Hidden & Dangerous 2: Sabre Squadron

Ένα Expansion μετ’ εμποδίων



Είδος: Tactical Shooter
Πλατφόρμα: PC
Ανάπτυξη: Illusion Softworks
Εκδότης: Global Star Software
Παίκτες: Single Player, Multiplayer
Έτος κυκλοφορίας: 2004
Free Fixby ThirteenAG with fixed aspect ratio, FOV and HUD
Προτεινόμενες απαιτήσεις: Λ.Σ.: Windows 98/Me/2000/XP/Vista/7/8/10 (για την έκδοση του gog.com)
Επεξεργαστής: Intel Pentium 4/AMD Athlon 2 GHz
Μνήμη: 512 MB
Σκληρός δίσκος: 3,5 GB ελεύθερος χώρος (και για τα δύο παιχνίδια)
Κάρτα γραφικών: 128 MB 100% Συμβατή με DirectX 8 και Direct 3D
Κάρτα ήχου: 100% Συμβατή με DirectX 8
DirectX: 9.0
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
4x CD-ROM Drive


Εισαγωγή – Σενάριο

Το Hidden & Dangerous 2: Sabre Squadron ήρθε ένα χρόνο μετά το επιτυχημένο Hidden & Dangerous 2. Η εταιρεία ανάπτυξης (Illusion Softworks) είναι η ίδια ενώ διαφέρει η εκδότρια εταιρεία που είναι η Global Star Software. Το παιχνίδι αποτελεί expansion pack (πακέτο επέκτασης) του πρώτου παιχνιδιού και για να το παίξετε θα πρέπει να έχετε εγκατεστημένο το H&D 2.

Για άλλη μια φορά, το παιχνίδι εξελίσσεται με τη μορφή γραμμικών αποστολών, ή μη γραμμικών αν το έχετε τερματίσει ήδη μία φορά. Υπάρχουν όλα τα γνωστά game modes: Campaign, Carnage, Lone Wolf, Single Mission και Single Mission Carnage, που γνωρίζουμε τόσο καλά από το H&D 2.

Αν σας ανησυχεί ότι ενδεχομένως θα πρέπει να δημιουργήσετε νέα προφίλ παίκτη ή να ρυθμίσετε από την αρχή τα controls, τότε ξεχάστε κάτι τέτοιο. Το Sabre Squadron, «πατάει» στα ήδη υπάρχοντα προφίλ που έχετε δημιουργήσει στο H&D 2 και έτσι μπορείτε να περάσετε κατευθείαν στην δράση. Αυτή ήταν μία πολύ έξυπνη επιλογή της δημιουργού εταιρείας και συγκαταλέγεται στα θετικά του τίτλου.

Όπως καταλάβατε, σενάριο για αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχει, αφού για ακόμα μια φορά, ο τρόπος προσέγγισης είναι αυτός των αποστολών.


Γραφικά

Το αρχικό βίντεο του παιχνιδιού είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό του H&D 2 και θα δείτε ακόμα και την εκδότρια εταιρεία του πρώτου παιχνιδιού (Gathering), που όμως δεν αποτελεί και την εκδότρια του Sabre Squadron (SS).

Θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερο να είχαν φτιάξει ένα pre-rendered βίντεο που να αφορά μόνο το SS, αντί να μας δείχνουν το παλιό. Αυτό αποτελεί το πρώτο δείγμα προχειρότητας από την πλευρά της δημιουργού εταιρείας.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες σημαντικές βελτιώσεις στα γραφικά, αλλά και κάποια σημεία που χτυπούν άσχημα στο μάτι. Μία σημαντική βελτίωση, είναι η προσθήκη καιρικών συνθηκών και πιο συγκεκριμένα βροχής. Αυτή έχει αποδοθεί πολύ καλά και υπάρχουν ακόμα όμορφες λεπτομέρειες όπως κεραυνοί που φωτίζουν το πεδίο της μάχης.

Ένα πολύ θετικό στοιχείο του παιχνιδιού είναι ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα cutscenes σε όλη τη διάρκειά του. Η ποιότητα αυτών των cutscenes, δυστυχώς είναι μάλλον κατώτερη των cutscenes του H&D 2. Ειδικά σε ένα βίντεο με τον Τσόρτσιλ, εντόπισα πολύ κακής ποιότητας animation, κάτι που δεν υπήρχε στο H&D 2.

