Max Payne 2 The Fall Of Max Payne: Η τραγωδία συνεχίζεται

Είδος: Third Person Shooter (TPS)

Πλατφόρμα: PC, Xbox, PlayStation 2
Ανάπτυξη: Remedy Entertainment 
Εκδότης: Rockstar games

Παίκτες: Single Player

Έτος Κυκλοφορίας: 2003

Προτεινόμενες Απαιτήσεις: Λ.Σ.: Windows 98/Me/2000/XP/Vista/7
Επεξεργαστής: 1.4 GHz Athlon ή 1.7 GHz Pentium 4, Celeron or Duron
Μνήμη: 512 MB
Σκληρός δίσκος: 1,7 GB ελεύθερος χώρος

Κάρτα γραφικών: 64 MB συμβατή με DirectX 9 κάρτα γραφικών με HW T&L support
Κάρτα ήχου: Συμβατή με DirectX

DirectX: 9.0
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
CD-ROM Drive

 

Εισαγωγή – Σενάριο

Το Max Payne 2 είναι το τρίτο παιχνίδι της παραγωγού εταιρείας Remedy Entertainment. Το σενάριο του παιχνιδιού έχει γράψει για ακόμα μια φορά ο Sam Lake, αλλά αυτή τη φορά οι δημιουργοί δεν έδωσαν το πρόσωπο του σεναριογράφου στον ήρωα αλλά έβαλαν ένα συνηθισμένο πρόσωπο του σκληρού, αρρενωπού και όμορφου άντρα. Κατά τη γνώμη μου έκαναν πολύ καλά που άλλαξαν το πρόσωπο του Maχ, αφού αυτό του πρώτου παιχνιδιού δεν ήταν και ότι καλύτερο.

Το σενάριο έχει ως εξής: Ο Alfred Woden κράτησε την υπόσχεσή του απέναντι στον Μαξ και τον επανέφερε στην κοινωνία. Από επικίνδυνος εγκληματίας, ο Μαξ είναι πλέον ήρωας της αστυνομίας. Ο Μαξ, αφού ξαναμπήκε με τη βοήθεια του Woden στο σώμα, έφυγε από τη δίωξη ναρκωτικών και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά, στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης (NYPD). Στην πρώτη πίστα του παιχνιδιού θα πρέπει να βοηθήσετε τον Vlad, που είναι πλέον κολλητός σας, μετά τη συμπαράσταση που σας προσέφερε στο πρώτο παιχνίδι της σειράς.

Ο Μαξ, αυτή τη φορά, ερευνά μία σειρά δολοφονιών που έχει διαπράξει μία ομάδα πληρωμένων δολοφόνων, οι “Cleaners”. Αυτοί μεταμφιέζονται ως καθαριστές κτιρίων και υποτίθεται ότι δουλεύουν για μία εταιρεία που λέγεται “Squeaky Cleaning Company”. Αυτοί οι εγκληματίες δεν θα αργήσουν να επιτεθούν στον Μαξ και έτσι να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Στο πρώτο μέρος του παιχνιδιού ο Μαξ ξαναβρίσκει την Mona Sax, που την νόμιζε για νεκρή, αφού στο τέλος του πρώτου παιχνιδιού είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι.

Ουσιαστικά, το σενάριο του παιχνιδιού εξελίσσεται γύρω από τον ερωτικό δεσμό του Μαξ με την Μόνα, πράγμα που το κάνει πιο ενδιαφέρον από αυτό του πρώτου παιχνιδιού. Πλην όμως το σενάριο είναι, όπως και το προηγούμενο, μάλλον τετριμμένο και γεμάτο σεξ, βία και συνομωσίες. Τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή, αφού τα έχουμε δει πάμπολλες φορές σε Αμερικάνικες ταινίες. Βέβαια η υπόθεση δεν είναι τόσο προβλέψιμη και θα σας κρατήσει σε μια σχετική αγωνία.

Η υπόθεση παρουσιάζεται στον παίκτη με τη μορφή κόμιξ ενηλίκων, ακριβώς όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι. Βέβαια, αυτή τη φορά, υπάρχουν και κάποια in-game videos αλλά αυτά προβάλλονται σπάνια.

Γραφικά

Τα γραφικά του Max Payne 2, είναι αρκετά εντυπωσιακά, σε γενικές γραμμές. Εκεί που έχει γίνει εξαιρετική δουλειά είναι στο animation και ειδικότερα στα physics. Θα εντυπωσιαστείτε ιδιαίτερα με τον τρόπο που πέφτουν κάτω οι εχθροί αλλά και με τον τρόπο που εκτοξεύονται τα σώματα των εχθρών αφού έχουν δεχθεί χειροβομβίδα. Πολύ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αν ρίξετε μία χειροβομβίδα σε σημείο που υπάρχουν εχθρικά πτώματα, αυτά και πάλι θα πεταχτούν σε κάποια απόσταση, ανάλογα με το πόσο κοντά έγινε η έκρηξη. Επίσης, όλα τα αντικείμενα που υπάρχουν σε ένα χώρο, επηρεάζονται από πυροβολισμούς και εκρήξεις. Πραγματικά, τα physics δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από αυτά του Half-Life 2, αν και σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι είναι εφάμιλλά του. Ας μην ξεχνάμε ότι το Half-Life 2 είναι μεταγενέστερο παιχνίδι και γενικά πολύ καλύτερης ποιότητας.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι πολύ καλοσχεδιασμένα και αυτό φαίνεται τόσο μέσα στο παιχνίδι, όσο και όταν πατήσετε pause, ή ακόμα και στα cutscenes (ναι υπάρχουν και τέτοια!) Τα μοντέλα των όπλων είναι επίσης πολύ καλοσχεδιασμένα και το antialiasing είναι εξαιρετικό, ειδικά αν το παίξετε σε σύγχρονο μηχάνημα και επιλέξετε όλες τις ρυθμίσεις στο high. Στο παιχνίδι υπάρχουν τόσο εσωτερικοί όσο και εξωτερικοί χώροι και ο σχεδιασμός τους είναι πολύ καλός. Όλα τα αντικείμενα του παιχνιδιού μπορούν να καταστραφούν και τα δωμάτια είναι πλούσια διακοσμημένα.

