayer και cooperative modes.

Προσέξτε όμως ότι είναι ένα αρκετά βίαιο παιχνίδι και απευθύνεται μόνο σε ενήλικες. Δεν το συνιστώ καθόλου να το παίξει ένα παιδί αφού μπορεί να ταραχτεί και να σοκαριστεί από τις σκληρές εικόνες που θα αντικρίσει. Οι υπόλοιποι χαρείτε το!

Θετικά

·         Καλά γραφικά

·         Πολύ καλός ήχος

·         Αρκετά απλός και λειτουργικός χειρισμός

·         Θαυμάσιο gameplay

·         Εξαιρετικά multiplayer και cooperative modes

·         Επική και δυνατή campaign

·         Εκπληκτικά cinematics που σου μένουν στο μυαλό

·         Συναισθηματική φόρτιση

·         Άριστο voice acting

·         Υψηλή τεχνητή νοημοσύνη

·         Υψηλότατος ρεαλισμός

·         Ποικιλία αυθεντικών όπλων της εποχής

·         Οι Death Cards στην campaign

Αρνητικά

·         Ένα μικρό bug στο Nazi Zombies solo game

·         Δεν λειτουργεί το πλήκτρο quicksave, είναι διακοσμητικό

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 5/5

Call of Duty: United Offensive

Η απόλυτη πολεμική εμπειρία

Είδος: First Person Shooter

Πλατφόρμα: PC, Mac OS X
Ανάπτυξη: Gray Matter Interactive

Εκδότης: Activision

Παίκτες: Single Player, Multiplayer

Έτος κυκλοφορίας: 2004

Προτεινόμενες Απαιτήσεις: Λ.Σ.: Windows 98/ME/2000/XP/Vista/7
Επεξεργαστής: Pentium 3 @ 800 MHz
Μνήμη: 256 Mb
Σκληρός δίσκος: 1.15 Gb ελεύθερος χώρος
Κάρτα γραφικών: Πλήρως συμβατή με Direct X 9.0c με 3D Hardware επιταχυντή 32 Mb
Κάρτα ήχου: 100% συμβατή με DirectX 9.0c 16 bit
DirectX: 9.0c
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
CD-ROM Drive

Εισαγωγή – Σενάριο

Η Gray Matter Interactive έχει δημιουργήσει αρκετά παιχνίδια και τα περισσότερα από αυτά τα έφτιαξε υπό την ονομασία Xatrix Entertainment. Η εταιρεία εξαγοράστηκε από την Activision τον Ιανουάριο του 2002, όπως και η Infinity Ward τον Οκτώβριο του 2003. Ένας αριθμός των μελών της Gray Matter ανήκει τώρα στην Treyarch.

Τα παιχνίδια που έχει δημιουργήσει η Gray Matter (με αυτό το όνομα) είναι τα εξής: Call of Duty 2: Big Red One (σε συνεργασία με την Treyarch) (2005), Call of Duty: United Offensive (expansion) (2004), Return to Castle Wolfenstein (2001) και Tony Hawk's Pro Skater 2 (PC) (2000).

Τα παιχνίδια που δημιούργησε ως Xatrix Entertainment είναι τα εξής: Kingpin: Life of Crime (1999), Quake II: The Reckoning (expansion) (1998), Redneck Rampage Rides Again (1998), Redneck Deer Huntin' (1997), Redneck Rampage (1997), Cyberia 2: Resurrection (1995), Cyberia (1994).

Σενάριο για το παιχνίδι δεν υπάρχει στην ουσία αφού όπως και το πρώτο Call Of Duty, το παιχνίδι εξελίσσεται με τη μορφή αποστολών. Η διαφορά όσον αφορά την παρουσίαση των αποστολών είναι ότι στο United Offensive οι αποστολές παρουσιάζονται με τη μορφή διαφανειών και ταυτόχρονης ομιλίας πιο συχνά από ότι στο COD.

Επίσης μία πρώτη πανέμορφη λεπτομέρεια είναι ότι στις Σοβιετικές αποστολές θα σας παρουσιάζεται αντί για mission outline, κάποιο γράμμα με τις εμπειρίες του στρατιώτη σας προς την κοπέλα του. Πραγματικά αυτό το βρήκα πολύ έξυπνο και πιο συναισθηματικό αλλά και ρεαλιστικό σαν προσέγγιση από τις απρόσωπες mission outlines του COD.