Η μηχανή γραφικών του παιχνιδιού δεν έχει αλλάξει καθόλου, όπως βέβαια συνηθίζεται στα expansion packs. Πολύ σημαντικές βελτιώσεις υπάρχουν στους χάρτες των αποστολών, οι οποίοι πλέον έχουν σημειωμένα τα objectives με σαφή τρόπο και δεν θα σας αφήσουν να ψάχνεστε όπως συνέβαινε στο H&D 2. Επίσης, οι χάρτες ενημερώνονται με νέα objectives ή σημεία στα οποία πρέπει να φτάσετε (όπως extraction points) και έτσι είναι πραγματικά πολύ πιο βοηθητικοί από αυτούς του H&D 2.

Οι ουρανοί του SS δεν έχουν υποστεί καμία βελτίωση σε σχέση με τους στατικούς και ψεύτικους ουρανούς του H&D 2 και αυτό σίγουρα ενοχλεί. Τα μοντέλα των στρατιωτών είναι για ακόμα μία φορά εξαιρετικά και έχουν προστεθεί μερικά animation σχετικά με το πώς πέφτουν στο έδαφος οι εχθρικοί στρατιώτες αφού τους σκοτώσετε. Πραγματικά εδώ μιλάμε για πολύ καλή δουλειά.

Οι εσωτερικοί χώροι είναι για ακόμα μια φορά πλούσια διακοσμημένοι με αντικείμενα εποχής και εντυπωσιάζουν. Η γραφική απόδοση των εκρήξεων, είναι η ίδια με του H&D 2 και είναι αρκετά ικανοποιητική. Ο καπνός από κατεστραμμένα οχήματα είναι αρκετά ρεαλιστικός και φαίνεται για πολλή ώρα μετά την έκρηξη.

Μία πολύ ωραία λεπτομέρεια στα γραφικά είναι ότι αν ξεφορτωθείτε πυρομαχικά για ένα όπλο μέσω του inventory σας, τότε, αν έχει κλήση το έδαφος τα πυρομαχικά αυτά θα κυλίσουν στο έδαφος μέχρι να γίνει πιο ίσιο και να σταματήσουν την πορεία τους!

Στα μοντέλα των όπλων εντοπίζεται το μεγαλύτερο μειονέκτημα των γραφικών. Υπάρχει ένας περιορισμένος αριθμός καινούργιων όπλων στο παιχνίδι (σταθερών και φορητών), αλλά ο σχεδιασμός των μοντέλων  των φορητών όπλων πραγματικά είναι απογοητευτικός.

Στις τελευταίες αποστολές του παιχνιδιού θα σας δοθεί η ευκαιρία να πάρετε από τον εχθρό το Gewehr 43 ημιαυτόματο τουφέκι. Ο σχεδιασμός, τόσο του μοντέλου του όπλου όσο και των σκοπευτικών του, απλά δεν στέκεται καθόλου καλά σε σύγκριση με αυτών των όπλων του H&D 2. Φαίνεται θολό, άσχημο και δεν θυμίζει σε τίποτα το πανέμορφο Gewehr 43 του Call of Duty: United Offensive (παιχνιδιού της ίδιας χρονιάς). Και τα προβλήματα αυτού του όπλου δεν τελειώνουν στα γραφικά. Περισσότερα για αυτό θα πούμε στο gameplay.

Μία ωραία πινελιά στα γραφικά είναι ότι σε αποστολές στην έρημο, τόσο οι δικοί σας, όσο και οι εχθρικοί στρατιώτες θα αφήνουν πατημασιές στην άμμο και αυτές εκτός του ότι είναι καλοσχεδιασμένες θα μένουν για πολλή ώρα στο έδαφος.

Ο συγχρονισμός των χειλιών είναι αρκετά καλός, έχω όμως την αίσθηση ότι δεν φτάνει το επίπεδο του αντίστοιχου του πρώτου παιχνιδιού.

