The Longest Journey [1999 - 2019]

Επιστήμη - μαγεία, τάξη - χάος, και ένα ταξίδι μέσα στην καρδιά




Είδος: Adventure [Point and click]
Πλατφόρμες: Microsoft Windows PC, iOS
Πλατφόρμες ψηφιακής διανομής: Steam, GOG, www.old-games.com
Ανάπτυξη: Funcom
Δημιουργός: Ragnar Tørnquist
Σεναριογράφος: Ragnar Tørnquist
Μουσικοσυνθέτης: Bjørn Arve Lagim
Παίκτες: Single-player
Σειρά βιντεοπαιχνιδιών: The Longest Journey
Επίσημος ιστότοπος: http://www.longestjourney.com/
Πρωταρχική Ημερομηνία κυκλοφορίας
Windows:
Νορβηγία: 19 Νοεμβρίου, 1999
Σουηδία: Δεκέμβριος, 1999
Γαλλία: Δεκέμβριος, 1999
Γερμανία: Μάρτιος, 2000
Ηνωμένο Βασίλειο: Απρίλιος, 2000
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Νοέμβριος, 2000
Steam: 1 Μαΐου, 2007
iOS:
Αυστραλία: 28 Οκτωβρίου, 2014
Παγκόσμια: 27 Νοεμβρίου, 2014
Χώρα Προέλευσης: Νορβηγία
Προτεινόμενες Απαιτήσεις:
Λειτουργικό Σύστημα: Windows XP/Vista/7/8/10
Επεξεργαστής: Pentium 2 266
Μνήμη RAM: 64 MB
Σκληρός δίσκος: 1 GΒ+ ελεύθερος χώρος
Κάρτα γραφικών: 3D γραφικά επιταχυνόμενη συμβατή με Direct 3D
Συνολική Video RAM: 4 MB
Κάρτα ήχου: Συμβατή με Windows
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
Ηλικιακή ταξινόμηση: Mature [ESRB],
Ψηφιακά μέσα: Διαδικτυακό κατέβασμα, DVD-ROM, CD-ROM [8X]

Εισαγωγή – Σενάριο


Ο Νορβηγός, δημιουργός και συγγραφέας βιντεοπαιχνιδιών, Ragnar Tornquist (δείτε εδώ τη σελίδα του στην Αγγλική Wikipedia) είναι, χωρίς αμφιβολία, μία πολύ σημαντική φιγούρα στο χώρο των videogames και ειδικότερα των adventure games.

Έχει σπουδάσει, Ιστορία, Φιλοσοφία, Τέχνη, Αγγλική γλώσσα και Κινηματογράφο – Τηλεόραση σε διάφορες σχολές. Μόνο οι σπουδές που έχει κάνει, όπως καταλαβαίνετε, είναι ασυνήθιστες και δυνατές.

Γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου 1970. Έγινε γνωστός από την θρυλική, πλέον, τριλογία βιντεοπαιχνιδιών, The Longest Journey. Η οποία αποτελείται από τα εξής παίγνια: The Longest Journey (2000), Dreamfall: The Longest Journey (2006), Dreamfall Chapters (2017).

Από το 2012, ο Ragnar Tornquist, έχει δημιουργήσει μαζί με άλλους συνεργάτες την δική του εταιρεία, Red Thread games. Οι εργαζόμενοι εκεί είναι, ως επί το πλείστον, πολύπειροι πρώην συνεργάτες του από την Funcom. Η Funcom είναι μία παλιά (ιδρυθείσα το 1993) Νορβηγική εταιρεία ανάπτυξης βιντεοπαιχνιδιών που συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα.

Με την Funcom ανέπτυξε ο Tornquist τα 2 πιο επιτυχημένα του games, The Longest Journey (2000) και Dreamfall: The Longest Journey (2006).  

Το πρώτο The Longest Journey, θεωρείται από πολλούς ως το καλύτερο adventure game όλων των εποχών. Κι εγώ το θεωρώ κορυφαίο, σίγουρα ανάμεσα στα 5 καλύτερα που έχω παίξει. Αν και, για λόγους που θα αναλύσω εκτενώς παρακάτω, προτιμώ τη σειρά Syberia και γενικά όλα τα videogames του Benoît Sokal.

Το The Longest Journey είναι ένα πολύ επιτυχημένο καλλιτεχνικά και εμπορικά βιντεοπαιχνίδι. Στην μεγάλη του επιτυχία συνέβαλε και η πολύ επιθετική διαφήμιση που έκανε η παραγωγός εταιρεία, Funcom προς το κοινό. Έτσι, το παίγνιον ξεπέρασε μέχρι το 2004 τα 500.000 αντίτυπα σε πωλήσεις!

Το The Longest Journey ήταν το videogame (όπως και το πρώτο Syberia του 2002) που έδωσε μία μεγάλη ελπίδα και ανάσα στο πολύ παλαιό και εξαιρετικό αυτό είδος παιγνίου, το adventure game. Σε μία εποχή που πολλοί πίστευαν ότι τα adventures είχαν πεθάνει. Αλλά ας δούμε το σενάριο του παιχνιδιού.

Η βασική πρωταγωνίστρια, April Ryan, είναι μία γλυκύτατη, καλλίγραμμη, ζαχαρένια, 18χρονη χωριατοπούλα. Που άφησε την οικογένειά της πίσω στο χωριό της, χωρίς να τους πει καθόλου που πάει. Αφού η σχέση με τους γονείς της και ιδιαίτερα με τον βίαιο πατέρα της είναι πολύ κακές.

Δυσκολίες έχουν φυσικά όλοι οι άνθρωποι, ιδίως οι νέοι, ακόμα και αυτοί που «κάνουν τους μάγκες» και αρνούνται ότι έχουν.

Η April Ryan είναι 18 μόλις ετών και σπουδάζει καλές τέχνες στην Vava Art School στην μεγαλούπολη Newport, όπου και κατοικεί. Στο οίκημα, στην συνοικία, East Venice που είναι ειδικά φτιαγμένο για φτωχούς φοιτητές και ιδίως σπουδαστές καλλιτεχνικών σχολών, κατοικούν οι 2 καλοί της φίλοι, Charlie και Emma. Οι σπιτονοικοκύρηδές της είναι 2 γυναίκες, οι Fiona και Mickey.

Για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στα οικονομικά βάρη της ζωής της, η γλυκούλα April, έπιασε δουλειά μαζί με τον συγκάτοικο και πολύ καλό της φίλο, Charlie στα Fringe Cafes.

Η April γεννήθηκε στις 14 Απριλίου 2191. Άρα ανήκει στο πολύ δυναμικό, δραστήριο, θαρραλέο, φλογερό, ζώδιο του Κριού και έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτού του ζωδίου.

Το όνομα της, της το είχαν δώσει οι γονείς της ακριβώς επειδή γεννήθηκε τον μήνα Απρίλιο. Εγώ, σχεδόν ερωτεύτηκα την April περίπου από την αρχή του παιχνιδιού. Μιλούσα συνεχώς γι’ αυτήν, παρότι δεν είναι, βέβαια, υπαρκτό πρόσωπο. Έγραψα ακόμα και αυτό το ποίημα για αυτήν. Το έγραψα σε 3 φάσεις, μία παράγραφο σε κάθε φάση καθώς έπαιζα το παιγνίδι.

Στο The Longest Journey υπάρχουν 2 κόσμοι, που ζουν παράλληλα, αλλά δεν θα έπρεπε υπό κανονικές συνθήκες να συνδέονται απευθείας μεταξύ τους. Ο κόσμος της μαγείας και τους χάους, και ο κόσμος της επιστήμης και της τάξης. Η April έχει γεννηθεί και ζει στον κόσμο της επιστήμης και της υψηλής τεχνολογίας.