Γραφικά

Για τα γραφικά του COD είχα γράψει ότι ήταν καλά χωρίς όμως να εντυπωσιάζουν. Τα γραφικά του UO είναι απλά εξαιρετικά. Όλες οι αδυναμίες που υπήρχαν στο COD, λήφθηκαν σοβαρά υπόψη και διορθώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο.

Το αρχικό βίντεο δεν έχει κείμενο όπως στο COD αλλά είναι πολύ πιο εκτενές και εντυπωσιακό και σας δίνει μία καλή αίσθηση του τι σας περιμένει στο παιχνίδι! Στην οθόνη δράσης δεν έχουν αλλάξει και πολλά αφού ο χειρισμός και τα controls στα options είναι ακριβώς τα ίδια. Τα γραφικά των Cutscenes είναι φτιαγμένα με τη μηχανή γραφικών του παιχνιδιού όπως και στο COD και εντυπωσιάζουν πολύ.

Στο παιχνίδι, για μια ακόμα φορά, κυριαρχούν οι εξωτερικοί χώροι οι οποίοι είναι άκρως εντυπωσιακοί. Ξεχάστε τους ψεύτικους, στατικούς ουρανούς του COD. Αυτή τη φορά, οι ουρανοί είναι κινούμενοι με πανέμορφες λεπτομέρειες όπως πουλιά που πετούν από πάνω σας ή βομβαρδιστικά που βλέπετε στο βάθος του ορίζοντα στις τελευταίες αποστολές.

Τα μοντέλα των όπλων είναι για ακόμα μια φορά εξαιρετικά καθώς και τα σκοπευτικά τους. Επίσης ορισμένα μοντέλα όπλων (που ήταν πιο κακοσχεδιασμένα) καθώς και τα σκοπευτικά τους έχουν βελτιωθεί, όπως το MP44. Ειδικά τα μοντέλα των νέων όπλων θα τα λατρέψετε!

Επίσης, οι εκρήξεις και οι φλόγες έχουν αποδοθεί πολύ καλύτερα στο UO, και είναι υπέροχο το θέαμά τους. Μία απίθανη λεπτομέρεια στην πρώτη αποστολή του παιχνιδιού, είναι ότι λόγω των βαρέων πυρών που δέχεται η μονάδα σας και ενώ τρέχετε ανάμεσα σε πολλά δέντρα θα βλέπετε πολλά από αυτά τα δέντρα να εκρήγνυνται και να πέφτουν σχεδόν επάνω στο κεφάλι σας. Εκεί θα δείτε τα γραφικά του UO σε όλο τους το μεγαλείο!

Ακόμα, έχει διορθωθεί αρκετά και το πρόβλημα με το κακό animation των στρατιωτών. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι και το καλύτερο που έχουμε δει αλλά είναι αρκετά βελτιωμένο σε σχέση με του COD που ήταν όντως προβληματικό.

Ένα στοιχείο που θα σας αρέσει πολύ είναι ότι στο τέλος κάθε campaign, θα βλέπετε ένα όμορφο βιντεάκι σε στυλ highlights από την μόλις ολοκληρωμένη campaign. Επίσης, μετά το εν λόγω βιντεάκι, θα βλέπετε και ένα “debriefing”. Δηλαδή ένα κείμενο – απολογισμό που θα εξυμνεί τα κατορθώματα της μονάδας σας στη μάχη. Πραγματικά πολύ όμορφες προσθήκες.

Κάποιες αρνητικές λεπτομέρειες στα γραφικά παραμένουν, όπως ότι πολλά αντικείμενα εσωτερικών χώρων δεν καταστρέφονται όταν τα πυροβολείτε ή ότι τα σημάδια από τις σφαίρες δεν διαφέρουν ανάλογα με το διαμέτρημα.

Καιρικές συνθήκες υπάρχουν και είναι αρκετά ρεαλιστικές. Αυτές ποικίλουν από τους ηλιόλουστους μεσογειακούς ουρανούς της Σικελίας μέχρι την ελαφρά χιονόπτωση στις Αμερικανικές αποστολές ή την βροχόπτωση στις Σοβιετικές. Αυτές οι καιρικές συνθήκες έχουν αποδοθεί αρκετά ικανοποιητικά αν και υπήρχαν και περιθώρια τελειοποίησης.

Το μεγαλύτερο όμως σφάλμα και πρόβλημα των γραφικών είναι ότι τα καρέ ανά δευτερόλεπτο σε πολλά σημεία του παιχνιδιού πέφτουν δραματικά, κάτι που δεν συνέβαινε καθόλου στο COD. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις δυνατότητες του μηχανήματός σας, αφού συμβαίνει ακόμα και σε μηχανήματα – θηρία.