Στα γραφικά, όπως και σε όλο το παιχνίδι, υπάρχουν και κάποια ενοχλητικά bugs. Ένα από αυτά είναι ότι πολλές φορές θα εξαφανίζονται διάφορα σημαντικά αντικείμενα από το έδαφος. Τέτοια αντικείμενα είναι εχθρικά όπλα ή συμμαχικά κράνη που έπεσαν από κάποιο στρατιώτη σας μετά από πυροβολισμό. Ειδικά το bug με τα κράνη με ταλαιπώρησε αρκετά, αφού έχω την συνήθεια να ξαναφοράω το κράνος αν μου πέσει κατά τη διάρκεια της μάχης.

Τα physics των στρατιωτών και των οχημάτων παίρνουν για μία ακόμα φορά άριστα και υπάρχουν και ορισμένες μικρές βελτιώσεις σε αυτά. Μία τέτοια βελτίωση είναι ότι τα πιο βαριά οχήματα κινούνται πολύ γρηγορότερα στις ανηφόρες, και έτσι επιταχύνεται το gameplay, που ήταν λίγο προβληματικό σε αυτό το σημείο στο πρώτο παιχνίδι.

Τα γραφικά του τίτλου είναι μάλλον ο ασθενέστερος τομέας του παιχνιδιού και σίγουρα περιμέναμε περισσότερα από την ομάδα δημιουργίας. Παρόλα αυτά έχουν και κάποιες καλές στιγμές, αλλά λίγες κατά γενική ομολογία.


Ήχος


Ο ήχος του είναι το κομμάτι του παιχνιδιού που έχει υποστεί τις περισσότερες βελτιώσεις.

Οι ήχοι των όπλων είναι πειστικότατοι, ακόμα και των καινούργιων και θα ικανοποιήσουν και τους πιο απαιτητικούς! Οι ήχοι περιβάλλοντος είναι πολύ καλύτεροι του πρώτου παιχνιδιού και περιλαμβάνουν ήχους από πουλιά, αν βρίσκεστε σε δάσος, ήχους από ποταμάκια όταν περνάτε δίπλα τους ή όταν περπατάτε μέσα σε αυτά κ.ο.κ.

Πολύ ωραία ήταν και τα ηχητικά εφέ των κεραυνών που έπεφταν σε μία συγκεκριμένη αποστολή καθώς και τα ηχητικά εφέ της βροχής. Επίσης μία εξαιρετική προσθήκη είναι τα ηχητικά εφέ όταν ξεφορτώνεστε κάποιο αντικείμενο από το inventory σας. Κάθε αντικείμενο που ξεφορτώνεστε μέσω του inventory, κάνει τον δικό του ήχο πτώσης. Ας πούμε προσπαθήστε να ξεφορτωθείτε κουτιά πυρομαχικών, ένα τουφέκι ή ένα μπαζούκα και θα δείτε τη διαφορά.

Άλλη μία όμορφη προσθήκη είναι το ηχητικό εφέ του κρατήματος της αναπνοής όταν πατάτε το κουμπί δράσης κατά την σκόπευση με sniper rifle. Αυτό έχει αποδοθεί εξαιρετικά και αποτελεί μία προσθήκη που λάτρεψα!

Όμως, ο ήχος του παιχνιδιού δεν είναι τέλειος παρά τις βελτιώσεις στα ηχητικά εφέ. Πιο συγκεκριμένα, η μουσική του παιχνιδιού είναι ακριβώς η ίδια με του πρώτου H&D 2 και αυτό αν μη τι άλλο δείχνει μία προχειρότητα. Θα ήταν ωραίο να είχε προστεθεί ας πούμε ένα κομμάτι για το κεντρικό μενού.

Συνολικά ο ήχος αποτελεί το πιο δυνατό κομμάτι του παιχνιδιού και ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό, παρότι δεν είναι τέλειος.


Gameplay – Χειρισμός

Φτάσαμε λοιπόν στην ουσία κάθε παιχνιδιού δράσης, το gameplay. Ο χειρισμός του SS είναι ακριβώς ο ίδιος με του H&D 2, κάτι που είναι και απόλυτα αναμενόμενο αφού πρόκειται για expansion. Το παιχνίδι δυστυχώς για ακόμα μια φορά θα μας απογοητεύσει αφού μαστίζεται (κλασικά πλέον) από αμέτρητα bugs όπως και ο προκάτοχός του.