Αν και, όπως θα το δείτε με τα ίδια σας τα μάτια και όπως θα της το πούνε άλλοι, σημαντικοί άνθρωποι, είναι πολύ δυνατή στην μαγεία. Αλλά, η εμφάνιση και η συμπεριφορά της δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση τις μάγισσες που γνωρίζουμε από τον ευρωπαϊκό μεσαίωνα.

Και, η ίδια νομίζει ότι δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα γα μάγους και μαγικά. Προερχόμενη, καθώς είναι, από τον κόσμο της λογικής και της επιστήμης.

Η April, στην αρχή του παιχνιδιού, βρίσκεται μέσα σε ένα πολύ παράξενο όνειρο της ίδιας με δράκους και δέντρα που μιλάνε! Όμως, συζητώντας τον εφιάλτη της αυτόν με τους γύρω της όταν ξυπνάει. Ανακαλύπτει ότι και άλλοι πολλοί άνθρωποι έχουν πρόβλημα με τον ύπνο τους και με συνεχείς εφιάλτες. Φαίνεται ότι κάτι δεν πάει διόλου καλά στον κόσμο του παιχνιδιού.  Και η April θα μπλέξει σε μία τρελή περιπέτεια που ποτέ δεν φανταζόταν στη ζωή της. Στην οποία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει, όποιες και όσες δυνάμεις έχει στο έπακρο, για να τα βγάλει πέρα.

Το The Longest Journey είναι μία ιστορία για την αυτοπεποίθηση και τα συναισθήματά μας. Για την πραγματική και βαθιά φιλία, την αγάπη και το μίσος, το καλό και το κακό. Για το πώς υπερνικάμε τους φόβους και τις αναστολές μας. Και για το πώς κατατροπώνουμε την κακία που υπάρχει μέσα και στον πιο καλό άνθρωπο.

Πρόκειται για ένα πολύπλοκο, ευφάνταστο, ιδιαίτερο σενάριο με πολλές και διάφορες, εμφανείς επιρροές και με πολλά, αλλεπάλληλα επίπεδα πλοκής.


Ragnar Tornquist vs. Benoît Sokal

The Longest Journey vs. Syberia series


Ο Μπενουά Σοκάλ είναι: Πολύ ευαίσθητος, τρυφερός, σοβαρός, συναισθηματικά ρομαντικός, συναισθηματικά και όχι μόνο ευφυής, τα έργα του έχουν πολύ ενισχυμένη και μεγάλη φαντασία, μοναδική, αξιοθαύμαστη ζεστασιά, σαν όλοι οι κόσμοι που πλάθει να είναι το σπίτι του και το δικό μας σπίτι. Έχει υψηλότατη αισθητική άποψη.

Και τον ενδιαφέρει, πρώτα απ’ όλα, να είναι όσο το δυνατόν πιο καλαίσθητα τα έργα που πλάθει. Το μόνο αρνητικό που μπορεί κανείς να προσάψει στον Σοκάλ είναι η ελλιπής οργανωτικότητα. Δεν έχει βάλει ποτέ χάρτες στα παιχνίδια του. Ενώ ο Tornquist είναι σε θέση να οργανώσει άριστα τα παιχνίδια του.

O Tornquist είναι άριστος στους διαλόγους και στους χαρακτήρες. Οι οποίοι είναι ώριμοι και στοχευμένοι προς ενήλικο κοινό. Είναι μάστορας στην φιλοσοφία και την ψυχολογία, και στην γυναικεία. Επίσης είναι πιο οργανωτικός από τον Σοκάλ. Τα παιχνίδια του Tornquist είναι πολύ πιο σκληρά, ρεαλιστικά, άγρια και τρομακτικά σε σχέση με τα πολύ μαλακά και ευγενή του ντροπαλού μάγου, Μπενουά Σοκάλ.

Τα videogames του Tornquist έχουν ξεκάθαρα ως στόχο να τρομάξουν τον παίκτη και αυτό ίσως δείχνει έναν υφέρποντα σαδισμό από πλευράς του δημιουργού αυτού. Ο Μπενουά Σοκάλ, αντίθετα, δεν θέλει να τρομάξει τόσο πολύ όσο να εντυπωσιάσει με τις εκπληκτικές γνώσεις και την περίφημη ομορφιά της αισθητικής του άποψης και εικόνας.

Τα παιχνίδια του κυρίου Σοκάλ είναι ένα εξαίσιο θέαμα για τα κουρασμένα από δυστυχία, φτώχεια, μιζέρια και ασχήμια μάτια των εσωστρεφών και ευαίσθητων gamers.

Κάθε δημιουργός και κάθε άνθρωπος κατ’ επέκταση έχει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. Άλλος είναι πιο ρομαντικός, πιο μαλακός. Άλλος πιο ταξιδιάρης. Αυτό όμως είναι καλό γιατί πρέπει να υπάρχει ένας αγαπημένος πλαστουργός για κάθε τύπο gamer. Αν ήταν όλοι ίδιοι θα βαριόμασταν αφόρητα.

Ο Μπενουά Σοκάλ το πιθανότερο είναι ότι δανείστηκε πολλά στοιχεία από το προγενέστερο του Syberia [2002], The Longest Journey [2000]. Στοιχεία όπως τη γυναίκα πρωτοστάτη και το βαθιά ψυχολογικό σενάριο. Όμως, σαφώς και δεν αντέγραψε τον Tornquist.

Ο Σοκάλ έχει τρομερή φαντασία και ο κόσμος που δημιούργησε. Με το κουρδιστό, πανέμορφο τρένο, τα μηχανικά ρομποτάκια – automatons, και γενικά όλα αυτά που επινόησε είναι σήμα κατατεθέν της ευφυΐας και της ανεξάντλητης φαντασίας του.

Ο Σοκάλ, με το προγενέστερο του The Longest Journey [2000], Amerzone [1999], μάς έδειξε και μας απέδειξε ότι είναι σε θέση να φανταστεί και να χτίσει εντελώς δικούς του κόσμους, απόλυτα πρωτότυπους, μαγευτικούς, θαυμαστούς.

Ο πρωτοπόρος σε αυτή την ιστορία μάλλον είναι ο Tornquist αλλά αυτό δεν μειώνει την τεράστια αξία και διάνοια του «μάγου» Μπενουά Σοκάλ.

Η αλλαγή του χαρακτήρα – ωρίμανση της April Ryan φαίνεται πιο καθαρά. Απ’ ότι η αλλαγή του τρόπου σκέψης της Kate Walker στο πρώτο Syberia. Εντούτοις, όσοι παίξουν ή έπαιξαν, το καταπληκτικό, Syberia 2, θα παρατηρήσουν αμέσως την αλλαγή νοοτροπίας της Kate Walker.

Και οι 2 πλαστουργοί είναι μάστερ στην ανθρώπινη ψυχολογία. Καταλαβαίνουν πολύ καλά την ευαίσθητη, τρυφερή, ανθρώπινη, ευγενική, γλυκιά, τίμια, καθαρή, γυναικεία φύση. Και οι 2 μάς παρουσιάζουν γυναίκες πρωτοστάτες που δεν μοιάζουν με άντρες στην ψυχολογία. Βλέπε Lara Croft, η οποία ήταν ένα ανδροειδές κατασκεύασμα αντρικών σεξουαλικών φαντασιώσεων και αντιδρούσε στο κάθε τι με ανδρικό τσαμπουκά και επιθετικότητα.