Ένα πρώτο αρνητικό στοιχείο των γραφικών είναι ότι σε αντίθεση με το πρώτο Max Payne, οι τρύπες από τις σφαίρες στους τοίχους δεν διαφέρουν ανάλογα με το διαμέτρημα. Ο ουρανός, που ήταν στατικός και εντελώς ψεύτικος στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, αυτή τη φορά έχει βελτιωθεί κάπως με την έννοια ότι κινείται, αλλά και πάλι είναι αρκετά προχειροφτιαγμένος και δεν πείθει και πολύ. Η απεικόνιση του αίματος είναι η ίδια όπως αυτή του πρώτου Max Payne.

Οι γεμιστήρες και οι κάλυκες μένουν για πάντα στο έδαφος, όπως και στο πρώτο παιχνίδι και είναι εξαιρετικά καλοσχεδιασμένοι.

Το μεγάλο πρόβλημα του πρώτου Max Payne, δηλαδή ότι δεν μπορείτε να πάρετε screenshots παραμένει άλυτο για ακόμα μια φορά και αυτό αν μη τι άλλο δείχνει έντονη προχειρότητα. Γενικά, ενώ έγιναν κάποιες προσπάθειες βελτίωσης στα γραφικά, αυτές κρίνονται ανεπαρκείς. Τα γραφικά του Max Payne 2 θα ικανοποιήσουν αρκετά τους περισσότερους παίκτες αλλά σίγουρα δεν θα ενθουσιάσουν κανέναν.

Ήχος

Και ο ήχος του παιχνιδιού, κινείται πάνω κάτω στα επίπεδα των γραφικών του. Είναι σίγουρα κλάσεις ανώτερος από τον προβληματικό ήχο του πρώτου Max Payne. Όπως θα θυμάστε ο ήχος του πρώτου παιχνιδιού ήταν επιεικώς απαράδεκτος. Τα reload των όπλων ίσα που ακούγονταν, η μουσική ήταν για κλάματα κ.ο.κ.

Αυτή τη φορά οι ήχοι των όπλων είναι πολύ πειστικοί και το reload των όπλων ακούγεται με μία σχετική καθαρότητα. Ειδικά ήχοι όπλων όπως αυτός του Καλάσνικοφ ή του M4 carbine θα σας εντυπωσιάσουν. Από την άλλη πλευρά, η μουσική, για ακόμα μια φορά είναι παντελώς αδιάφορη. Τουλάχιστον όμως υπάρχει μουσική υπόκρουση τόσο στο κεντρικό μενού όσο και στις διάφορες πίστες, αλλά μάλλον θα το ευχαριστηθείτε περισσότερο αν κλείσετε τη μουσική στα options, κάτι που ισχύει για αρκετά παιχνίδια.

Οι φωνές των πρωταγωνιστών είναι για ακόμα μια φορά εντελώς στημένες και δεν αποδίδουν καθόλου καλά τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Η φωνή που ξεχώρισε προς το τέλος του παιχνιδιού ήταν αυτή του Vlad. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τον χαρακτήρα του Μαξ υποδύεται ο ίδιος ηθοποιός (;) με το Max Payne. Ας περάσουμε όμως στην ουσία, δηλαδή το gameplay.

Gameplay – Χειρισμός

Ο χειρισμός του Max Payne 2 είναι ουσιαστικά ίδιος με αυτόν του πρώτου παιχνιδιού. Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά θα έχετε ένα πολύ μεγαλύτερο οπλοστάσιο στη διάθεσή σας, σε σχέση με το περιορισμένο του Max Payne. H «μανία» των δημιουργών με τα υποπολυβόλα φαίνεται ότι επιτέλους τους πέρασε. Έτσι τώρα έχουμε μία αρκετά μεγάλη ποικιλία όπλων, από πιστόλια, έως sniper rifles καθώς και τα πολυαγαπημένα τυφέκια εφόδου (assault rifles) όπως το δημοφιλέστατο Καλάσνικοφ. Πραγματικά τα όπλα του Max Payne 2 τα λάτρεψα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο!

Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι μέτρια προς μικρή, παρόμοια με του πρώτου Max Payne, ίσως να είναι και μικρότερη. Το παιχνίδι είναι μέτριο σε δυσκολία και σίγουρα ευκολότερο από το πρώτο Max Payne. Οι εχθροί που θα αντιμετωπίσετε είναι ίδιοι με αυτούς του πρώτου μέρους, δηλαδή από απλοί κακοποιοί μέχρι commandos με αλεξίσφαιρα, αλλά ακόμα και οι τελευταίοι θα είναι ευκολότερο να πέσουν σε σχέση με το Max Payne.

Μία πολύ σημαντική διαφορά σε σχέση με τον προκάτοχο είναι ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν bosses, και αυτό κάνει το παιχνίδι ευκολότερο, αλλά και πιο ρεαλιστικό. Θα θυμάστε τους σκληροτράχηλους bosses του Max Payne που ήθελαν μπαζούκας, για να μην πω πυραύλους μαχητικού ελικοπτέρου για να πέσουν! Ίσως θα έπρεπε να καλούσαμε την ομάδα Comanche ή τους Spetsnaz να βάλουν ένα χεράκι με τα bosses του Max Payne 1!

Κάποιες ωραίες πινελιές αφορούν στα όπλα: Αυτή τη φορά τα όπλα δεν παίρνουν 100 σφαίρες το καθένα (!) όπως στο πρώτο Max Payne, αλλά έχουν φυσιολογικές χωρητικότητες. Επίσης μπορείτε πλέον να χρησιμοποιήσετε διπλά Desert Eagle κάνοντας τεράστια ζημιά στους αντιπάλους σας.

