Max Payne 2 The Fall Of Max Payne: Η τραγωδία συνεχίζεται

Είδος: Third Person Shooter (TPS)

Πλατφόρμα: PC, Xbox, PlayStation 2
Ανάπτυξη: Remedy Entertainment 
Εκδότης: Rockstar games

Παίκτες: Single Player

Έτος Κυκλοφορίας: 2003

Προτεινόμενες Απαιτήσεις: Λ.Σ.: Windows 98/Me/2000/XP/Vista/7
Επεξεργαστής: 1.4 GHz Athlon ή 1.7 GHz Pentium 4, Celeron or Duron
Μνήμη: 512 MB
Σκληρός δίσκος: 1,7 GB ελεύθερος χώρος

Κάρτα γραφικών: 64 MB συμβατή με DirectX 9 κάρτα γραφικών με HW T&L support
Κάρτα ήχου: Συμβατή με DirectX

DirectX: 9.0
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
CD-ROM Drive

 

Εισαγωγή – Σενάριο

Το Max Payne 2 είναι το τρίτο παιχνίδι της παραγωγού εταιρείας Remedy Entertainment. Το σενάριο του παιχνιδιού έχει γράψει για ακόμα μια φορά ο Sam Lake, αλλά αυτή τη φορά οι δημιουργοί δεν έδωσαν το πρόσωπο του σεναριογράφου στον ήρωα αλλά έβαλαν ένα συνηθισμένο πρόσωπο του σκληρού, αρρενωπού και όμορφου άντρα. Κατά τη γνώμη μου έκαναν πολύ καλά που άλλαξαν το πρόσωπο του Maχ, αφού αυτό του πρώτου παιχνιδιού δεν ήταν και ότι καλύτερο.

Το σενάριο έχει ως εξής: Ο Alfred Woden κράτησε την υπόσχεσή του απέναντι στον Μαξ και τον επανέφερε στην κοινωνία. Από επικίνδυνος εγκληματίας, ο Μαξ είναι πλέον ήρωας της αστυνομίας. Ο Μαξ, αφού ξαναμπήκε με τη βοήθεια του Woden στο σώμα, έφυγε από τη δίωξη ναρκωτικών και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά, στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης (NYPD). Στην πρώτη πίστα του παιχνιδιού θα πρέπει να βοηθήσετε τον Vlad, που είναι πλέον κολλητός σας, μετά τη συμπαράσταση που σας προσέφερε στο πρώτο παιχνίδι της σειράς.

Ο Μαξ, αυτή τη φορά, ερευνά μία σειρά δολοφονιών που έχει διαπράξει μία ομάδα πληρωμένων δολοφόνων, οι “Cleaners”. Αυτοί μεταμφιέζονται ως καθαριστές κτιρίων και υποτίθεται ότι δουλεύουν για μία εταιρεία που λέγεται “Squeaky Cleaning Company”. Αυτοί οι εγκληματίες δεν θα αργήσουν να επιτεθούν στον Μαξ και έτσι να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Στο πρώτο μέρος του παιχνιδιού ο Μαξ ξαναβρίσκει την Mona Sax, που την νόμιζε για νεκρή, αφού στο τέλος του πρώτου παιχνιδιού είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι.

Ουσιαστικά, το σενάριο του παιχνιδιού εξελίσσεται γύρω από τον ερωτικό δεσμό του Μαξ με την Μόνα, πράγμα που το κάνει πιο ενδιαφέρον από αυτό του πρώτου παιχνιδιού. Πλην όμως το σενάριο είναι, όπως και το προηγούμενο, μάλλον τετριμμένο και γεμάτο σεξ, βία και συνομωσίες. Τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή, αφού τα έχουμε δει πάμπολλες φορές σε Αμερικάνικες ταινίες. Βέβαια η υπόθεση δεν είναι τόσο προβλέψιμη και θα σας κρατήσει σε μια σχετική αγωνία.

Η υπόθεση παρουσιάζεται στον παίκτη με τη μορφή κόμιξ ενηλίκων, ακριβώς όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι. Βέβαια, αυτή τη φορά, υπάρχουν και κάποια in-game videos αλλά αυτά προβάλλονται σπάνια.