Η April Ryan, την οποία συνέλαβε στο μυαλό του ο Tornquist ήταν ο πρώτος γυναικείος χαρακτήρας που είχε προσωπικότητα και πολύ ρεαλιστική, θηλυκή ψυχολογία. Μέχρι την April Ryan του Tornquist, όλες οι γυναίκες που απεικονίζονταν στα videogames ήταν σαν άνδρες και η ψυχοσύνθεσή τους αρσενική.

Οι Kate Walker και April Ryan είναι πολύ γλυκές, όμορφες, καστανές γυναίκες με κανονικά σωματικά χαρακτηριστικά. Μοιάζουν πολύ με καθημερινά  κορίτσια που συναντάμε στη ζωή μας οι περισσότεροι άνδρες παρά με υπερβολικές όσο και σπάνιες σεξοβόμβες [που ποτέ μου δεν τις προτιμούσα σαν άνδρας].

Η April Ryan, σαν καλλιτέχνης [παραδοσιακή ζωγράφος] που είναι, και πολύ νέα [18χρονη] είναι πιο παρορμητική, ευέξαπτη και θυμώδης. Μιλάει συχνά χωρίς να σκέφτεται, πράγμα που την βάζει σε μπελάδες. δεν είναι ιδιαίτερα μορφωμένη μιας και είναι μία ζαχαρένια χωριατοπούλα, προερχόμενη από την επαρχία!

Η ιδέα να κάνει την πρωτοστάτη, φοιτήτρια ζωγραφικής ο Tornquist είναι εξαιρετικά ευφυής και πρωτότυπη. Και μάλιστα η April είναι μία παραδοσιακή ζωγράφος, με παλέτα χρωμάτων, πινέλο και καμβά. Ενώ η επίσης έξοχη βασική ηρωίδα της σειράς Syberia, Kate Walker είναι επιστήμονας της νομικής.

Σέβομαι και τους νομικούς και τους ζωγράφους. Τους δεύτερους τους υπολήπτομαι ως πραγματικούς πλάστες και καλλιτέχνες. Και τους πρώτους τους θεωρώ ότι έχουν συνήθως εξαιρετική μόρφωση.

Η Kate Walker είναι λίγο μεγαλύτερη, ωριμότερη σε ηλικία στο πρώτο Syberia. Είναι πολύ σπουδαγμένη, καλλιεργημένη και δικηγόρος στο επάγγελμα. Είναι πολύ ευγενική, αυθόρμητη, ζεστή, χωρίς να είναι εκρηκτική ή ευερέθιστη. Είναι ήρεμη και γλυκιά.

Αυτό που την χαρακτηρίζει είναι ότι, λόγω και του πολύ άτεγκτου και αντιπαθητικού αρσενικού αφεντικού της, θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να φέρει αποτελέσματα. Με επακόλουθο να την θεωρούν κάποιοι ως μία αυστηρή και αλύγιστη δικηγόρο. Κι όμως δεν είναι καθόλου άκαρδη ή άτεγκτη στην πραγματικότητα.

Έχει μεγάλη και ζεστή καρδιά και θέλει να βοηθήσει με την δύναμή της τους πάντες. Επίσης, σωματικά είναι πιο ψηλή από την, μάλλον μετρίου αναστήματος, April, πράγμα που της δίνει έναν αέρα υπεροχής και λεβεντιάς. Ακόμα και κάποιας εξουσίας, με την καλή έννοια του όρου βέβαια.

Η Kate, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών είναι τίμια, εργατική και σκεπτόμενη γυναίκα. Που προτιμά να λύνει τα προβλήματα όχι με την ομορφάδα και τα θηλυκά θέλγητρά της αλλά με το φοβερό μυαλό της. Δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ την σαγηνευτική, καστανή, γοητεία της σαν μέσο για να πετύχει κάτι απέναντι σε κάποιον ισχυρότερο αυτής άντρα. Παραείναι αξιοπρεπής και σοβαρή για να κάνει κάτι τέτοιο.

Τόσο η Καιτούλα όσο και η April έχουν πολύ εντυπωσιακά μάτια, μεγάλα και φωτεινά. Η πρώτη σκούρα καστανά και η δεύτερη, βαθιά μπλε ή γαλάζια, ανάλογα με την εικόνα. Το περίεργο είναι ότι προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι γυναίκες με σκούρα ή τα σπάνια ανοιχτά καστανά μάτια, με σκούρα μπλε ή γκρι. Τα χρώματα που δεν μου αρέσουν σε γυναίκες είναι τα γαλάζια και τα πράσινα.

Στην αρχαία τέχνη της φυσιογνωμικής, όσοι έχουν σκούρα καστανά μάτια θεωρούνται οι πιο δυνατοί χαρακτήρες, πολύ επίμονοι, πεισματάρηδες, που συνήθως αγωνίζονται μαχητικά στη ζωή και πετυχαίνουν τους στόχους τους. Μπορεί όμως να γίνουν και δικτατορικοί λόγω υπερβολικής δύναμης. Αν και νοιάζονται πολύ για την οικογένειά τους και είναι πολύ συναισθηματικοί, ευσυγκίνητοι άνθρωποι.

Δέθηκα περισσότερο με την April παρά με οποιονδήποτε άλλο χαρακτήρα σε βιντεοπαιχνίδι. Περισσότερο ίσως και απ’ ότι με την Kate Walker. Κι αυτό γιατί, όπως και η April και εγώ έχω δύσκολη σχέση με τον πατέρα μου, όπως πολλοί άνθρωποι και ιδίως οι άντρες.

Έτσι ήμουν σε θέση να την καταλάβω παίζοντας και να μπω στο πετσί της πολύ δυνατά. Το δέσιμό μου ήταν τόσο μεγάλο που εμπνεύστηκα και έγραψα αυτό το ποίημα για αυτήν. Όπως έγραψα και πιο πάνω. Φυσικά έχω γράψει ποιήματα και για κανονικές, υπαρκτές κοπέλες, σε περίπτωση που αναρωτιόσασταν.

Προτιμώ τα παιχνίδια του Σοκάλ και τον ίδιο τον άνθρωπο αυτόν πίσω από τη δουλειά του διότι ταιριάζουν καλύτερα στην ιδιοσυγκρασία μου. Ο κύριος Μπενουά Σοκάλ είναι πολύ γλυκός, χαριτωμένος, ευφυής, ντροπαλός και φαίνεται πολύ ευαίσθητος άνδρας.

Τον Ragnar Tornquist ενώ σίγουρα θαυμάζω το έργο του, σαν άνθρωπο, δεν μπορώ με τίποτα να τον καταλάβω, ούτε και μου είναι συμπαθής περίπτωση. Όσο κοντά νοιώθω τον Σοκάλ και τον Bob Bates, χωρίς να γνωρίζω κανένα δημιουργό προσωπικά φυσικά, τόσο παντελώς άγνωστος και παράξενος μου φαίνεται ο Tornquist.

Τι δεν έχει λοιπόν σαν καλλιτέχνης ο Tornquist που ο Σοκάλ το έχει σε πλεόνασμα; Δύο απλές λέξεις – έννοιες: ρομαντισμό και ευαισθησία. Ο Tornquist είναι ωμός και ρεαλιστής. Ο Σοκάλ τρυφερός, ευαίσθητος, ρομαντικός. Να γιατί προτιμώ τα games του κυρίου Μπενουά Σοκάλ και όχι του Tornquist.

Το The Longest Journey είναι ουσιαστικά μία επική ιστορία με κάποια στοιχεία λυρισμού. Ενώ τα Syberia και όλα τα games του Σοκάλ είναι περισσότερο λυρικά. Δηλαδή εστιάζουν περισσότερο στα ανθρώπινα συναισθήματα και τις σχέσεις παρά σε κάποιον επικό αγώνα για το καλό της ανθρωπότητας. Παλιά και σαν νεαρός, ήμουν κι εγώ πολύ επικός, αλλά τώρα, ωριμάζοντας, έχω γίνει περισσότερο ρομαντικός και λυρικός σαν τον Σοκάλ.