Για ακόμα μια φορά πρέπει να είστε πάρα πολύ προσεκτικοί με τα save που κάνετε, αφού το save που μπορεί να γίνει είναι ένα και μοναδικό. Ας ξεκινήσουμε με τα bugs. Το σοβαρότερο bug που συνάντησα αφορά μία αποστολή σε έρημο. Σε αυτή την αποστολή υπήρχε ένας εχθρικός στρατιώτης ο οποίος έφερε αντί για όπλο, μία φωτοβολίδα. Σκοπός του ήταν από ότι φαίνεται να σας κάνει την ζωή δύσκολη. Και εξηγούμαι:

Ο εν λόγω στρατιώτης βρισκόταν μόνος του κάπου στην έρημο, λίγο μακρύτερα από ένα αεροπλάνο που φρουρείτο και στο οποίο έπρεπε να βάλετε εκρηκτικά αφού εξοντώσετε τους φρουρούς. Εάν ο στρατιώτης αυτός αντιλαμβανόταν ότι το αεροπλάνο δεχόταν επίθεση, τότε άρχιζε να τρέχει και αφού απομακρυνόταν αρκετά μέτρα έκανε χρήση της φωτοβολίδας. Εάν συνέβαινε αυτό ενεργοποιείτο το bug της αποστολής.

Δηλαδή, ενώ δεν φαινόταν να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην διεξαγωγή της αποστολής, όταν έφτανε η ώρα να τελειώσετε την αποστολή πηγαίνοντας στο extraction point, πολύ απλά η αποστολή δεν τελείωνε και ας είχατε ολοκληρώσει όλα τα objectives.

Τη λύση σε αυτό το επίμονο πρόβλημα έδωσε ένας φίλος μέσα σε ένα φόρουμ αφιερωμένο στην σειρά Hidden & Dangerous (ευτυχώς που υπήρχε κάτι τέτοιο δηλαδή). Ο εν λόγω παίκτης έγραψε ότι για να μπορέσετε να ολοκληρώσετε την αποστολή με επιτυχία θα έπρεπε να σκοτώσετε τον στρατιώτη με την φωτοβολίδα πριν αυτός την χρησιμοποιήσει, προφανώς με τη χρήση ενός sniper rifle.

Εάν ο στρατιώτης προλάβαινε και χρησιμοποιούσε την φωτοβολίδα, ήσασταν καταδικασμένος να κάνετε restart την όλη αποστολή, κάτι που έκανα ουκ ολίγες φορές μέχρι να διαβάσω το σχετικό post στο φόρουμ. Πραγματικά απαράδεκτο bug αλλά να ήταν το μόνο…

Άλλο bug είναι ότι μερικές φορές οι στρατιώτες δεν υπακούουν σε εντολές με την πρώτη. Επίσης πολλές φορές μου συνέβη να πυροβολήσω (σημαδεύοντας σωστά) κάποιον εχθρό και ήταν σαν να πυροβολούσα αέρα! Πρέπει να πήγαν χαμένες γύρω στις πέντε σφαίρες και σημειωτέον ότι χρησιμοποιούσα διόπτρα.

Άλλο μεγάλο bug είναι ότι σε μία συγκεκριμένη αποστολή στη Σικελία, όταν έκανα load ή exit στο κεντρικό μενού, το παιχνίδι κολλούσε για μερικά δευτερόλεπτα, πράγμα που συνέβαινε μόνο σε αυτή την αποστολή. Αρχικά νόμισα πως είχε να κάνει με το μέγεθος της αποστολής, αλλά κοιτώντας το χάρτη συνειδητοποίησα ότι η αποστολή ήταν από τις μικρότερες του παιχνιδιού.

Όπως θα θυμάστε, στο H&D 2 υπήρχε τεράστιο πρόβλημα με την ανατίναξη των τανκς με τη χρήση μπαζούκα. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε αλλά εν μέρει. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στο H&D 2 το κάθε τανκ ήθελε άλλο σημείο και γωνία βολής για να ανατιναχτεί (!), τώρα όλα τα τανκ του παιχνιδιού ανατινάσσονται μόνο αν χτυπηθούν στο πίσω μέρος τους.

Βέβαια, στην προαναφερθείσα αποστολή στην Σικελία, χρειάστηκε να ανατινάξω ένα τανκ, πυροβολώντας το με σταθερό κανόνι που ευτυχώς υπήρχε στον χάρτη της αποστολής. Σε αυτή την περίπτωση χρειάστηκε να το χτυπήσω τρεις φορές με οβίδα στο κέντρο του για να ανατιναχτεί, άρα σίγουρα το bug υπάρχει ακόμα.