Γραφικά

Τα γραφικά του Max Payne 2, είναι αρκετά εντυπωσιακά, σε γενικές γραμμές. Εκεί που έχει γίνει εξαιρετική δουλειά είναι στο animation και ειδικότερα στα physics. Θα εντυπωσιαστείτε ιδιαίτερα με τον τρόπο που πέφτουν κάτω οι εχθροί αλλά και με τον τρόπο που εκτοξεύονται τα σώματα των εχθρών αφού έχουν δεχθεί χειροβομβίδα. Πολύ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αν ρίξετε μία χειροβομβίδα σε σημείο που υπάρχουν εχθρικά πτώματα, αυτά και πάλι θα πεταχτούν σε κάποια απόσταση, ανάλογα με το πόσο κοντά έγινε η έκρηξη. Επίσης, όλα τα αντικείμενα που υπάρχουν σε ένα χώρο, επηρεάζονται από πυροβολισμούς και εκρήξεις. Πραγματικά, τα physics δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από αυτά του Half-Life 2, αν και σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι είναι εφάμιλλά του. Ας μην ξεχνάμε ότι το Half-Life 2 είναι μεταγενέστερο παιχνίδι και γενικά πολύ καλύτερης ποιότητας.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι πολύ καλοσχεδιασμένα και αυτό φαίνεται τόσο μέσα στο παιχνίδι, όσο και όταν πατήσετε pause, ή ακόμα και στα cutscenes (ναι υπάρχουν και τέτοια!) Τα μοντέλα των όπλων είναι επίσης πολύ καλοσχεδιασμένα και το antialiasing είναι εξαιρετικό, ειδικά αν το παίξετε σε σύγχρονο μηχάνημα και επιλέξετε όλες τις ρυθμίσεις στο high. Στο παιχνίδι υπάρχουν τόσο εσωτερικοί όσο και εξωτερικοί χώροι και ο σχεδιασμός τους είναι πολύ καλός. Όλα τα αντικείμενα του παιχνιδιού μπορούν να καταστραφούν και τα δωμάτια είναι πλούσια διακοσμημένα.

Ένα πρώτο αρνητικό στοιχείο των γραφικών είναι ότι σε αντίθεση με το πρώτο Max Payne, οι τρύπες από τις σφαίρες στους τοίχους δεν διαφέρουν ανάλογα με το διαμέτρημα. Ο ουρανός, που ήταν στατικός και εντελώς ψεύτικος στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, αυτή τη φορά έχει βελτιωθεί κάπως με την έννοια ότι κινείται, αλλά και πάλι είναι αρκετά προχειροφτιαγμένος και δεν πείθει και πολύ. Η απεικόνιση του αίματος είναι η ίδια όπως αυτή του πρώτου Max Payne.

Οι γεμιστήρες και οι κάλυκες μένουν για πάντα στο έδαφος, όπως και στο πρώτο παιχνίδι και είναι εξαιρετικά καλοσχεδιασμένοι.

Το μεγάλο πρόβλημα του πρώτου Max Payne, δηλαδή ότι δεν μπορείτε να πάρετε screenshots παραμένει άλυτο για ακόμα μια φορά και αυτό αν μη τι άλλο δείχνει έντονη προχειρότητα. Γενικά, ενώ έγιναν κάποιες προσπάθειες βελτίωσης στα γραφικά, αυτές κρίνονται ανεπαρκείς. Τα γραφικά του Max Payne 2 θα ικανοποιήσουν αρκετά τους περισσότερους παίκτες αλλά σίγουρα δεν θα ενθουσιάσουν κανέναν.

Ήχος

Και ο ήχος του παιχνιδιού, κινείται πάνω κάτω στα επίπεδα των γραφικών του. Είναι σίγουρα κλάσεις ανώτερος από τον προβληματικό ήχο του πρώτου Max Payne. Όπως θα θυμάστε ο ήχος του πρώτου παιχνιδιού ήταν επιεικώς απαράδεκτος. Τα reload των όπλων ίσα που ακούγονταν, η μουσική ήταν για κλάματα κ.ο.κ.