Γραφικά – Ήχος


Για να σας δώσω μία ολοκληρωμένη εικόνα των γραφικών του The Longest Journey. Θα τα χωρίσω σε αυτά της αρχικής έκδοσης του 1999 – 2000. Και σε αυτά που θα δείτε αν κατεβάσετε και εγκαταστήσετε αυτό το High Definition patch [αρχική κυκλοφορία, 18 Μαΐου 2019].

Εγώ έπαιξα ολόκληρο το παίγνιον στην πρώτη του έκδοση, αφού τον καιρό που το έπαιζα, δεν είχε βγει ακόμα το προαναφερθέν patch, για τα γραφικά στο διαδίκτυο. Για την ύπαρξή του με ενημέρωσε ένας γνωστός μου.

Για την πρωταρχική έκδοση λοιπόν: Πρώτα απ’ όλα φαίνεται πολύ η ηλικία τους. Πρόκειται για ζωγραφιστά (κατά πάσα πιθανότητα), 2,5 διαστάσεων. Τρέχουν σε ανάλυση 640Χ480. Τα γραφικά είναι όμορφα παρά την ηλικία τους. Με ικανοποιητική ύπαρξη λεπτομερειών θα έλεγα.

Αν και, σαφώς τα videogames του πολυαγαπημένου μου, Benoît Sokal είναι πολύ πιο πλούσια σε λεπτομέρειες. Το χρώμα είναι ζωηρό αλλά όχι σε όλες τις περιοχές που θα συναντήσετε μέσα σε αυτό το πολύ μακρύ ταξίδι.

Υπάρχουν πολλά pre-rendered videos στο The Longest Journey και η ποιότητά τους είναι εντυπωσιακή ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα. Στη διάρκεια της γιγάντιας περιπλάνησής της ανάμεσα στους 2 κόσμους, η καλή μας April, θα αλλάξει πολλά ρούχα και αμφιέσεις. Η μία θα είναι καλύτερη από την άλλη.

Η April μοιάζει λίγο με γουρουνίτσα στο γλυκό και όμορφο πρόσωπό της. Επειδή τυχαίνει να είμαι γουρούνι στο Κινέζικο ωροσκόπιό μου, λατρεύω τα γουρουνάκια! Τα οποία είναι ανάμεσα στα εξυπνότερα και πιο καλοσυνάτα ζωάκια που υπάρχουν. Είναι πραγματικά πολύ μεγάλο κρίμα που ο άνθρωπος σκοτώνει και τρώει συνεχώς αυτά τα υπέροχα, πολύ τρυφερά ζωάκια. Θα ήθελα μάλιστα να έχω κατοικίδιο έναν γλυκούλη χοίρο!

Το γουρουνάκι σαν ζώδιο, είναι η επιτομή της αγνότητας, καλοσύνης, καθώς και της εντιμότητας και ειλικρίνειας. Οι Κινέζοι δίνουν το βραβείο της τιμιότητας, πάντοτε στους χοίρους. Συνάμα, είναι και το πιο τυχερό ζώδιο.

Το κεντρικό μενού του The Longest Journey είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Επειδή ο Tornquist είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει παιδικές ζωγραφιές. Του ιδίου, να φανταστώ; Δεν ξέρω. Αντί για τα παραδοσιακά μενού που βλέπουμε στα περισσότερα βιντεοπαιχνίδια.

Αυτό ακριβώς είναι το μεράκι και η φαντασία που έχουν τα παλιά παιχνίδια. Και ετούτο επακριβώς στερούνται, δυστυχώς, τα μαζικά παραγόμενα, καινούργια games. Διαβάστε εδώ, το πρόσφατο αφιέρωμά μου για τα παλιά και τα καινούργια videogames.

Όταν είδα το μικρό και φτωχικό δωματιάκι της April. Αμέσως σκέφτηκα αυθόρμητα ότι πρέπει να είναι μία παραλλαγμένη εκδοχή του σπουδαίου ζωγραφικού έργου του Ολλανδού γίγαντα της ζωγραφικής τέχνης, Vincent Van Gogh. Ο ζωγραφικός αυτός πίνακας λέγεται, το δωμάτιο στην Άρλ. Όταν το είχα αντικρίσει για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου, είχα κλάψει, θυμάμαι.

Ο Βαν Γκογκ ή Φαν Χοχ, όπως προφέρεται το όνομά του στη μητρική του γλώσσα, τα Ολλανδικά, είναι ο πιο αγαπημένος μου ζωγράφος. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι ξέρω ελάχιστα πράγματα για την σπουδαία και αρχαιότατη τέχνη της ζωγραφικής. Αλλά, γνωρίζω ότι ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ ήταν ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.

Επιπροσθέτως, υπήρξε στα νιάτα του Χριστιανός ιερέας. Ήταν πολύ καλός άνθρωπος και ένας μεγάλος ιδεαλιστής. Δυστυχώς όμως ήταν βαριά άρρωστος με μανιοκατάθλιψη. Και, εντέλει, αυτοκτόνησε λίγο μετά τα 30 του χρόνια. Και αφού είχε κόψει μόνος του το ένα του αυτί.

Ας μιλήσουμε όμως για το πολύ σημαντικό και δωρεάν διατιθέμενο mod για τα γραφικά του 2019. Αυτό, «καθαρίζει» πολύ τα γραφικά, προθέτει σκιές και βελτιώνει τα μοντέλα των πρωταιτίων.

Εδώ οφείλω να ζητήσω μία συγγνώμη. Λόγω παλαιότητας του The Longest Journey δεν μπόρεσα να τραβήξω καμία φωτογραφία από την αρχική μορφή των παλιών γραφικών. Προσπάθησα με 3 διαφορετικά προγράμματα που τραβούν εικόνες (screenshot capture programs) από τα παιχνίδια, αλλά και τα 3 μού έβγαζαν σφάλματα.

Εντούτοις, κατάφερα να τραβήξω μερικές screenshots από το λίγο που έπαιξα το προαναφερθέν mod. Τις οποίες και θα ανεβάσω, μαζί με extra υλικό που έχω στα χέρια μου στο σχετικό ιστολόγιό μου. Εντούτοις, μπορείτε να βρείτε πολλές όμορφες screenshots τόσο στην gaming platform, GOG Galaxy, όσο και στην πλατφόρμα του Steam.

Εδώ οφείλω να σημειώσω, ότι το δωρεάν αυτό mod, απευθύνεται σε χρήστες που έχουν πιο σύγχρονα PC. Για να το εγκαταστήσετε, ακολουθήστε πολύ προσεκτικά και πιστά τις οδηγίες που δίνονται σε αυτόν τον ιστότοπο.

Επιπλέον, παίξτε το The Longest Journey μόνο αν δεν έχετε κρατήσει σωσμένα αρχεία από παλιά. Αν δηλαδή θέλετε να το παίξετε από την αρχή ως το τέλος του. Κι αυτό διότι δεν θα αναγνωρίσει αν του πετάξετε τα saved games στον φάκελο εγκατάστασης του παιχνιδιού.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω ότι το πακέτο αυτό βελτίωσης των γραφικών, δεν είναι τέλειο. Η αδυναμία του έγκειται στο ότι δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε καινούργιες, widescreen, οθόνες.