Τα bullet time και shoot dodge υπάρχουν και είναι βελτιωμένα. To bullet time έχει βελτιωθεί ως εξής: Αυτή τη φορά, όσο περισσότερους εχθρούς σκοτώνετε τόσο πιο πολύ επιβραδύνεται ο χρόνος. Η διαφορά με το πρώτο Max Payne είναι ότι τώρα, δεν επιβραδύνεται σχεδόν καθόλου ο βηματισμός σας, και αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να αποφεύγετε τις σφαίρες καλύτερα.

Το πρόβλημα με την έλλειψη ονομασίας μοντέλου σε ορισμένα όπλα επιμένει και στο Max Payne 2. Ακόμα μία ενοχλητική παράλειψη, που θα έπρεπε να έχει προσεχθεί. Το reload των όπλων είναι κανονικής προς μικρής διάρκειας και αυτό προσθέτει στην ταχύτητα του gameplay και είναι σίγουρα ένα καλό στοιχείο για κάθε shooter.

Ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα του προκατόχου, που έχει διορθωθεί ήταν ο χρόνος που έδινε το παιχνίδι στις χειροβομβίδες πριν αυτές εκραγούν. Αυτή τη φορά οι χειροβομβίδες εκρήγνυνται τη σωστή στιγμή, δηλαδή ούτε πολύ νωρίς ούτε πολύ αργά και έτσι θα μπορείτε να τις αποφύγετε εγκαίρως.

Από την άλλη πλευρά ο σχεδιασμός των εκρήξεων και των φλογών δεν είναι και ο καλύτερος για ένα παιχνίδι του 2003. Συγκρίνοντάς τες με αυτές του Comanche 4, παιχνιδιού του 2001, πραγματικά μοιάζουν τουλάχιστον παρωχημένες.

Ένα πολύ ενοχλητικό στοιχείο του προκατόχου ήταν οι λαβύρινθοι. Και αυτό όμως φαίνεται ότι το έλαβαν υπόψη οι δημιουργοί αφού τώρα οι εφιάλτες (που και πάλι βλέπει ο Μαξ) είναι πολύ πιο γραμμικοί και δεν θα σας ενοχλήσουν. Τα loading του παιχνιδιού είναι αρκετά αργά αλλά όχι σε βαθμό να σας εκνευρίσουν. Αυτή τη φορά, όση ώρα και να ασχοληθείτε με το παιχνίδι σε ένα playthrough, δεν θα αργήσετε να κάνετε έξοδο στην επιφάνεια εργασίας, όπως συνέβαινε με το πρώτο Max Payne.

Επίσης, το πολύ ιδιόρρυθμο σύστημα επιλογής δυσκολίας, διορθώθηκε αρκετά αν και όχι εντελώς. Τώρα, αν παίξετε το παιχνίδι για πρώτη φορά, θα μπορείτε να επιλέξετε μόνο το πρώτο επίπεδο δυσκολίας. Αν όμως το τερματίσετε σε αυτό το επίπεδο, αυτόματα θα ξεκλειδώσουν και όλα τα υπόλοιπα επίπεδα δυσκολίας. Αυτή είναι μεν μία βελτίωση, αλλά δεν είναι αρκετή, αφού μπορεί για πολλούς παίκτες, το πρώτο επίπεδο δυσκολίας να είναι υπερβολικά εύκολο.

Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του παιχνιδιού είναι η δυνατότητα ελέγχου δύο χαρακτήρων κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας: Μαξ και Μόνα.

Στα θετικά συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι αυτή τη φορά υπάρχουν πολύ περισσότερα πυρομαχικά διαθέσιμα στο παιχνίδι (σε σύγκριση με τα ελάχιστα που υπήρχαν στο Max Payne 1). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα σπαταλάτε αλόγιστα, απλά δεν πρέπει να αρρωστήσετε από την τσιγκουνιά όπως στο προβληματικό Max Payne 1.

Το μεγάλο «κατόρθωμα» του Max Payne 2, είναι ότι, αυτή τη φορά, πράγματι θα αισθανθείτε τα συναισθήματα του ήρωα στην πορεία του παιχνιδιού, παρά το μέτριο voice acting.

Και τελειώνουμε το gameplay με τα αρνητικά. Το πρώτο είναι ότι, όπως και στον προκάτοχο, δεν υπάρχουν cinematics διαθέσιμα στο κεντρικό μενού μετά ή πριν τον τερματισμό του παιχνιδιού. Έτσι, δεν θα μπορέσετε να δείτε ολοκληρωμένη την ιστορία του Max Payne 2.

Το τελευταίο όμως αρνητικό, είναι και το μεγαλύτερο: Το παιχνίδι διαθέτει δύο τερματισμούς. Έναν απαισιόδοξο και έναν αισιόδοξο. Το κακό όμως είναι ότι τον αισιόδοξο τερματισμό θα έχετε την «τιμή» να τον παρακολουθήσετε μόνο αν (άκουσον άκουσον) τερματίσετε το παιχνίδι στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας. Δηλαδή αν δεν είστε βετεράνος των shooters, δεν θα δείτε και τον καλό τερματισμό. Φυσικά αυτό το βρήκα απαράδεκτο, αλλά μην σκάτε, υπάρχει και το youtube!

Γενικά το gameplay του Max Payne 2 είναι το πιο δυνατό του κομμάτι και σίγουρα ικανοποιεί, παρά τις όποιες παραλήψεις. Σίγουρα, από πλευράς gameplay, θα απολαύσετε το Max Payne 2.

Συμπεράσματα

Τι είδους εμπειρία είναι λοιπόν το Max Payne 2? Το Max Payne 2 είναι πολύ βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του στον τεχνικό τομέα αλλά κρατάει το ίδιο πολύ σκοτεινό και απαισιόδοξο ύφος στο σενάριο. Αυτό που μου άρεσε στο παιχνίδι είναι το στοιχείο του σεξ. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι η μιζέρια, η θλίψη, η καχυποψία και η κακώς εφαρμοσμένη (ας μην το συγκρίνουμε με τη σειρά Deus Ex) συνωμοσιολογία.