Αυτή τη φορά οι ήχοι των όπλων είναι πολύ πειστικοί και το reload των όπλων ακούγεται με μία σχετική καθαρότητα. Ειδικά ήχοι όπλων όπως αυτός του Καλάσνικοφ ή του M4 carbine θα σας εντυπωσιάσουν. Από την άλλη πλευρά, η μουσική, για ακόμα μια φορά είναι παντελώς αδιάφορη. Τουλάχιστον όμως υπάρχει μουσική υπόκρουση τόσο στο κεντρικό μενού όσο και στις διάφορες πίστες, αλλά μάλλον θα το ευχαριστηθείτε περισσότερο αν κλείσετε τη μουσική στα options, κάτι που ισχύει για αρκετά παιχνίδια.

Οι φωνές των πρωταγωνιστών είναι για ακόμα μια φορά εντελώς στημένες και δεν αποδίδουν καθόλου καλά τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Η φωνή που ξεχώρισε προς το τέλος του παιχνιδιού ήταν αυτή του Vlad. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τον χαρακτήρα του Μαξ υποδύεται ο ίδιος ηθοποιός (;) με το Max Payne. Ας περάσουμε όμως στην ουσία, δηλαδή το gameplay.

Gameplay – Χειρισμός

Ο χειρισμός του Max Payne 2 είναι ουσιαστικά ίδιος με αυτόν του πρώτου παιχνιδιού. Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά θα έχετε ένα πολύ μεγαλύτερο οπλοστάσιο στη διάθεσή σας, σε σχέση με το περιορισμένο του Max Payne. H «μανία» των δημιουργών με τα υποπολυβόλα φαίνεται ότι επιτέλους τους πέρασε. Έτσι τώρα έχουμε μία αρκετά μεγάλη ποικιλία όπλων, από πιστόλια, έως sniper rifles καθώς και τα πολυαγαπημένα τυφέκια εφόδου (assault rifles) όπως το δημοφιλέστατο Καλάσνικοφ. Πραγματικά τα όπλα του Max Payne 2 τα λάτρεψα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο!

Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι μέτρια προς μικρή, παρόμοια με του πρώτου Max Payne, ίσως να είναι και μικρότερη. Το παιχνίδι είναι μέτριο σε δυσκολία και σίγουρα ευκολότερο από το πρώτο Max Payne. Οι εχθροί που θα αντιμετωπίσετε είναι ίδιοι με αυτούς του πρώτου μέρους, δηλαδή από απλοί κακοποιοί μέχρι commandos με αλεξίσφαιρα, αλλά ακόμα και οι τελευταίοι θα είναι ευκολότερο να πέσουν σε σχέση με το Max Payne.

Μία πολύ σημαντική διαφορά σε σχέση με τον προκάτοχο είναι ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν bosses, και αυτό κάνει το παιχνίδι ευκολότερο, αλλά και πιο ρεαλιστικό. Θα θυμάστε τους σκληροτράχηλους bosses του Max Payne που ήθελαν μπαζούκας, για να μην πω πυραύλους μαχητικού ελικοπτέρου για να πέσουν! Ίσως θα έπρεπε να καλούσαμε την ομάδα Comanche ή τους Spetsnaz να βάλουν ένα χεράκι με τα bosses του Max Payne 1!

Κάποιες ωραίες πινελιές αφορούν στα όπλα: Αυτή τη φορά τα όπλα δεν παίρνουν 100 σφαίρες το καθένα (!) όπως στο πρώτο Max Payne, αλλά έχουν φυσιολογικές χωρητικότητες. Επίσης μπορείτε πλέον να χρησιμοποιήσετε διπλά Desert Eagle κάνοντας τεράστια ζημιά στους αντιπάλους σας.

Τα bullet time και shoot dodge υπάρχουν και είναι βελτιωμένα. To bullet time έχει βελτιωθεί ως εξής: Αυτή τη φορά, όσο περισσότερους εχθρούς σκοτώνετε τόσο πιο πολύ επιβραδύνεται ο χρόνος. Η διαφορά με το πρώτο Max Payne είναι ότι τώρα, δεν επιβραδύνεται σχεδόν καθόλου ο βηματισμός σας, και αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να αποφεύγετε τις σφαίρες καλύτερα.