Αυτό συμβαίνει διότι το The Longest Journey είναι ένα πολύ παλιό παιχνίδι, 20ετίας. Και εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν καν οι παραλληλόγραμμες, widescreen οθόνες που βλέπουμε σήμερα. Αν και, σε άλλα mods άλλων παιχνιδιών, έχω δει να γίνεται κανονικά η εφαρμογή σε νέες, σύγχρονες οθόνες.

Όμως, για κάποιον λόγο ο συγκεκριμένος άνθρωπος που δούλεψε πάνω στο The Longest Journey δεν κατάφερε να διορθώσει αυτή τη μικρή, αλλά σημαντική, λεπτομέρεια. Οπότε, αναγκαστικά, αν το παίξετε με το High Definition Patch, θα βλέπετε πάντοτε δεξιά και αριστερά στην οθόνη σας, 2 μαύρες λωρίδες.  

Εγώ έπαιξα το παιχνίδι με το High Definition Patch σε υπολογιστή με επεξεργαστή τετραπύρηνο, AMD FX – 4100 (δεν πωλείται πια στα καταστήματα λιανικής) και κάρτα γραφικών, Gigabyte Radeon R9 380 (επίσης δεν πωλείται πια). Η μόνη δυσλειτουργία που αντιμετώπισα με τα γραφικά του High Definition Patch ήταν με τα pre-rendered βίντεο σε FullHD (1920X1080) ανάλυση. Πιθανόν αυτό να οφείλεται στον γερασμένο επεξεργαστή μου. Μπορεί να αδυνατεί να σηκώσει τα βίντεο αυτά.

Παρά ταύτα όταν κατέβασα και εγκατέστησα τα cutscenes σε ανάλυση 720p, όλα τα βιντεάκια έπαιξαν κανονικά. Άρα αν το σύστημά σας είναι πολύ γερασμένο, δεν ξέρω αν θα μπορέσει να σηκώσει καλά το High Definition Patch. Ίσως τότε να ήταν καλύτερο να το παίξετε στην πρώτη του έκδοση, όπου θα κάνει και upscaling η οθόνη σας αυτόματα ώστε να το απολαύσετε στην ευρεία, συγκαιρινή, οθόνη σας.

Οι κέρσορες του τίτλου δεν με εντυπωσίασαν καθόλου. Μολονότι είναι λειτουργικοί. Η γραμματοσειρά των πολλών κειμένων και ομιλιών, φαίνεται ξεκάθαρα παλιακή, αλλά δεν κουράζει τελικά τον χρήστη.

Προσέξτε ότι το  High Definition Patch αλλάζει και βελτιώνει κατά πολύ τις γραμματοσειρές, τόσο των διαλόγων, όσο και του εξαιρετικά ενδιαφέροντος, ημερολογίου της April. Το οποίο ενημερώνει η ίδια όσο προχωράτε στο παιχνίδι.

Συμπερασματικά, αν έχετε έναν αρκετά δυνατό κομπιούτερ, θα είστε σε θέση να ευχαριστηθείτε στο μέγιστο τα στιλπνά γραφικά που προσφέρει το High Definition Patch. Έστω και αν δεν εφαρμόζουν τέλεια σε σημερινές οθόνες. Θα σας συνιστούσα να δοκιμάσετε την παλαιά, πρώτη έκδοση μόνο αν δεν έχετε άλλη επιλογή λόγω του ηλεκτρονικού υπολογιστή σας.

Σας συνιστώ να διαβάσετε και τα σχόλια των χρηστών στην ιστοσελίδα του mod αυτού. Για να δείτε τι προβλήματα έχουν αναφερθεί από τους διάφορους χρήστες και πώς θα τα λύσετε.

Η εγκατάσταση αυτού του mod είναι λίγο μπελαλίδικη. Αλλά, αν διαβάσετε προσεκτικά τις οδηγίες της ιστοθέσης που σάς έδωσα πιο πάνω και έχετε κάποιες βασικές γνώσεις πάνω στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, πιστεύω ότι θα τα καταφέρετε να το κάνετε να δουλέψει.

Αλλιώς, και αν δεν θέλετε να μπλέξετε, μπορείτε να παίξετε το The Longest Journey στην παλιά και αρχική του μορφή. Όπως έκανα κι εγώ, αφού τελείωσα το παιγνίδι πριν βγει στο διαδίκτυο το High Definition Patch.

Ας δούμε και τον σπουδαίο, ήχο του τίτλου. Την πολύ πρωτότυπη και καταπληκτική μουσική του The Longest Journey έχει γράψει ο μουσικοσυνθέτης, Bjørn Arve Lagim. Πρόκειται για μία μουσική χωρίς στοίχους που είτε θα σας χαλαρώσει και θα σας βάλει σε διαδικασία σκέψης.

Κάτι απαραίτητο για το είδος των adventure και για την λύση των πολλών και δύσκολων αινιγμάτων. Είτε θα σας τρομάξει και θα σας κάνει να βιώσετε επιτακτική αγωνία.

Το τεράστιο soundtrack του The Longest Journey, αποτελείται από 36 συνολικά, κομμάτια! Άλλα μικρότερης και άλλα πολύ μεγάλης διάρκειας. Έχει σαν μουσική διάφορες επιρροές, όπως: Ambient, Celtic κ.α.

Ακούω επί πολλά χρόνια τη σπουδαία αυτή μουσική συλλογή μέσα από κατεβασμένα αρχεία στον υπολογιστή μου και στο μικρό MP3 player της Crypto που αγόρασα πρόσφατα. Αν θέλετε, διαβάστε εδώ την αξιολόγησή μου αυτού του προϊόντος.

Αν και, σαφώς προτιμώ τις μουσικές από τα βιντεοπαιχνίδια του Benoît Sokal. Εφόσον ταιριάζουν καλύτερα στην ψυχοσύνθεσή μου.

Τα ηχητικά εφέ του The Longest Journey δημιουργούν, μαζί με την άριστη μουσική, πολύ υποβλητική ατμόσφαιρα και βυθίζουν τον παίκτη με ένταση στην όλη αυτή, gaming εμπειρία.

Οι ομιλίες ακούγονται δυνατά και πολύ καθαρά. Πράγμα που εντυπωσιάζει για έναν τίτλο εποχής 1999 – 2000.

Οι διάλογοι, γραμμένοι από το χέρι του Ragnar Tornquist, έχουν συχνές δόσεις πικάντικου χιούμορ. Το οποίο ελαφραίνει αρκετά τα ισχυρά δραματικά στοιχεία του τίτλου. Είναι εμπνευσμένοι και, όπως προείπα, ώριμοι και στοχευμένοι προς ενήλικους gamers. Άλλωστε, προσέξτε και την ηλικιακή κατάταξη του The Longest Journey, που είναι μόνο για ενήλικες (Mature).

Η εξειδικευμένη ηθοποιός φωνών, Sarah Hamilton, που υποδύθηκε την γλυκύτατη April Ryan. Πέραν της πολύ γλυκιάς και ευχάριστης χροιάς της φωνής της, έκανε απίστευτη δουλειά! Πιστεύω ακράδαντα ότι οι ηθοποιοί που χαρίζουν την φωνή τους σε ταινίες και βιντεοπαιχνίδια είναι, πραγματικά, πολύ ταλαντούχοι.

Με το The Longest Journey συνειδητοποίησα καθαρά το πόσο σημαντική είναι η δουλειά και η τέχνη των ηθοποιών σε ένα βιντεοπαιχνίδι κάθε είδους. Και ιδίως στα adventure games. Ένας καλός αρτίστας φωνών μπορεί, στην κυριολεξία να απογειώσει ακόμα και ένα απλώς καλό ή καλούτσικο videogame.