Το παιχνίδι ομοιάζει έντονα με μία κακής ποιότητας Αμερικάνικη ταινία. Δηλαδή, ενώ είναι αλήθεια ότι αυτή τη φορά θα νοιώσετε τα συναισθήματα του Μαξ, ειδικά προς το τέλος, αυτά τα συναισθήματα είναι όλα αρνητικά. Μίσος, θλίψη, επιθετικότητα, μιζέρια. Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο φωτεινό που να δίνει μια νότα αισιοδοξίας.

Όταν αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην αγορά παιχνίδια σαν το Half-Life 2 ή το Crysis, δεν βρίσκω το λόγο γιατί να βυθιστεί κανείς μέσα στη μαυρίλα για ένα παιχνίδι που σύμφωνα με την Wikipedia δεν πούλησε παρά ελάχιστα αντίτυπα. Ναι, έχει καλά γραφικά, καλό gameplay, αξιοπρεπή ήχο, αλλά νομίζω ότι σε περίοδο που στη χώρα μας η απαισιοδοξία έχει αυξηθεί κατακόρυφα, ο μέσος gamer καλά θα κάνει να αποφύγει αυτό το παιχνίδι.

Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι έπαιξα το παιχνίδι στην τελευταία του έκδοση σε windows 7 64-bit, χωρίς να συναντήσω το παραμικρό πρόβλημα.

Πάρτε το μόνο αν είστε φανατικός οπαδός του πρώτου Max Payne. Αλλιώς, πάρτε ακόμα ένα καθαρόαιμο FPS που θα το ευχαριστηθείτε πολύ περισσότερο. Κοινώς, προσωπικά μπορώ άνετα να πω ότι κλαίω τα λεφτά μου που το πήρα και ότι δεν αξίζει ούτε για 5 €. Η απόφαση δική σας…   

Θετικά

·         Animation και physics

·         Ενδιαφέροντα όπλα

·         Βελτιωμένο bullet time

·         Δυνατότητα ελέγχου δύο χαρακτήρων

·         Δεν υπάρχουν λαβύρινθοι

·         Δεν υπάρχουν bosses

Αρνητικά

·         Απουσία screenshots (για δεύτερη φορά)

·         Τετριμμένο σενάριο

·         Αδιάφορη μουσική

·         Μέτριο voice acting

·         Μικρή διάρκεια – αντοχή στο χρόνο

·         Απουσία ονομάτων μοντέλων όπλων (για δεύτερη φορά)

·         Απουσία μενού “cinematics” μετά τον τερματισμό

·         Δύο τερματισμοί ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 6,4/10

Max Payne: Μία μαύρη αστυνομική ιστορία

Είδος: Third Person Shooter

Πλατφόρμα: PC,  iOS, Android, PlayStation 2, Xbox, Mac OS, Game Boy Advance

Ανάπτυξη: Remedy Entertainment
Εκδότης: 3D Realms

Παίκτες: Single Player

Έτος Κυκλοφορίας: 2001

Ελάχιστες Απαιτήσεις: Λ.Σ.: Windows 98/Me/2000/XP
Επεξεργαστής: 450MHz AMD/Intel
Μνήμη: 96 MB
Σκληρός δίσκος: 830 ΜΒ ελεύθερος χώρος

Κάρτα γραφικών: 16 MB Συμβατή με Direct 3D
Κάρτα ήχου: Συμβατή με DirectSound

DirectX: 8
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
CD-ROM Drive

Εισαγωγή – Σενάριο

Η δημιουργός εταιρεία του Max Payne είναι η Remedy entertainment και εδράζεται στο Espoo της Φινλανδίας. Το  Max Payne είναι το δεύτερο παιχνίδι που δημιουργεί και το πρώτο shooter της εταιρείας. Το πρώτο της παιχνίδι ήταν το Death Rally, ένα παιχνίδι με αυτοκίνητα και όπλα.

Το σενάριο το έχει γράψει ο Sam Lake και η μορφή του προσώπου του Max Payne αντιστοιχεί στον σεναριογράφο Sam Lake. Μάλλον, επειδή το Max Payne είχε τόσο ενδιαφέρον σενάριο θέλησαν να τιμήσουν τον σεναριογράφο δίνοντας το πρόσωπό του στον ήρωα του παιχνιδιού.

Το σενάριο έχει ως εξής: Είστε ο Max Payne, ένας αστυνομικός του τμήματος της Νέας Υόρκης. Η ζωή σας φαίνεται να πηγαίνει πολύ καλά. Έχετε μία όμορφη γυναίκα χωρίς προβλήματα και καυγάδες στο γάμο σας και ένα μωρό κοριτσάκι. Επίσης έχετε σπίτι με κήπο σε πολύ ωραία περιοχή και η τύχη φαίνεται να σας χαμογελάει.

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που συμβαίνει το κακό. Το παιχνίδι αρχίζει με ένα πολύ σύντομο βίντεο που δείχνει τον ήρωα στην κορυφή ενός ουρανοξύστη με ένα sniper rifle στα χέρια του να μισοχαμογελάει. Μετά από αυτό θα παρακολουθήσετε την υπόθεση και θα παίξετε το παιχνίδι από την αρχή της ιστορίας.

Ο Max λοιπόν μπαίνει στο σπίτι του και κάτι φαίνεται να μην πηγαίνει καλά. Όλα είναι άνω κάτω και υπάρχουν αίματα στο μπάνιο και σε άλλα σημεία του σπιτιού. Διαισθανόμενος ότι κάτι δεν πάει καλά βγάζει το υπηρεσιακό του πιστόλι από τη θήκη. Δεν θα αργήσει να διαπιστώσει ότι έχουν μπει εγκληματίες μέσα στο σπίτι.