Πραγματικά αν δεν υπήρχε αυτό το σοβαρό πρόβλημα (που δεν διορθώνεται με τα patches), θα μιλούσαμε για πραγματικά πολύ καλά γραφικά. Ακόμα κι έτσι όμως, τα γραφικά είναι αρκετά καλοδουλεμένα και πολύ βελτιωμένα σε σχέση με το COD και για αυτό αξίζουν μνείας.

Ήχος

Ο ήχος του παιχνιδιού κινείται στα ίδια επίπεδα με του COD. Σημαντικές αλλαγές δεν έχουν γίνει αφού το παιχνίδι υποστηρίζει τις δύο τεχνολογίες ήχου (ΕΑΧ και 2D audio) που υποστήριζε και το COD και η μουσική είναι ακριβώς η ίδια με του COD, κάτι που ίσως απογοητεύσει κάποιους αλλά από την άλλη είναι απόλυτα αναμενόμενο αφού το παιχνίδι αποτελεί expansion και όχι επίσημη συνέχεια του COD. Τα περισσότερα expansion λειτουργούν με αυτή τη λογική. Πάντως θα ήταν ωραίο να βλέπαμε ένα έστω κομμάτι καινούργιο, ας πούμε στο κεντρικό μενού.

Ο ήχος των καινούργιων όπλων ακούγεται λίγο υποτονικός και πολλές φορές δεν πείθει ιδιαίτερα για την ισχύ του όπλου, αλλά αυτό ήταν ένα πρόβλημα που είχε λίγο έως πολύ και το COD. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν όφειλε η δημιουργός εταιρεία να το βελτιώσει… Από την άλλη πλευρά, οι διάλογοι είναι για μια ακόμα φορά πολύ προσεγμένοι και οι προφορές των συμμάχων διαφέρουν ανάλογα με την χώρα καταγωγής τους.

Συνολικά ο ήχος δεν έχει υποστεί καμία βελτίωση (ως όφειλε) και αυτό τον καθιστά το πιο ασθενές κομμάτι του παιχνιδιού. Ας περάσουμε όμως στο τελευταίο και καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, το gameplay.

Gameplay – Χειρισμός

To gameplay του UO είναι, με μία λέξη, άψογο. Ο χειρισμός του παιχνιδιού (που ήταν ήδη εξαιρετικός) έχει βελτιωθεί λίγο ως προς ένα σημείο: Αυτή τη φορά, υπάρχει η δυνατότητα του Sprint. Αυτό σημαίνει ότι με ένα κουμπί της επιλογής σας, θα μπορείτε για ένα μικρό χρονικό διάστημα να τρέξετε γρήγορα, αποφεύγοντας έτσι επικίνδυνα σημεία όπου σε άλλη περίπτωση θα δεχόσασταν τόνους από εχθρικά πυρά.

Αυτή η προσθήκη είναι πάρα πολύ χρήσιμη, και βοηθάει πολύ το gameplay, που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν υπερβολικά δύσκολο. Επίσης, όταν χρησιμοποιείτε το sprint, θα αλλάζει και η εικόνα της στάσης του στρατιώτη σας.

Αντί δηλαδή να βλέπετε την εικονίτσα του στρατιώτη όρθιου, θα βλέπετε, για όση ώρα πατάτε το σχετικό κουμπί, μία εικόνα όπου ο στρατιώτης απεικονίζεται να τρέχει. Επίσης, καθώς θα τρέχετε, η αναπνοή σας θα βαραίνει από την κούραση και η μπάρα της προαναφερθείσας εικονίτσας θα μειώνεται μέχρι που θα σας τελειώσει η αντοχή και αυτόματα θα σταματήσετε το sprint.

Πραγματικά οι δημιουργοί εδώ έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό προσέχοντας και την τελευταία λεπτομέρεια. Αυτή είναι και η μία βασική αλλαγή που αφορά τον χειρισμό. Ας περάσουμε στο ζουμί, δηλαδή το gameplay.

Καταρχάς το παιχνίδι προσθέτει πολλά νέα όπλα και αυτό, σε συνδυασμό με τη χρήση των υπαρχόντων όπλων κάνει το οπλοστάσιο του παίκτη πολύ πλούσιο. Τα περισσότερα από αυτά είναι ημιαυτόματα τουφέκια σαν το γνωστό από το COD, M1 Garand.