Επειδή δεν έχουν την πολυτέλεια να δείξουν το πρόσωπό τους και το σώμα τους στο φακό. Να κάνουν δηλαδή γκριμάτσες και κόλπα με το κορμί τους όπως ο λατρεμένος μου, μέγιστος ηθοποιός, Θανάσης Βέγγος. Άρα, πρέπει ο αρτίστας φωνής, να αποδώσει τα πάντα μόνο με την ομιλία του. Πράγμα που απαιτεί πολύ ταλέντο και μαεστρία.  

Εκτός όμως από την αξιοθαύμαστη ερμηνεία της Sarah Hamilton, όλοι οι υπόλοιποι υποκριτές εκτέλεσαν και αυτοί περίφημα την εργασία που τους ζητήθηκε. Οι παρατηρήσεις μου αυτές, αφορούν στην Αγγλική έκδοση, η οποία είναι και η πιο ενδεδειγμένη για να ασχοληθεί κανείς με εκείνη.

Το The Longest Journey είναι, αναμφίβολα ένα αμείλικτο παιχνίδι. Αφού, μέσα σε αυτό, ακούγονται άσχημες, χυδαίες βρισιές. Ακόμα και την, μόλις 18χρονη, πρωταγωνίστρια, April της απειλούν ευθέως τη σωματική της ακεραιότητα πολλές φορές μέσα στο παιγνίδι.

Οι απειλές αυτές δεν με ενόχλησαν και τόσο. Αλλά είμαι της άποψης ότι ο δημιουργός, Ragnar Tornquist, θα μπορούσε να το είχε γράψει χωρίς τόσες βωμολοχίες το σενάριό του. Καταλαβαίνω εντούτοις, ότι στόχος του ήταν ο μέγιστος δυνατός ρεαλισμός.

Άλλωστε, και εγώ στην ζωή μου δεν θεωρούμαι και δεν είμαι πολιτικά ορθός. Αφού θυμώνω εύκολα και εύκολα βρίζω, ακόμα και χυδαία πολλές φορές. Άρα δεν μπορώ να κατηγορήσω τον Tornquist για κάτι το μεμπτό. Αν ήμουν πολιτικά ορθός δεν θα μου άρεσαν τόσο, γνήσιοι, λαϊκοί κωμικοί σαν τον εξαίρετο Μάρκο Σεφερλή.  

Το The Longest Journey έχει πολλούς και μακροσκελείς διαλόγους. Τους οποίους όμως μπορείτε να τους επεκτείνετε πολύ. Ή, αν βαριέστε, να τους μειώσετε στο ελάχιστο. Για τους πιο υπομονετικούς από εσάς η εμπειρία θα είναι πολύ πιο ουσιαστική.

Αφού το ίδιο το παιχνίδι έχει πάρα πολλά επίπεδα στο σενάριό του και ασφαλώς, ανταμείβει με πάμπολλες πληροφορίες και γνώσεις τον πιο υπομονετικό και επίμονο παίκτη.

Αυτό είναι κάτι το εντυπωσιακό, αν σκεφτούμε την ηλικία του εν λόγω τίτλου.


Χειρισμός – Πλοκή – Γρίφοι


Ο χειρισμός του The Longest Journey είναι υποδειγματικός και πολύ μπροστά από την εποχή του. Και εξηγούμαι. Πρώτα απ’ όλα το παιγνίδι είναι άψογα οργανωμένο σε όλους τους τομείς που το απαρτίζουν. Κάτι που σίγουρα εντυπωσιάζει, δεδομένου το πόσο παλιό είναι.

Ο χειρισμός γίνεται κυρίως με το ποντίκι. Αλλά, υπάρχουν και 3 μόλις πλήκτρα του πληκτρολογίου σας, που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε: Με τα πλήκτρα A και S, μπορείτε γρήγορα να περνάτε όλα τα αντικείμενα του μεγάλου inventory σας πάνω από το κάθε hotspot, στην οθόνη. Και όταν βρείτε το σωστό αντικείμενο, που λύνει το πάζλ, αυτό θα αναβοσβήνει καθαρά, ώστε να σας δείξει ότι το πετύχατε!

Αυτό το μικρό και εύληπτο κολπάκι θα σας λύσει τα χέρια. Αφού το inventory και ο αριθμός των πραγμάτων που θα συλλέξετε κατά τη διάρκεια του παιγνίου είναι, σχετικά με άλλα adventure, μεγάλος.

Συν τοις άλλοις, με το κουμπί X του πληκτρολογίου θα είστε σε θέση να βλέπετε όλες τις πιθανές εξόδους από την κάθε μία οθόνη δράσης. Χρησιμοποιήστε λοιπόν και το πληκτρολόγιό σας, προς όφελός σας. Συνάμα, υπάρχουν σε κάποιες ιδιαίτερα μεγάλες περιοχές, χάρτες για εύκολη μετακίνηση από το ένα σημείο στο άλλο.

Αν υπήρχε και πλήκτρο που να προβάλλει τα hotspots στην οθόνη θα ήταν ακόμα πιο σούπερ ο χειρισμός. Αλλά, φυσικά, για ένα videogame του 1999 – 2000, αυτή είναι μία υπερβολική απαίτηση.

Το The Longest Journey διαρκεί γύρω στις 50+ ώρες, αν λύσετε όλους τους γρίφους χωρίς καμία βοήθεια από λυσάρια, πράγμα αρκετά δύσκολο. Το The Longest Journey είναι, ως εκ τούτου, μακράν το μακρύτερο σε διάρκεια adventure που έχω παίξει ποτέ.

Αν αγοράσετε το παιχνίδι από το GOG, θα πάρετε μαζί το θαυμάσιο soundtrack. Πολλά καλούδια, όπως artwork και θεσπέσια wallpapers για την επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή σας. Μαζί με έναν πολύ καλό οδηγό – walkthrough που περιέχει και hints στο τέλος του εγγράφου αυτού.

Η έξοχη πλοκή του The Longest Journey προχωράει σχετικά γρήγορα. Οπωσδήποτε πιο γρήγορα από την πολύ αργή των adventure games του μεγάλου καλλιτέχνη, B. Sokal.

Το ημερολόγιο της April παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Αν και αποτελείται από πολλές σελίδες, σας συνιστώ να το διαβάσετε προσεκτικά. Αφού, πολλές φορές, θα σας δίνει και κατευθυντήριες γραμμές για την επίλυση γρίφων ή για το πού πρέπει να πάτε και τι να κάνετε στη συνέχεια. Το ημερολόγιο αυτό δείχνει το πώς ακριβώς αντιμετωπίζει και σκέφτεται τα γεγονότα που της συμβαίνουν η April και έχει συναισθηματικό βάθος.

Όταν σημειώνετε πρόοδο και κάτι αλλάζει στο παιγνίδι θα ακούτε έναν ευχάριστο και καθαρό ήχο. Ο ήχος της επιτυχίας σας!

Στο The Longest Journey, φαίνονται ξεκάθαρα τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας των Αμερικανών πολιτών. Λόγω της πολύ κακής διατροφής τους με πολλά χάμπουργκερ και αναψυκτικά. Πολλοί Αμερικάνοι λόγω του υπερκαταναλωτισμού υποφέρουν από διάφορες αρρώστιες, όπως: Στομαχικά, εντερικά, καρδιακά και δεν συμμαζεύεται!

Οι πράξεις σας στο παιχνίδι, αλλάζουν σημαντικά τους επόμενους διαλόγους και μεταβάλλουν, σε ένα μικρό βαθμό, τη ροή του σεναρίου. Το The Longest Journey ήταν μπροστά από την εποχή του. Αυτό αφορά στον σχεδιασμό στο σύνολό του.