Σαν να μην έφταναν αυτά, το παιχνίδι μαστίζεται και από προβλήματα σταθερότητας, πράγμα που σημαίνει ότι αρκετές φορές το παιχνίδι κράσαρε, πετώντας με στα Windows. Άρα δεν πρέπει να ξεχνάτε να σώζετε συχνά, αν είστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν εχθροί που σας σημαδεύουν την ώρα που το κάνετε!

Ένα ακόμα πρόβλημα που συνάντησα και αφορά σε μοντέλο όπλου είναι το εξής: Ένα από τα καινούργια όπλα, που μπορείτε να κλέψετε από τους εχθρούς σας, είναι το Gewehr 43 όπως προανέφερα. Εκτός του γεγονότος ότι αυτό το όπλο είναι πολύ κακοσχεδιασμένο έχει και ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα.

Είναι αδύνατον να αλλάξεις γεμιστήρα σε αυτό το όπλο οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμείς. Αυτό σημαίνει ότι για να αλλάξεις γεμιστήρα στο όπλο θα πρέπει να περιμένεις να αδειάσει ο υπάρχων και μετά αυτόματα θα βάλεις καινούργιο. Αυτό, εκτός του ότι είναι ιστορικά ανακριβές, δείχνει την γενικότερη προχειρότητα που επικρατεί στο παιχνίδι. Δεν αποτελεί bug, αλλά καθαρή αδιαφορία των δημιουργών.

Άλλο bug που συνάντησα ήταν και πάλι στην προαναφερθείσα αποστολή στην Σικελία. Συγκεκριμένα, παίζοντας το παιχνίδι στο carnage mode, μου είχε μείνει ένας εχθρός να σκοτώσω. Αυτός ο εχθρός, φαινόταν μεν στον χάρτη της αποστολής, αλλά μου ήταν αδύνατον να τον εντοπίσω όταν έφτανα στο σημείο που βρισκόταν. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτός ο εχθρός βρισκόταν στον πρώτο όροφο σπιτιού, στο οποίο όμως δεν υπήρχε τρόπος να μπεις!

Ο μόνος τρόπος για να τον σκοτώσεις ήταν να ρίξεις χειροβομβίδα από το ανοιχτό παράθυρο μέσα στο σπίτι, πράγμα αρκετά δύσκολο. Περιττό να πω πως χρειάστηκε να ρίξω αρκετές χειροβομβίδες, κάνοντας συνεχόμενα load μέχρι να πετύχω το άνοιγμα του παραθύρου και να τελειώσω έτσι την αποστολή.

Το τραγικά προβληματικό pathfinding είναι ακόμα εδώ και σαν να μην έφτανε αυτό, οι στρατιώτες σας κολλάνε σε κάτι απίθανα σημεία, όπως πεσμένοι κορμοί δέντρων, ακόμα περισσότερο από το H&D 2. Πραγματικά απίστευτη αδιαφορία από πλευράς δημιουργών.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι δύο από τις αποστολές του παιχνιδιού ήταν λίγο έως πολύ αντιγραφή σχετικών αποστολών του H&D 2 και του H&D 1. Γενικά οι αποστολές του SS στερούνται πρωτοτυπίας και δεν θα ενθουσιάσουν κανέναν.

Το τελευταίο αρνητικό του παιχνιδιού που εντόπισα είναι η πολύ αργή κίνηση των στρατιωτών σας όταν ανεβαίνουν σκάλες.

Ας περάσουμε όμως και στα θετικά του gameplay: Ένα πολύ ανακουφιστικό στοιχείο είναι ότι αυτή την φορά τα διάφορα εκρηκτικά που θα τοποθετείτε στις αποστολές, δεν θα έχουν (τις περισσότερες φορές) χρονοδιακόπτη και θα ενεργοποιούνται κατά το τέλος της αποστολής. Θυμηθείτε το πως τρέχαμε όλοι σαν τρελοί στο H&D 2 για να προλάβουμε τον χρονοδιακόπτη ούτως ώστε να μην εκραγούν τα εκρηκτικά στη μούρη μας!