Το τηλέφωνο χτυπά και όταν το σηκώνει ο Max ακούγεται μια περίεργη φωνή να λέει: «Η οικία Max Payne εκεί;» Ο Μαξ λέει «Ακούστε, κάποιος έχει διαρρήξει το σπίτι μου καλέστε την αστυνομία». Μετά από αυτό ακούγεται και πάλι η φωνή «Ωραία, φοβάμαι πως δεν μπορώ να σας βοηθήσω». Εκεί, η γυναικεία φωνή, (προσέξτε αυτή τη λεπτομέρεια και θα καταλάβετε στο τέλος του παιχνιδιού γιατί το λέω) κλείνει το τηλέφωνο.

Ο Μαξ πλέον ανήσυχος προχωρά προς τα πάνω δωμάτια του σπιτιού. Αφού σκοτώνει δύο οπλισμένους εγκληματίες αντικρίζει το τρομερό θέαμα της νεκρής γυναίκας του στο κρεβάτι της κρεβατοκάμαρας καθώς και του νεκρού μωρού του.

Η υπόθεση του παιχνιδιού παρουσιάζεται στον παίκτη με τη μορφή εικόνων, ομιλίας και φυσαλίδων με αυτά που λέει ο κάθε χαρακτήρας. Σαν κόμιξ ενηλίκων δηλαδή. Είναι φανερή σε όλο το παιχνίδι η επιρροή του από κόμιξ ενηλίκων και πιο συγκεκριμένα noir κόμιξ καθώς και από δραματικές ταινίες.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι η υπόθεση είναι σίγουρα το δυνατότερο χαρτί του Max Payne και χαρακτηρίζεται από πολλές ανατροπές και εξελίξεις που σίγουρα δεν θα τις περιμένετε. Περισσότερα δεν θα αποκαλύψουμε για να μη σας χαλάσουμε την αγωνία του παιχνιδιού. Πάντως η υπόθεση περιλαμβάνει μάχες μεταξύ αντιπάλων μαφιών, πληρωμένους αστυνομικούς, επικίνδυνα ναρκωτικά και διεφθαρμένους πολιτικούς. Τίποτα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται στην υπόθεση και αυτό θα το διαπιστώσετε μαζί με τον Μαξ στην πορεία του παιχνιδιού.

Γραφικά

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι προοπτικής τρίτου προσώπου, κάτι ασυνήθιστο για παιχνίδι δράσης με όπλα και είναι λεπτομερή και αποδεκτά με αρκετές βέβαια ατέλειες. Αρχίζοντας το παιχνίδι θα δείτε ένα βίντεο που θα δείχνει κάποιες αναμετρήσεις του Μαξ με τους εχθρούς του.

Όλο το παιχνίδι διεξάγεται τη νύχτα και κυριαρχούν έντονα οι εσωτερικοί χώροι.  Τα βίντεο του παιχνιδιού είναι ελάχιστα και χρησιμοποιούν τη μηχανή γραφικών του παιχνιδιού. Αντί για βίντεο, οι δημιουργοί επέλεξαν την προαναφερθείσα σε στυλ κόμιξ αφήγηση της ιστορίας.

Εκεί έχω και την μεγάλη μου ένσταση. Ο τρόπος παρουσίασης της υπόθεσης, είναι πολύ αργός σε σχέση με τα βίντεο που βλέπουμε σε άλλα παιχνίδια αλλά αυτό δεν είναι το κύριο πρόβλημά του. Το πρόβλημα είναι ότι σύμφωνα με την δική μου οπτική των πραγμάτων, οι δημιουργοί μάλλον βαρέθηκαν να κάνουν βίντεο υψηλής ποιότητας, ή έστω βίντεο με την μηχανή γραφικών του παιχνιδιού.

Αντί αυτού επέλεξαν τον πιο φτηνό και εύκολο τρόπο των stillshots σε στυλ κόμιξ και πίστεψαν ότι κανείς δεν θα πρόσεχε τη διαφορά. Ή αυτό ή απλά ήθελαν να το κάνουν να μοιάζει με κόμιξ. Πραγματικά δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η επιλογή στην αφήγηση της υπόθεσης και ήταν ένας από τους λόγους που δεν ευχαριστήθηκα τόσο το παιχνίδι.

Αυτά που θα βλέπετε μόνιμα στο κάτω δεξιό μέρος της οθόνης σας θα είναι το όνομα του όπλου μαζί με τον αριθμό των πυρομαχικών που υπάρχουν στο γεμιστήρα, καθώς και ο αριθμός των πυρομαχικών που έχετε συνολικά για το όπλο. Στο κάτω αριστερό άκρο της οθόνης θα βλέπετε μία φιγούρα που αντιστοιχεί στον Max και συμβολίζει την υγεία του.

Όσο θα κοκκινίζει προς τα πάνω η φιγούρα τόσο πιο τραυματισμένος θα είναι ο Μαξ. Δεξιά από τη φιγούρα θα βρείτε το λεγόμενο hourglass, μία κλεψύδρα δηλαδή που μετράει το χρόνο των bullet time και shoot dodge. Περισσότερα για αυτά τα δύο θα πούμε στο gameplay. Δεξιά από την κλεψύδρα θα βρείτε (όταν είναι διαθέσιμα) τα painkillers (παυσίπονα) που θα θεραπεύουν την υγεία σας.

Προφανώς για να γίνει το παιχνίδι πιο δραματικό, οι δημιουργοί επέλεξαν ο καιρός να είναι χειμωνιάτικος με πολύ κρύο και βαριά χιονόπτωση. Ακριβώς στη χιονόπτωση εντοπίζεται και η πρώτη ατέλεια στα γραφικά. Ενώ το χιόνι απεικονίζεται, οι νιφάδες φαίνονται σαν ψεύτικες και δεν πέφτουν μέχρι το έδαφος αλλά περιορίζονται στο πάνω μέρος της οθόνης.

Έχουμε δει εξαιρετικά εφέ χιονιού στο Carnivores Ice Age, παιχνίδι της ίδιας χρονιάς με το Max Payne. Νομίζω πως μπορούσαν να αποδώσουν λίγο καλύτερα τις καιρικές συνθήκες. Η απεικόνιση των τραυμάτων στα σώματα των εχθρών είναι παντελώς απούσα αλλά τουλάχιστον υπάρχει αρκετό αίμα που θα πετάγεται από το σώμα των εχθρών καθώς και μπόλικη βία στα stillshots.