Ο Ragnar Tornquist, κάνει μέσα από το The Longest Journey, μία φοβερή πρόβλεψη της τεχνολογίας του μέλλοντος. Για την εποχή που βγήκε το παιγνίδι, το 1999 – 2000. Το βιντεοπαιγνίδι διαδραματίζεται το μακρινό έτος 2209.

Το 2000 ήταν μία εποχή, κατά την οποία, η τεχνολογία ήταν πολύ πιο πρωτόγονη σε σχέση με τη σημερινή αλλά και εκείνη που θα υπάρξει στο μέλλον. Π.χ. στο The Longest Journey υπάρχουν συνθετικά μάτια που προσφέρουν άριστη όραση σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα υγείας. Συνθετικά φυτά που παράγουν πολύ περισσότερο οξυγόνο σε σχέση με τα φυσικά δέντρα. Μεγάλες και επίπεδες οθόνες τηλεόρασης.

Μην ξεχνάτε, ότι την εποχή 2000, οι μόνες τηλεοράσεις και οθόνες ηλεκτρονικών υπολογιστών που υπήρχαν ήταν οι τετράγωνες CRT. Αυτές οι πολύ βαριές με την μεγάλη πλάτη από πίσω.

Πιστεύω ότι όλα αυτά τα τεχνολογικά άλματα θα πραγματοποιηθούν στο άμεσο μέλλον της ανθρωπότητας. Ήδη, στις μέρες μας, υπάρχουν, για παράδειγμα, ηλεκτρονικά μάτια, σε εργαστήρια στην προηγμένη Ελβετία.

Άρα το The Longest Journey είναι ένα προφητικό και πολύ προχωρημένο game παρά την παλαιότητά του. Το The Longest Journey είναι ένα γερασμένο, αλλά σε καμία των περιπτώσεων, παρωχημένο videogame.

Τελείωσα το The Longest Journey για δεύτερη φορά μετά από μία 20ετία περίπου. Δεν έλυσα όμως όλους τους γρίφους ολομόναχος και χωρίς καμία βοήθεια από το λυσάρι του gog. Κι αυτό γιατί μου φάνηκε κάπως μαζοχιστικό να λύσω ένα adventure από την αρχή ως το τέλος μόνος μου για 2η φορά.

Ειδικά όταν, στο πρώτο παίξιμο, είχα την υπομονή και την ευφυΐα να λύσω όλες τις σπαζοκεφαλιές χωρίς καμία απολύτως βοήθεια από πουθενά. Έτσι κι αλλιώς δεν παίζω τα adventure τόσο πολύ για τους γρίφους. Όσο ασχολούμαι μαζί τους για τα στόρι, τις μουσικές, τους χαρακτήρες κ.α.

Στο παιγνίδι υπάρχουν γρίφοι όλων των ειδών. Οι πιο δύσκολοι είναι, για μένα, οι γρίφοι σκέψης. Υφίστανται πολλές σπαζοκεφαλιές αντικειμένων (inventory based). Που, καμιά φορά, έχουν κάποιο χρονικό περιθώριο, μέσα στο οποίο, πρέπει να τους λύσετε. Αυτό το στοιχείο το έχω δει και σε άλλα πολλά adventure. Προσωπικά, είναι κάτι που με αγχώνει λίγο και με ενοχλεί. Αλλά σε πολλούς gamers μπορεί να τους αρέσει.

Άρα, δεν μπορώ να το αξιολογήσω ως κάτι κακό. Νωρίς στο The Longest Journey, θα συναντήσετε έναν αστυνομικό – ηθοποιό! Βρείτε μου εσείς ένα σύγχρονο βιντεοπαιχνίδι που να έχει τόσο δημιουργικούς χαρακτήρες. Γι’ αυτόν τον λόγο τα παλιά παίγνια τα παίζουν τόσοι πολλοί!

Το The Longest Journey επιβραβεύει σαφώς τις καλές πράξεις που κάνετε. Για να απολαύσετε λοιπόν το παιγνίδι στο έπακρο θα πρέπει να φανείτε εργατικοί και καλοσυνάτοι.

Σε μία περίπτωση, οι καταστάσεις στο παιχνίδι δεν αφήναν την April να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί. Αυτό με στεναχώρησε και αναφώνησα, «Αφήστε την κοπέλα ήσυχη να αποκοιμηθεί επιτέλους!» Ευτυχώς, αργότερα στο παίγνιον μπόρεσε να πάει κι αυτή στην αγκαλιά του Μορφέα. Οπότε ηρέμησα κι εγώ κι εκείνη.

Στο The Longest Journey σώζεις από βέβαιο θάνατο κάτι υπέροχα, τρυφερά πλασματάκια που μοιάζουν με τυφλοπόντικες.

Πριν από αρκετά χρόνια είχα δει στον ύπνο μου ένα όνειρο στο οποίο πάλεψα με τον κακό μου εαυτό με ένα μαχαίρι και τον νίκησα οριστικά. Νομίζω ότι από τότε, έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος. Θεώρησα το όνειρο εκείνο σημαδιακό και το φύλαξα καλά στη μνήμη μου.

Το The Longest Journey έχει πολλά, και έντονα, στοιχεία τρόμου. Αν δεν είστε ενήλικοι καλύτερα να μην παίξετε το συγκεκριμένο παιγνίδι. Εγώ, επειδή πενθούσα την απώλεια του σκύλου μου (δείτε εδώ το ποίημα που έγραψα για το αγαπημένο μου σκυλάκι που μου έφυγε στις 16 Δεκεμβρίου 2018) την περίοδο που έπαιζα το The Longest Journey και ήμουν πολύ αναστατωμένος. Φοβήθηκα τόσο που κοιμήθηκα με το πορτατίφ ανοιχτό για κάποιες νύχτες.

Στο The Longest Journey, ο δημιουργός, Ragnar Tornquist, μάς μεταφέρει μία πολύ έξυπνη και σοφή παρατήρηση: Ότι ένας καλός άνθρωπος δεν χρειάζεται να κάνει καλές πράξεις και αγαθοεργίες συνεχώς. Για να βοηθήσει τον κόσμο γύρω του. Αρκεί και μόνο η καλοσυνάτη παρουσία του και η θετική του ενέργεια για να σκορπίσει το αγαθό γύρω του.

Στο The Longest Journey είναι αδύνατον να πεθάνετε. Έτσι, η μόνη δυσκολία του τίτλου έγκειται, στο να λύσετε όλους τους ζόρικους γρίφους. Δυσκολότεροι εκ των οποίων είναι, όπως προείπα, οι γρίφοι σκέψης.

Ο επίσημος ιστότοπος του πρώτου, The Longest Journey, υπάρχει και σήμερα, το 2020. Είναι εκεί από το μακρινό πια, 1998. Αυτό αποδεικνύει ότι πολλοί άνθρωποι ακόμα παίζουν αυτό το εξαίρετο και απολύτως κλασικό videogame.

Από μία πρόχειρη έρευνα που έκανα σε διάφορες πλατφόρμες διανομής βιντεοπαιχνιδιών. Όπως, Steam, GOG Galaxy κ.α. Διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι gamers ασχολούνται με κλασικά, παλαιά games. Παρά με τα πολύ καινούργια. Αυτό με εντυπωσίασε πολύ. Αφού πάντα πίστευα πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Άρα, συμπεραίνω πως οι περισσότεροι gamers είναι σκληροπυρηνικοί και ότι τα τέλεια γραφικά δεν τους απασχολούν. Όχι τόσο όσο νόμιζα στο παρελθόν.