Εδώ όμως υπάρχει ένα από τα ελάχιστα προβλήματα του παιχνιδιού. Ενώ η απεικόνιση των όπλων είναι εξαιρετική, η χρήση τους είναι λίγο προβληματική. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο γέμισμά τους.

Τα καινούργια όπλα και ειδικά τα ημιαυτόματα τουφέκια, έχουν πολύ χρονοβόρο γέμισμα, πράγμα που  αν δεν έχετε το νου σας να καλυφθείτε ενώ γεμίζετε, μπορεί πολλές φορές να σας κοστίσει τη ζωή. Αυτό είναι ένα στοιχείο αρκετά ενοχλητικό και επίσης δεν συνάδει με το πνεύμα της γρήγορης δράσης που επικρατεί στο COD. Η μόνη λύση είναι η κάλυψη του στρατιώτη σας όταν χρειάζεται να γεμίσετε.

Στα θετικά του τίτλου συγκαταλέγονται τα πολύ πιο ενδιαφέροντα objectives της κάθε αποστολής. Ενώ στο COD τα objectives ήταν μάλλον αδιάφορα και επαναλαμβανόμενα (τοποθέτηση βομβών, κλοπή εγγράφων κ.λπ.), στο UO, θα εντυπωσιαστείτε από τα πολύ πιο πλούσια και ρεαλιστικά objectives των αποστολών.

Εδώ θα μπορούσα να αποκαλύψω ένα πολύ όμορφο objective μίας Βρετανικής αποστολής, αλλά δεν νομίζω ότι θα ήθελε κανείς σας να του χαλάσω την έκπληξη οπότε το αφήνω! Το σύστημα των save έχει διατηρηθεί ακριβώς το ίδιο με του COD και είναι άκρως ικανοποιητικό.

Ένα ακόμα πολύ όμορφο στοιχείο είναι ότι οι αποστολές είναι ακόμα πιο ιστορικά ακριβείς από αυτές του COD. Σε αντίθεση με το COD, training δεν υπάρχει αφού ο χειρισμός είναι σχεδόν ίδιος με του COD. Αυτό το βρήκα πολύ φυσικό και δεν με ενόχλησε καθόλου.

Ο βαθμός δυσκολίας του UO είναι γενικά αρκετά αυξημένος σε σύγκριση με αυτόν του COD. Αυτό οφείλεται στο ότι οι εχθροί που αντιμετωπίζετε κάθε φορά είναι πολυπληθέστεροι του COD, και βέβαια η ένταση των μαχών πολύ μεγαλύτερη και άρα πολύ ρεαλιστικότερη, αφού μιλάμε για τον πιο αιματηρό πόλεμο στην ιστορία.

Αν έχετε μέτρια εμπειρία στα FPS, δοκιμάστε το “regular” επίπεδο δυσκολίας, το οποίο και είναι αρκετά έως πολύ δύσκολο (σε ορισμένα σημεία - ειδικά στις τελευταίες αποστολές της κάθε campaign). Αν είστε σχετικά καινούργιος παίκτης παίξτε το στο “greenhorn”. Αν είστε βετεράνος του είδους δοκιμάστε αρχικά το “hardened” και αν κι αυτό σας φαίνεται εύκολο, τότε σταυρώστε τα δάχτυλά σας και επιλέξτε το “veteran”.

Το παιχνίδι περιλαμβάνει πολλά περισσότερα οχήματα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε. Αυτά έχουν εύρος από τανκς μέχρι ταχύπλοα σκάφη θαλάσσης εξοπλισμένα με κανόνι μικρού διαμετρήματος. Επίσης, πολλές φορές μέσα στην ίδια αποστολή θα χρειαστεί να πάρετε πολλούς διαφορετικούς ρόλους, όπως ελεύθερου σκοπευτή, χειριστή αντιαεροπορικού κ.λπ.

Το μέγεθος του παιχνιδιού είναι αρκετά χορταστικό για expansion pack και με τις πολύ σημαντικές αλλαγές στο multiplayer το καθιστά ικανοποιητικό.

Ας περάσουμε όμως στο πιο αναβαθμισμένο κομμάτι του παιχνιδιού, το multiplayer.

Εδώ θα βρούμε όλα τα γνωστά game modes του COD, δηλαδή: Headquarters, Behind Enemy Lines, Retrieval, Search & Destroy, Deathmatch και Team Deathmatch, αλλά και τρία νέα: Domination, Capture the Flag και Base Assault. Θα εξηγήσουμε ευθύς αμέσως το πώς λειτουργούν τα τρία νέα modes.