Πριν αρχίσετε το παιχνίδι θα δείτε ένα μενού στα Windows, με το οποίο θα ρυθμίζετε τα γραφικά και τον ήχο του παιχνιδιού πριν ξεκινήσετε το παιχνίδι κάθε φορά. Αν βάλετε τις ρυθμίσεις σε υψηλή ποιότητα θα διαπιστώσετε ότι τα γραφικά είναι αρκετά καθαρά και ευδιάκριτα.

Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στην απεικόνιση των όπλων και των πυρομαχικών. Εκεί που το παιχνίδι πάσχει είναι στα μοντέλα των χαρακτήρων, καθώς φαίνονται αρκετά θολά. Επίσης ο ουρανός είναι στατικός, ψεύτικος και τελείως αντιρρεαλιστικός, πράγμα απαράδεκτο για ένα παιχνίδι του 2001. Φαίνεται σαν να τον έχουν φωτογραφίσει με μηχανή κακής ποιότητας.

Μην βιαστείτε όμως να απογοητευτείτε γιατί τα γραφικά του παιχνιδιού έχουν και καλά στοιχεία. Ένα από αυτά είναι ότι όλα ανεξαιρέτως τα αντικείμενα στο παιχνίδι, από τοίχους μέχρι καρέκλες καταστρέφονται από τα όπλα. Επίσης ένα πολύ εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι τρύπες από τις σφαίρες στους τοίχους διαφέρουν ανάλογα με το διαμέτρημα του όπλου (μέγεθος της σφαίρας).

Για παράδειγμα, πυροβολείστε μία φορά σε έναν τοίχο με την κλασική Beretta και μία με το Desert Eagle και προσέξτε τη διαφορά στο μέγεθος της τρύπας. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι το ζεστό χνώτο των χαρακτήρων φαίνεται στον κρύο καιρό.

Κάτι που με εντυπωσίασε πολύ είναι ο σχεδιασμός των άδειων καλύκων όταν αυτοί απορρίπτονται από τα όπλα σας ή τα όπλα των εχθρών. Κάθε όπλο βγάζει τους δικούς του κάλυκες και εκτός από το μέγεθος και τον τύπο (αν είναι ας πούμε κάλυκας πιστολιού ή φυσίγγιο καραμπίνας) υπάρχουν και διαφορές στο χρώμα.

Ας πούμε οι κάλυκες της Beretta είναι χρυσοί ενώ οι κάλυκες του Desert Eagle ασημένιοι. Επίσης εντυπωσιακό είναι ότι οι κάλυκες μένουν για πολλή ώρα στο έδαφος μετά την απόρριψή τους και το ίδιο και οι γεμιστήρες από τα όπλα τα οποία κάνετε reload (γέμισμα). Άλλο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι πατημασιές φαίνονται στο χιόνι και μένουν για πολλή ώρα στο έδαφος πριν σβηστούν.

Μια τελευταία πολύ ενοχλητική λεπτομέρεια στα γραφικά που σίγουρα θα προσέξετε και θα σας ενοχλήσει είναι το στοχάκι. Καταρχάς δεν μπορείτε να επιλέξετε το στοχάκι που θα βλέπετε όπως έχουμε δει σε πολύ παλαιότερα παιχνίδια όπως το Unreal.

Το πρόβλημα, συγκεκριμένα, είναι ότι το στοχάκι είναι απλώς μία άσπρη κουκίδα και δεν φαίνεται καθόλου καθαρά λόγω του μικροσκοπικού μεγέθους του. Πολλές φορές στο παιχνίδι δεν κατάφερνα να σημαδέψω σωστά εξαιτίας της μικροσκοπικής αυτής κουκίδας. Πραγματικά αυτό είναι πολύ ενοχλητικό.

Εδώ υπάρχει ένα μικρό θέμα με την προοπτική τρίτου προσώπου που χρησιμοποιεί το παιχνίδι. Ενώ κάποιοι από εσάς μπορεί να το δουν ως ευχάριστη αλλαγή σε σχέση με τα συνηθισμένα FPS, πολλοί παίκτες συμπεριλαμβανομένου και του υποφαινόμενου δεν θα το δουν με τόσο καλό μάτι.

Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για τον οποίο τα περισσότερα shooters είναι προοπτικής πρώτου προσώπου. Η αλήθεια είναι ότι με την προοπτική τρίτου προσώπου έχετε κάποια μικρά πλεονεκτήματα, όπως ότι μπορείτε να δείτε από τις γωνίες πόσους εχθρούς έχει ένα δωμάτιο απλώς κινώντας το ποντίκι σας με τον κατάλληλο τρόπο.

Πολλοί παίκτες όμως αυτό το θεωρούν ζαβολιά αν και διευκολύνει αρκετά το gameplay. Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά αμφιλεγόμενα όπως προκύπτει από τα παραπάνω και σίγουρα δεν θα σας εντυπωσιάσουν και πολύ.

Ήχος

Ο ήχος του παιχνιδιού είναι σίγουρα το πιο ασθενές κομμάτι του παιχνιδιού. Τα ηχητικά εφέ των όπλων δεν πείθουν και πολύ και ακούγονται κάπως πνιγμένα σε σχέση με τα αντίστοιχα των FPS. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι το παιχνίδι είναι Third person Shooter αν και πραγματικά δεν το νομίζω.

Δεν το νομίζω γιατί και το Heretic 2 ήταν TPS αλλά είχε πολύ καθαρά ηχητικά εφέ. Επίσης το reload των όπλων δεν ακούγεται καθόλου καθαρά, για να μην πω ότι δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου. Από εκεί και πέρα οι φωνές των χαρακτήρων είναι μεν καλά ηχογραφημένες αλλά ακούγονται πολύ στημένες και δεν αποδίδουν καθόλου το συναίσθημα της στιγμής.