Το βιντεοπαιγνίδια είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, ένα λαϊκό είδος τέχνης. Αλλά μη γελιέστε. Είναι πραγματική τέχνη. Απλά, είναι σχετικά καινούργια για να θεωρηθούν και τυπικά, ως ένα είδος σύγχρονης τέχνης από τους κριτικούς και τους «ειδήμονες».

Μην ξεχνάτε, ένα τυπικό βιντεοπαιχνίδι, έχει μουσική, σκίτσα από τα χέρια επαγγελματιών, καλλιτεχνών σκιτσογράφων. Έχει βίντεο, γραφικά, σενάριο, διαλόγους, χαρακτήρες, πρωταγωνιστές. Όπως π.χ. ένα λογοτεχνικό έργο. Τα videogames δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις υπόλοιπες, μεγάλες, τέχνες. Αφού, στο κάτω – κάτω συνδυάζουν πάμπολλες τέχνες μαζί.

Ξέχασα να αναφέρω ότι τα βιντεοπαιγνίδια έχουν και ερμηνείες ηθοποιών, άλλη μία περίφημη όσο και δύσκολη τέχνη. Που προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Τα βιντεοπαιχνίδια, είναι μία σπουδαία όσο και πολυσχιδής μορφή σύγχρονης τέχνης. Τελεία και παύλα.

Αν κολλήσετε κάπου στο παιγνίδι για τα καλά, θυμηθείτε να καλέσετε τον Crow. Σίγουρα θα σας βγάλει από το αδιέξοδο.

Η ηλιόλουστη και όμορφη Arcadia είναι φανερό σε μένα ότι ο Tornquist την εμπνεύστηκε από την ιστορική περίοδο του Μεσαίωνα. Υπάρχουν πλοία με πανιά, μαγεία και αλχημιστές. Και ό,τι άλλο υπήρχε ή δεν υπήρχε εκείνη, την όχι και τόσο μακρινή, εποχή.

Το The Longest Journey απαιτεί σαν παίγνιον τόνους υπομονής και επιμονής για να το φέρει κανείς εις πέρας. Λόγω της τεράστιας διάρκειάς του (πάνω από 50 ώρες αν δεν χρησιμοποιήσετε καθόλου βοήθειες) και της δυσκολίας των αινιγμάτων.

Ο Ragnar Tornquist έκανε κάτι, το οποίο δεν μπορώ να του το συγχωρήσω με τίποτα. Έκανε αποκλειστικό συμβόλαιο με την Apple ώστε να φτιάξει μία τεχνικά βελτιωμένη έκδοση του πρώτου The Longest Journey μόνο για iOS. Με λίγα λόγια, αν θέλατε πριν τις 18 Μαΐου 2019, που βγήκε το High Definition Patch, να παίξετε το The Longest Journey με σύγχρονα γραφικά. Θα ήσασταν υποχρεωμένοι να αγοράσετε ένα tablet ή smartphone της Apple. Και ξέρετε πολύ καλά πόσο κοστίζουν αυτά…

Αυτό δείχνει, ότι ο φανερά πολύ φιλάργυρος κύριος Tornquist νοιάζεται μόνο και μόνο για το χρήμα που θα κόψει. Και όχι για τους ταλαίπωρους gamers που παίζουν ακόμα το The Longest Journey. Είναι επιεικώς απαράδεκτο αυτό που έκανε με την Apple τον Νοέμβριο του 2014, για μένα λοιπόν.

Μεγάλη εντύπωση μού έκανε στο παιχνίδι ο καλόκαρδος, πολύ ευγενικός, ευαίσθητος, μοναχικός, γίγαντας Quaman. Αν και δεν είναι από τους βασικούς πρωταγωνιστές, τον συμπάθησα πολύ.

Τυχαίνει να είμαι κι εγώ ένας μοναχικός ερωτικά, καλόκαρδος, πολύ ευαίσθητος, ευγενέστατος γίγαντας των 1,90 μέτρων. Και, όπως και ο Quaman, είμαι κι εγώ αδέξιος σωματικά. Αν και διαθέτω καλά αντανακλαστικά και είμαι πολύ επιδέξιος στα χέρια. Στις επισκευές παντός είδους και λεπτοδουλειές γενικά.

Όπως και ο Quaman, είμαι καλός στις γλώσσες. Και πολλές φορές έχω αισθανθεί ότι κάποιοι άνθρωποι, κυρίως οι πολύ κοντοί δεν με πάνε καθόλου ή είναι ευθέως επιθετικοί μαζί μου εξαιτίας μόνο και μόνο του μεγέθους μου.

Άλλωστε, όπως θα σας πει και κάθε καλός εγκληματολόγος ή αστυνομικός. Τα περισσότερα εγκλήματα τα διαπράττουν άτομα με χαμηλότερο του μετρίου ανάστημα. Μάλλον λόγω του φοβερού κόμπλεξ που πρέπει να έχουν με το σώμα τους.

Μπορεί να με θεωρήσετε ρατσιστή με τους μικρόσωμους άνδρες. Αλλά, έτσι αισθάνομαι γι’ αυτούς, αληθινά. Απλά τους αποφεύγω συστηματικά, πλέον. Όσον αφορά τις μικρόσωμες γυναίκες, δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα μαζί τους και μου αρέσουν κιόλας πολλές φορές.


Επίλογος


Εμένα μου πήρε γύρω στις 26 ώρες για να τερματίσω το The Longest Journey, την δεύτερη φορά που το έπαιξα, μετά από πολλά χρόνια. Κανονικά, και αν λύσετε όλες τις σπαζοκεφαλιές χωρίς βοήθεια από λυσάρια ή hints, το The Longest Journey έχει διάρκεια πάνω από 50 ώρες!

Η κριτική μου αυτή του The Longest Journey είναι από τις πιο απαιτητικές και δύσκολες, που έχω γράψει ως τώρα. Αλλά, επειδή είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι προκλήσεις και τα δύσκολα, την ολοκλήρωσα και αυτή την αξιολόγηση.

Το The Longest Journey είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, και από όποια πλευρά και αν το δει κανείς, ένα μοναδικό αριστούργημα. Όλοι οι τομείς που το απαρτίζουν είναι θεσπέσιοι. Οι γρίφοι είναι πρωτότυποι και δύσκολοι, χωρίς όμως να είναι υπερβολική η δυσκολία τους. Λύνονται με πολλή υπομονή και επιμονή.

Τα γραφικά, με το High Definition Patch του 2019, είναι πολύ βελτιωμένα και ευχάριστα. Η μουσική, ο ήχος, οι ομιλίες, οι διάλογοι έξοχα. Το gameplay, πολύ μπροστά από την εποχή του. Η πλοκή και το στόρι, έκτακτα. Του αξίζει ένα 5 στα 5 και με το παραπάνω! Απλά απολαύστε το!


Θετικά


·         Αξιοθαύμαστο, περίπλοκο σενάριο, με πολλά επίπεδα πλοκής
·         Εξαιρετικός ήχος και μουσική
·         Απίστευτες ερμηνείες των ταλαντούχων ηθοποιών
·         Δημιουργικοί και πρωτότυποι γρίφοι
·         Πολύ μεγάλη η διάρκεια του όλου παιχνιδιού
·         Το High Definition Patch του 2019
·         Εμπνευσμένοι ήρωες και πρωταγωνιστές
·         Ώριμοι, έξυπνοι διάλογοι με χιούμορ
·         Εντυπωσιακά cinematics
·         Πρωτοποριακό για την εποχή του, gameplay


Αρνητικά


·         Είναι ένα σκληρό και φοβιστικό βιντεοπαιχνίδι
·         Η έκδοση μόνο για iOS


ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 5/5

No comments:

Post a Comment