Στο Domination, δύο ομάδες συγκρούονται με σκοπό να αιχμαλωτίσουν πέντε έως επτά ξεχωριστές ζώνες στον χάρτη. Οι ζώνες αυτές, αναπαριστώνται με σημαίες, και οι παίκτες πρέπει να κάτσουν δίπλα στη σημαία για μία μικρή χρονική περίοδο για να διεκδικήσουν την περιοχή. Η πρώτη ομάδα που θα αιχμαλωτίσει όλες τις ζώνες κερδίζει τον γύρο. Οι πόντοι κερδίζονται είτε με την εξόντωση αντιπάλων είτε με την κατοχή των ζωνών.

Στο Capture the Flag, κάθε ομάδα πρέπει να εντοπίσει την βάση του εχθρού, να κλέψει την εχθρική σημαία και να επιστρέψει στη βάση του για να την κατοχυρώσει. Οι πόντοι δίδονται για την κλοπή, την αιχμαλώτιση, την άμυνα και την επιστροφή της σημαίας καθώς και για την εξόντωση του αντιπάλου. Οι ομάδες κερδίζουν πόντους για τις επιτυχημένες κατοχυρώσεις και η πρώτη ομάδα που θα φτάσει στο καθορισμένο όριο πόντων ή η πρώτη που θα έχει τις περισσότερες κατοχυρώσεις στο χρονικό περιθώριο που καθορίστηκε, κερδίζει.

Στο Base Assault, κάθε ομάδα πρέπει να εντοπίσει και να καταστρέψει τρεις εχθρικές βάσεις στο χάρτη. Για να καταστραφεί μία βάση, οι ομάδες πρέπει να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις των βάσεων με βαρέα όπλα (π.χ. μπαζούκας, εκρηκτικά, αεροπορικές επιδρομές, τανκς κ.λπ.) και να καταστρέψουν τις περιμετρικές άμυνες. Όταν οι άμυνες πέσουν, το πεζικό πρέπει να εισβάλει στην βάση και να τοποθετήσει εκρηκτικά.

Όταν τα εκρηκτικά εκραγούν, η βάση θα έχει καταστραφεί και ο εχθρός χάνει τη χρήση της βάσης αυτής. Η κάθε ομάδα πρέπει να αμυνθεί επιθέσεων κατά της βάσης της καθώς επιτίθεται σε εχθρικές βάσεις. Η άμυνα υπέρ πεζικάριων μπορεί να εξουδετερώσει τα εκρηκτικά που έχουν τοποθετηθεί στη βάση τους.

Οι χάρτες του multiplayer είναι πολύ μεγαλύτεροι σε σχέση με αυτούς του COD, και είναι πολύ καλοσχεδιασμένοι τόσο για μάχες με οχήματα όσο και για μάχες πεζικού.

Όπως καταλάβατε από τις περιγραφές των modes, τώρα οι μάχες δεν περιορίζονται σε μάχες πεζικάριων όπως στο COD, αλλά γίνεται και χρήση οχημάτων παντός τύπου. Κάτι άλλο που διαφέρει στο UO είναι ότι έμφαση έχει δοθεί στα team objectives αντί στα kills, κάτι που είναι πολύ ωραίο και δίνει νέα πνοή στο COD.

Η μεγαλύτερη βελτίωση στο multiplayer του UO είναι η ύπαρξη του Ranking System.  Κάθε παίκτης έχει από πάνω του ένα σύμβολο του rank του, το οποίο μηδενίζεται κάθε φορά που αρχίζει καινούργιο match. Όσο βοηθάτε την ομάδα σας στο παιχνίδι, τόσο ανεβαίνετε σε rank και αυτό σημαίνει ότι ξεκλειδώνετε κάποια bonuses, όπως έξτρα χειροβομβίδες ή σε ανώτερα rank levels, κερδίζετε τα κιάλια με τα οποία μπορείτε να διατάζετε αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Η ύπαρξη του ranking system είναι πολύ σημαντική γιατί αλλάζει τον τρόπο παιξίματος. Αντί να παίζετε ως lone wolf, το παιχνίδι σας ανταμείβει όταν βοηθάτε την ομάδα σας και αυτό βοηθάει πολύ την συνεργασία και όχι την ατομικότητα. Αυτό το στοιχείο μιμήθηκαν και οι σειρές Modern Warfare και Black Ops, και έκαναν την επιτυχία που έκαναν στο multiplayer.

Ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει βελτίωση είναι ότι όταν οι ομάδες είναι σε ανισορροπία, δηλαδή υπάρχουν για παράδειγμα 5 συμμαχικοί παίκτες και 2 παίκτες του άξονα, το παιχνίδι, στο επόμενο re-spawn, κάνει το λεγόμενο auto-balance, που σημαίνει ότι φέρνει στα ίσια τις δύο αντίπαλες ομάδες, έτσι ώστε να μην υπάρχει αίσθηση ανισορροπίας και αδικίας.

Τέλος, υπάρχει η κλασική και αγαπημένη Killcam, της οποίας όμως έχει μειωθεί αρκετά ο χρόνος προβολής της, πράγμα που έχει γίνει για να είναι πιο γρήγορη η δράση, αλλά μπορεί να δυσαρεστήσει αρκετούς παίκτες.

Συμπεράσματα

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος. Τι είδους εμπειρίες θα αποκομίσετε παίζοντας το Call Of Duty: United Offensive? Το UO είναι ένα καθαρόαιμο FPS, γεμάτο τρομερή ένταση, αδρεναλίνη που χτυπάει κόκκινο και πολύ βελτιωμένο σε σχέση με το COD.

Η πιο ωραία πινελιά του παιχνιδιού είναι τα πολύ όμορφα γράμματα που διαβάζετε πριν την έναρξη κάθε Σοβιετικής αποστολής, που δείχνουν τον έντονο συναισθηματισμό των στρατιωτών, το πόσο τους λείπει η θηλυκή παρουσία, αλλά και το πραγματικό, φρικτό πρόσωπο του πολέμου. Απλώς διαβάστε τα με προσοχή και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Είναι η πιο ρεαλιστική (χωρίς να είναι ωμή) πολεμική εμπειρία και σίγουρα δεν αποτελεί ένα φιλοπόλεμο παιχνίδι. Αφού θα καταλάβετε παίζοντάς το και διαβάζοντας τα κείμενά του ότι κανείς σε αυτόν τον πόλεμο δεν χαιρόταν για αυτά που ζούσε και όλοι ανεξαρτήτως φυλής και πατρίδας ήλπιζαν να τελειώσει το συντομότερο.

Αν και το παιχνίδι έχει κάποια αρνητικά στοιχεία (απροσεξίας κυρίως), αποτελεί έναν εξαιρετικό τίτλο που οι λάτρεις του COD πρέπει πάση θυσία να αποκτήσουν μιας και στέκεται αντάξια πλάι στον προκάτοχό του αν δεν τον ξεπερνά. Το σίγουρο είναι ότι η Gray Matter, δούλεψε σκληρά για  το συγκεκριμένο παιχνίδι και αυτό απέφερε καρπούς. Ένα μεγάλο μπράβο στην ομάδα δημιουργίας.

Ένα μεγάλο ατού του παιχνιδιού είναι ότι έχει καλύτερη συμβατότητα με τα Windows vista/7, αφού βέβαια έχετε επιλέξει τη λειτουργία συμβατότητας με τα Windows XP. Εάν μπείτε στον κόπο να ενεργοποιήσετε την λειτουργία συμβατότητας, θα τρέξει άψογα στο καινούργιο σας σύστημα.

Τέλος πρέπει να σημειώσω ότι έπαιξα το παιχνίδι στην τελευταία του έκδοση, η οποία περιλαμβανόταν στο πακέτο αγοράς.

Καλή σας διασκέδαση!

Θετικά

·         Η παρουσίαση των Σοβιετικών αποστολών

·         Εξαιρετικά γραφικά

·         Highlights – Debriefing

·         Προσθήκη καιρικών συνθηκών

·         Ανανεωμένο και μεγάλο οπλοστάσιο

·         Sprint

·         Πιο ενδιαφέροντα objectives

·         Δυνατότητα χρήσης πολλών οχημάτων

·         Multiplayer με σημαντικές βελτιώσεις – προσθήκες

·         Αντιπολεμικό ύφος

·         Αδρεναλίνη που χτυπάει κόκκινο

Αρνητικά

·         Σοβαρό πρόβλημα με το frame rate

·         Ήχος χωρίς καμία βελτίωση

·         Πολύ αργό reload σε καινούργια όπλα

·         Αυξημένη δυσκολία σε ορισμένα σημεία

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 9,2/10