Το πρόβλημα με την έλλειψη ονομασίας μοντέλου σε ορισμένα όπλα επιμένει και στο Max Payne 2. Ακόμα μία ενοχλητική παράλειψη, που θα έπρεπε να έχει προσεχθεί. Το reload των όπλων είναι κανονικής προς μικρής διάρκειας και αυτό προσθέτει στην ταχύτητα του gameplay και είναι σίγουρα ένα καλό στοιχείο για κάθε shooter.

Ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα του προκατόχου, που έχει διορθωθεί ήταν ο χρόνος που έδινε το παιχνίδι στις χειροβομβίδες πριν αυτές εκραγούν. Αυτή τη φορά οι χειροβομβίδες εκρήγνυνται τη σωστή στιγμή, δηλαδή ούτε πολύ νωρίς ούτε πολύ αργά και έτσι θα μπορείτε να τις αποφύγετε εγκαίρως.

Από την άλλη πλευρά ο σχεδιασμός των εκρήξεων και των φλογών δεν είναι και ο καλύτερος για ένα παιχνίδι του 2003. Συγκρίνοντάς τες με αυτές του Comanche 4, παιχνιδιού του 2001, πραγματικά μοιάζουν τουλάχιστον παρωχημένες.

Ένα πολύ ενοχλητικό στοιχείο του προκατόχου ήταν οι λαβύρινθοι. Και αυτό όμως φαίνεται ότι το έλαβαν υπόψη οι δημιουργοί αφού τώρα οι εφιάλτες (που και πάλι βλέπει ο Μαξ) είναι πολύ πιο γραμμικοί και δεν θα σας ενοχλήσουν. Τα loading του παιχνιδιού είναι αρκετά αργά αλλά όχι σε βαθμό να σας εκνευρίσουν. Αυτή τη φορά, όση ώρα και να ασχοληθείτε με το παιχνίδι σε ένα playthrough, δεν θα αργήσετε να κάνετε έξοδο στην επιφάνεια εργασίας, όπως συνέβαινε με το πρώτο Max Payne.

Επίσης, το πολύ ιδιόρρυθμο σύστημα επιλογής δυσκολίας, διορθώθηκε αρκετά αν και όχι εντελώς. Τώρα, αν παίξετε το παιχνίδι για πρώτη φορά, θα μπορείτε να επιλέξετε μόνο το πρώτο επίπεδο δυσκολίας. Αν όμως το τερματίσετε σε αυτό το επίπεδο, αυτόματα θα ξεκλειδώσουν και όλα τα υπόλοιπα επίπεδα δυσκολίας. Αυτή είναι μεν μία βελτίωση, αλλά δεν είναι αρκετή, αφού μπορεί για πολλούς παίκτες, το πρώτο επίπεδο δυσκολίας να είναι υπερβολικά εύκολο.

Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του παιχνιδιού είναι η δυνατότητα ελέγχου δύο χαρακτήρων κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας: Μαξ και Μόνα.

Στα θετικά συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι αυτή τη φορά υπάρχουν πολύ περισσότερα πυρομαχικά διαθέσιμα στο παιχνίδι (σε σύγκριση με τα ελάχιστα που υπήρχαν στο Max Payne 1). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα σπαταλάτε αλόγιστα, απλά δεν πρέπει να αρρωστήσετε από την τσιγκουνιά όπως στο προβληματικό Max Payne 1.

Το μεγάλο «κατόρθωμα» του Max Payne 2, είναι ότι, αυτή τη φορά, πράγματι θα αισθανθείτε τα συναισθήματα του ήρωα στην πορεία του παιχνιδιού, παρά το μέτριο voice acting.

Και τελειώνουμε το gameplay με τα αρνητικά. Το πρώτο είναι ότι, όπως και στον προκάτοχο, δεν υπάρχουν cinematics διαθέσιμα στο κεντρικό μενού μετά ή πριν τον τερματισμό του παιχνιδιού. Έτσι, δεν θα μπορέσετε να δείτε ολοκληρωμένη την ιστορία του Max Payne 2.