Έτσι, αυτά που είχαν πει κάποιοι reviewers ότι θα νιώσετε τα συναισθήματα του χαρακτήρα ενώ παίζετε το παιχνίδι είναι μάλλον υπερβολές και γενικότερα βρήκα τις βαθμολογίες του παιχνιδιού άκρως υπερβολικές και πέραν του δέοντος ελαστικές. Η μουσική του παιχνιδιού είναι επαναλαμβανόμενη, και τελείως αδιάφορη. Γενικά ο ήχος του παιχνιδιού είναι πολύ πρόχειρος και χωλαίνει.

Gameplay – Χειρισμός

Ο χειρισμός του παιχνιδιού σίγουρα είναι καλύτερος από τον ήχο και τα γραφικά. Καταρχάς τα κουμπιά που αναφέρονται στο training είναι αυτά που έχετε ορίσει μόνοι σας και όχι τα προεπιλεγμένα, κάτι που δείχνει αρκετή προσοχή στον σχεδιασμό του χειρισμού. Συνολικά ο χειρισμός είναι από τους πιο απλούς που έχουμε δει σε shooters.

Με τα πλήκτρα 1-6 επιλέγετε τα όπλα, τα οποία είναι ομαδοποιημένα. Όταν ένα όπλο δεν έχει άλλα πυρομαχικά θα κοκκινίζει και δεν θα είναι επιλέξιμο. Με το 1 επιλέγετε τα όπλα μηδενικής απόστασης όπως ο μεταλλικός σωλήνας. Με το 2 επιλέγετε τα πιστόλια. Με το 3 επιλέγετε τις καραμπίνες. Με το 4 τα υποπολυβόλα. Με το 5 τις χειροβομβίδες, τις μολότοφ και τους ρουκετοεκτοξευτές και με το 6 το sniper rifle.

Κατά τα άλλα μπορείτε να σκύψετε μόνο και να πηδήξετε. Το παιχνίδι είναι μέτριο σε διάρκεια. Εδώ πρέπει να μιλήσουμε και για τις καινοτομίες που εισάγει το παιχνίδι και δεν είναι άλλες από το περιβόητο bullet time και shoot dodge. Τι σημαίνουν αυτά;

Το  shoot dodge σημαίνει ότι με όποιο πλήκτρο ορίσετε εσείς θα μπορείτε να κάνετε ορισμένες μανούβρες για να αποφύγετε τις σφαίρες των αντιπάλων. Το bullet time σημαίνει ότι για όσο χρόνο διαθέτετε στην κλεψύδρα, που προαναφέραμε στα γραφικά, θα μπορείτε να δείτε και να παίξετε το παιχνίδι σε αργή κίνηση καθώς και να δείτε τις σφαίρες να έρχονται κατά πάνω σας και ίσως, αν προλάβετε, να τις αποφύγετε.

Αυτές είναι και οι μοναδικές καινοτομίες του παιχνιδιού που έχουν προστεθεί όχι από κάποια τρομερή έμπνευση των δημιουργών αλλά από τις επιρροές που δέχτηκαν από ταινίες όπως το Matrix. Για να μην πούμε ότι απλώς αντέγραψαν σκηνοθετικά τεχνάσματα από αυτές τις ταινίες. Πάντως η υλοποίηση αυτών των καινοτομιών έχει γίνει πολύ καλά και είναι ένα στοιχείο που μάλλον θα σας ενθουσιάσει.

Όπως καταλάβατε ο χειρισμός δεν θα σας παιδέψει καθόλου. Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι μερικά όπλα όπως το πιστόλι Beretta θα μπορείτε να τα αποκτήσετε διπλά, διπλασιάζοντας έτσι τη ζημιά που θα κάνετε στους αντιπάλους, καθώς και τα πυρομαχικά.

Επίσης τα όπλα έχουν ασυνήθιστα μεγάλη χωρητικότητα σε σφαίρες, κάτι που αφαιρεί σίγουρα από το ρεαλισμό αλλά κάνει το gameplay ευκολότερο και πιο διασκεδαστικό. Ένα αρνητικό στοιχείο που παρατήρησα είναι ότι κάποια όπλα δεν έχουν όνομα μοντέλου, όπως το sniper rifle και έτσι δεν θα ξέρετε ποια όπλα είναι αυτά στην πραγματικότητα. Τα περισσότερα όπλα πάντως γράφουν όνομα μοντέλου.

Κάτι άλλο που αφορά τα όπλα είναι ότι το reload γίνεται πολύ γρήγορα, και αυτό είναι πολύ θετικό για το gameplay. Όταν παίζετε το Max Payne πρέπει να προσέχετε πάρα πολύ τις χειροβομβίδες που σας πετούν οι εχθροί, καθώς αυτές εκρήγνυνται πολύ γρήγορα και δεν σας αφήνουν πολλά περιθώρια αντίδρασης.

Μιλώντας για εκρήξεις και χειροβομβίδες, πρέπει να πούμε πως ο σχεδιασμός των εκρήξεων είναι εντυπωσιακός και πως οι φωτιές ,για παράδειγμα από τις μολότοφ, καίνε για πολλή ώρα μετά τη ρίψη της μολότοφ. Σε ένα σημείο του παιχνιδιού θα πρέπει να περάσετε μέσα από φλόγες και εκεί θα έχετε την ευκαιρία να δείτε πόσο ρεαλιστικά έχουν αποδοθεί αυτές.

Ένα αρνητικό στοιχείο του παιχνιδιού είναι ότι δεν μπορείτε να βγάλετε screenshots (στιγμιότυπα). Οι εχθροί που αντιμετωπίζετε θα θέλουν όλο και περισσότερες σφαίρες για να σκοτωθούν όσο προχωράτε στο παιχνίδι. Επίσης πολύ συχνά θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τους κλασικούς bosses (αρχηγούς), οι οποίοι θα θέλουν πολλές σφαίρες για να πέσουν.

Καθώς προχωράτε στο παιχνίδι τόσο οι αρχηγοί όσο και οι απλοί εχθροί θα γίνονται πιο ανθεκτικοί στις σφαίρες. Στις τελευταίες πίστες θα αντιμετωπίζετε εχθρούς με αλεξίσφαιρα γιλέκα. Οι εχθροί γενικά θα χρησιμοποιούν τα ίδια όπλα με εσάς οπότε αν πάρετε κάποιο δυνατότερο όπλο θα δείτε ότι πολύ σύντομα και οι αντίπαλοί σας θα χρησιμοποιούν αυτό το όπλο.

Αυτό που ενοχλεί πιο πολύ στο gameplay είναι οι εκνευριστικοί λαβύρινθοι που βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλο το παιχνίδι. Όταν φτάσετε σε αυτούς θα καταλάβετε τι εννοώ. Συγκεκριμένα, το πρόβλημα είναι ότι είχαν προστεθεί απλώς για να αυξήσουν τη δυσκολία αλλά πρακτικά δεν βοηθούσαν το gameplay του παιχνιδιού και απλώς καθυστερούσαν την εξέλιξή του.

Ένα ακόμα αρνητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι δεν μπορείτε να επιλέξετε το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού από την αρχή. Όταν θα ξεκινήσετε για πρώτη φορά το παιχνίδι θα δείτε ότι τα ανώτερα επίπεδα δυσκολίας είναι απενεργοποιημένα. Αυτά ξεκλειδώνονται σταδιακά αφού τερματίσετε το παιχνίδι σε όλο και μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας.

Γενικά θα έλεγα ότι το παιχνίδι έχει μικρή αντοχή στο χρόνο ακόμα και με το New York Minute mode, που σας δίνει ένα λεπτό για να τελειώσετε την κάθε πίστα. Ένα ακόμα ανεξήγητο αρνητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι το παιχνίδι αργεί να κάνει έξοδο στα Windows αν το παίζετε για πολλή ώρα. Αυτό δεν κατάλαβα γιατί συμβαίνει και δεν έχω ξαναδεί παιχνίδι που να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο.

Το μυστικό για να μην δυσκολευτείτε υπερβολικά στο παιχνίδι είναι το ίδιο που ισχύει για όλα τα Shooters: Να κινείστε ενώ πυροβολείτε. Με αυτόν τον τρόπο γίνεστε δύσκολος στόχος για τους εχθρούς σας και έτσι σώζετε πολλή υγεία.

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι τα πυρομαχικά είναι αρκετά σπάνια ειδικά για συγκεκριμένα όπλα όπως το Desert Eagle και δεν θα πρέπει να τα σπαταλάτε άσκοπα. Τα όπλα που θα βρείτε στο παιχνίδι είναι μάλλον περιορισμένα και δεν θα σας ενθουσιάσουν ιδιαίτερα. Εμφανής είναι η έλλειψη των τυφεκίων εφόδου (assault rifles) καθώς επίσης και η προσκόλληση στα υποπολυβόλα σίγουρα δεν θα ικανοποιήσει πολλούς.

Μάλλον οι δημιουργοί βασίστηκαν υπερβολικά στο (σχετικά) καλό σενάριο και άφησαν ανεκμετάλλευτες άλλες ευκαιρίες ανάπτυξης. Το gameplay λοιπόν είναι αρκετά καλό και ο χειρισμός πραγματικά πολύ καλός με την έννοια ότι είναι απλούστατος και βολικός.

Συμπεράσματα

Το Max Payne είναι ένα ιδιόμορφο Third Person Shooter, με αρκετά ενδιαφέρον σενάριο, ευχάριστα γραφικά, κακό ήχο (!) και καλό gameplay με καινοτομίες (αν και όχι αυθεντικές). Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι το παιχνίδι είναι πολύ θλιβερό καθώς και πολύ βίαιο και δεν ενδείκνυται για παίκτες που έχουν ευαισθησία στη βία.

Πάντως αν δεν το παίξετε δεν θα χάσετε και τίποτα το τρομερό. Μάλλον τα μόνα που αξίζουν στο παιχνίδι είναι τα bullet time και shoot dodge. Ένα από τα μεγάλα αρνητικά του είναι το γεγονός ότι αντιμετωπίζετε ολόκληρες ορδές εχθρών ολομόναχος σε στυλ Ράμπο χωρίς πολλά μέσα στη διάθεσή σας.

Αυτό προφανώς συνειδητοποίησαν οι δημιουργοί της σειράς Call of Duty και το διόρθωσαν βάζοντας συμπολεμιστές σε κάθε σχεδόν αποστολή. Αξίζει λοιπόν τα 40-45 € για την αγορά του; Σίγουρα όχι αλλά τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και που θα το βρείτε πολύ φθηνά, αξίζει μέχρι 10 €. Εγώ σας συστήνω να το κατεβάσετε από το διαδίκτυο γιατί όπως προείπα δεν θα το βρείτε πουθενά.

Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως ένα τόσο επιτυχημένο παιχνίδι που έχει κάνει δύο συνέχειες δεν βγήκε σε επανέκδοση. Ίσως η εκδοτική εταιρία να μην είχε τους πόρους ή ίσως να φταίει το ότι είναι Ευρωπαϊκό (Φινλανδικό για την ακρίβεια). Αν σας πέφτει βαρύ λόγω βίας και θλίψης δοκιμάστε το ασφαλέστερο και πολύ καλύτερο Soldier of Fortune 2: Double Helix.

Θετικά

·         Καλό σενάριο

·         Πλήρως διαδραστικό περιβάλλον

·         Τα bullet time και shoot dodge

·         Απλός και ξεκούραστος χειρισμός

Αρνητικά

·         Πολλές ατέλειες στα γραφικά

·         Τα stillshots

·         Το στοχάκι

·         Κακός ήχος

·         Αδιάφορη μουσική

·         Κάποιες ατέλειες στις ονομασίες των όπλων

·         Απουσία screenshots

·         Ιδιόρρυθμο σύστημα επιλογής επιπέδου δυσκολίας

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 4,5/10