Το τελευταίο όμως αρνητικό, είναι και το μεγαλύτερο: Το παιχνίδι διαθέτει δύο τερματισμούς. Έναν απαισιόδοξο και έναν αισιόδοξο. Το κακό όμως είναι ότι τον αισιόδοξο τερματισμό θα έχετε την «τιμή» να τον παρακολουθήσετε μόνο αν (άκουσον άκουσον) τερματίσετε το παιχνίδι στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας. Δηλαδή αν δεν είστε βετεράνος των shooters, δεν θα δείτε και τον καλό τερματισμό. Φυσικά αυτό το βρήκα απαράδεκτο, αλλά μην σκάτε, υπάρχει και το youtube!

Γενικά το gameplay του Max Payne 2 είναι το πιο δυνατό του κομμάτι και σίγουρα ικανοποιεί, παρά τις όποιες παραλήψεις. Σίγουρα, από πλευράς gameplay, θα απολαύσετε το Max Payne 2.

Συμπεράσματα

Τι είδους εμπειρία είναι λοιπόν το Max Payne 2? Το Max Payne 2 είναι πολύ βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του στον τεχνικό τομέα αλλά κρατάει το ίδιο πολύ σκοτεινό και απαισιόδοξο ύφος στο σενάριο. Αυτό που μου άρεσε στο παιχνίδι είναι το στοιχείο του σεξ. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι η μιζέρια, η θλίψη, η καχυποψία και η κακώς εφαρμοσμένη (ας μην το συγκρίνουμε με τη σειρά Deus Ex) συνωμοσιολογία.

Το παιχνίδι ομοιάζει έντονα με μία κακής ποιότητας Αμερικάνικη ταινία. Δηλαδή, ενώ είναι αλήθεια ότι αυτή τη φορά θα νοιώσετε τα συναισθήματα του Μαξ, ειδικά προς το τέλος, αυτά τα συναισθήματα είναι όλα αρνητικά. Μίσος, θλίψη, επιθετικότητα, μιζέρια. Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο φωτεινό που να δίνει μια νότα αισιοδοξίας.

Όταν αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην αγορά παιχνίδια σαν το Half-Life 2 ή το Crysis, δεν βρίσκω το λόγο γιατί να βυθιστεί κανείς μέσα στη μαυρίλα για ένα παιχνίδι που σύμφωνα με την Wikipedia δεν πούλησε παρά ελάχιστα αντίτυπα. Ναι, έχει καλά γραφικά, καλό gameplay, αξιοπρεπή ήχο, αλλά νομίζω ότι σε περίοδο που στη χώρα μας η απαισιοδοξία έχει αυξηθεί κατακόρυφα, ο μέσος gamer καλά θα κάνει να αποφύγει αυτό το παιχνίδι.

Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι έπαιξα το παιχνίδι στην τελευταία του έκδοση σε windows 7 64-bit, χωρίς να συναντήσω το παραμικρό πρόβλημα.

Πάρτε το μόνο αν είστε φανατικός οπαδός του πρώτου Max Payne. Αλλιώς, πάρτε ακόμα ένα καθαρόαιμο FPS που θα το ευχαριστηθείτε πολύ περισσότερο. Κοινώς, προσωπικά μπορώ άνετα να πω ότι κλαίω τα λεφτά μου που το πήρα και ότι δεν αξίζει ούτε για 5 €. Η απόφαση δική σας…   

Θετικά

·         Animation και physics

·         Ενδιαφέροντα όπλα

·         Βελτιωμένο bullet time

·         Δυνατότητα ελέγχου δύο χαρακτήρων

·         Δεν υπάρχουν λαβύρινθοι

·         Δεν υπάρχουν bosses

Αρνητικά

·         Απουσία screenshots (για δεύτερη φορά)

·         Τετριμμένο σενάριο

·         Αδιάφορη μουσική

·         Μέτριο voice acting

·         Μικρή διάρκεια – αντοχή στο χρόνο

·         Απουσία ονομάτων μοντέλων όπλων (για δεύτερη φορά)

·         Απουσία μενού “cinematics” μετά τον τερματισμό

·         Δύο τερματισμοί ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 6,4/10