Μία ωραία προσθήκη του SS είναι τα μικρά κειμενάκια – απολογισμοί που υπάρχουν μετά το τέλος κάθε operation. Αν και δεν είναι τίποτα σπουδαίο σαν κείμενα, είναι εντούτοις μία όμορφη προσθήκη.

Επίσης, οι χάρτες των αποστολών του παιχνιδιού είναι αρκετά μεγαλύτεροι αυτών του H&D 2 και αυτό είναι σίγουρα κάτι θετικό.

Μία όμορφη προσθήκη του SS, είναι ότι θα βρείτε πολλές φορές μεγάλα medkits (ή και μικρά) σε νεκρούς εχθρικούς στρατιώτες. Αυτό θα σας βοηθήσει πολύ στο να κρατήσετε τους άντρες σας σώους, καθώς στα μενού του παιχνιδιού πριν κάθε καινούργια operation, δεν θα βρείτε πολλά medkits, ειδικά μεγάλου μεγέθους. Άρα καλό θα είναι γενικά να ψάχνετε τα πτώματα των εχθρών για χρήσιμα αντικείμενα.

Το multiplayer του SS, διαφέρει από αυτό του H&D 2 ως προς τα εξής:

Έχουν προστεθεί τρείς καινούργιοι χάρτες για τα Deathmatch και Occupation modes ξεχωριστά, καθώς και δύο χάρτες για το Objectives mode.

Όμως η μεγάλη καινοτομία του multiplayer του SS είναι ότι μπορείτε πλέον να παίξετε οποιαδήποτε από τις εννέα αποστολές του Single player σε συνεργασία με άλλους παίκτες μέσω διαδικτύου. Ο μέγιστος αριθμός των συμμετεχόντων είναι έξι παίκτες.

Επίσης, υπάρχουν τέσσερα πρόσθετα options που μπορείτε να ρυθμίσετε στο multiplayer: Difficulty, Team Lives, Lives και Allow Crosshair.
Στο Difficulty, μπορείτε να επιλέξετε την δυσκολία των αποστολών
Αν ενεργοποιήσετε το Team Lives τότε όλοι οι παίκτες θα έχουν κοινό αριθμό ζωών και αν τελειώσουν αυτές, η αποστολή θα αποτύχει.

Στο Lives, θα ρυθμίσετε των αριθμό ζωών που θα έχει ο κάθε παίκτης ή η κάθε ομάδα κατά τη διάρκεια μιας αποστολής.
Με το Allow Crosshair, θα μπορέσετε αν θέλετε να αφαιρέσετε το στοχάκι, προσθέτοντας έτσι περισσότερο ρεαλισμό στο παιχνίδι.

Για να επιτύχετε στο multiplayer, θα χρειαστείτε ομαδικό πνεύμα και καλή στρατηγική και αυτό έρχεται σε αντίθεση με το lone wolf στυλ που επικρατεί στα περισσότερα παιχνίδια.

Το gameplay του SS είναι ένας από τους πιο αδύναμους τομείς του παιχνιδιού κυρίως λόγω των πολλών bugs αλλά και προβλημάτων σταθερότητας. Παρόλα αυτά έχει υποστεί κάποιες αρκετά σημαντικές βελτιώσεις, (όπως βελτίωση χαρτών) αλλά σε γενικές γραμμές δεν ικανοποιεί.


Επίλογος

Αν θέλετε να απολαύσετε το Hidden & Dangerous 2: Courage Under Fire σε μοντέρνες οθόνες, μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ αυτό το δωρεάν mod/fix. Λεπτομερείς οδηγίες για το πως θα το κάνετε να δουλέψει για την έκδοση του Steam, Hidden & Dangerous 2: Courage Under Fire θα βρείτε εδώ. Και οδηγίες για την ίδια έκδοση του GOG εδώ.

Αξίζει τελικά το Hidden & Dangerous 2: Sabre Squadron την αγορά του; Γενικά το SS είναι ένα μικρό σε διάρκεια, πρόχειρα φτιαγμένο παιχνίδι, που σε καμία περίπτωση δεν στέκεται αντάξια του προκατόχου του. Το γεγονός ότι μαστίζεται (και αυτό) από αμέτρητα bugs και προβλήματα σταθερότητας, δείχνει ότι είτε η εταιρεία δεν νοιάστηκε για το αποτέλεσμα είτε τα στελέχη της δεν είναι αρκετά ικανά, ώστε να φτιάξουν ένα παιχνίδι που να δουλεύει σωστά. Προσωπικά κλίνω προς το δεύτερο.

Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι έπαιξα το παιχνίδι στην τελευταία του έκδοση (v. 1.12.0). Εάν απλώς επιλέξετε να μην αγοράσετε το παιχνίδι, νομίζω ότι δεν θα χάσετε και πολλά. Θα ήταν προτιμότερο να ξοδέψετε τα χρήματά σας σε άλλα, περισσότερο επιτυχημένα expansion, άλλων παιχνιδιών.

Ο μόνος τομέας που ξεχωρίζει (σχετικά πάντα) είναι ο ήχος του. Οι υπόλοιποι τομείς είναι απλά «κατώτεροι των περιστάσεων». Αν το βρείτε γύρω στην τιμή των 5 € ίσως και να αξίζει την αγορά του. Αν το βρείτε σε παραπάνω χρήματα, πάρτε κάτι άλλο, εκτός και αν είστε φανατικός οπαδός της σειράς Hidden & Dangerous.  


Θετικά

·         Περισσότερα cutscenes
·         Προσθήκη καιρικών συνθηκών
·         Βελτιωμένοι χάρτες αποστολών
·         Πολύ καλά ηχητικά εφέ
·         Μεγαλύτερες σε μέγεθος αποστολές
·         Cooperation mode στο multiplayer


Αρνητικά

·         Καμία αλλαγή στη μουσική
·         Κατώτερη ποιότητα cutscenes
·         Κακοσχεδιασμένα μοντέλα καινούργιων όπλων
·         Αμέτρητα bugs και προβλήματα σταθερότητας
·         Μικρή διάρκεια
·         Μη πρωτότυπες αποστολές


ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 6,3/10

Max Payne 2 The Fall Of Max Payne: Η τραγωδία συνεχίζεται




Είδος: Third Person Shooter (TPS)
Πλατφόρμα: PC, Xbox, PlayStation 2
Ανάπτυξη: Remedy Entertainment 
Εκδότης: Rockstar games
Παίκτες: Single Player
Έτος Κυκλοφορίας: 2003
Προτεινόμενες Απαιτήσεις: Λ.Σ.: Windows 98/Me/2000/XP/Vista/7
Επεξεργαστής:
1.4 GHz Athlon ή 1.7 GHz Pentium 4, Celeron or Duron
Μνήμη: 512
MB
Σκληρός δίσκος: 1,7
GB ελεύθερος χώρος
Κάρτα γραφικών: 64 MB συμβατή με DirectX 9 κάρτα γραφικών με HW T&L support
Κάρτα ήχου: Συμβατή με
DirectX
DirectX: 9.0
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
CD-ROM Drive

 

Εισαγωγή – Σενάριο


Το Max Payne 2 είναι το τρίτο παιχνίδι της παραγωγού εταιρείας Remedy Entertainment. Το σενάριο του παιχνιδιού έχει γράψει για ακόμα μια φορά ο Sam Lake, αλλά αυτή τη φορά οι δημιουργοί δεν έδωσαν το πρόσωπο του σεναριογράφου στον ήρωα αλλά έβαλαν ένα συνηθισμένο πρόσωπο του σκληρού, αρρενωπού και όμορφου άντρα. Κατά τη γνώμη μου έκαναν πολύ καλά που άλλαξαν το πρόσωπο του Maχ, αφού αυτό του πρώτου παιχνιδιού δεν ήταν και ότι καλύτερο.

Το σενάριο έχει ως εξής: Ο Alfred Woden κράτησε την υπόσχεσή του απέναντι στον Μαξ και τον επανέφερε στην κοινωνία. Από επικίνδυνος εγκληματίας, ο Μαξ είναι πλέον ήρωας της αστυνομίας. Ο Μαξ, αφού ξαναμπήκε με τη βοήθεια του Woden στο σώμα, έφυγε από τη δίωξη ναρκωτικών και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά, στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης (NYPD). Στην πρώτη πίστα του παιχνιδιού θα πρέπει να βοηθήσετε τον Vlad, που είναι πλέον κολλητός σας, μετά τη συμπαράσταση που σας προσέφερε στο πρώτο παιχνίδι της σειράς.

Ο Μαξ, αυτή τη φορά, ερευνά μία σειρά δολοφονιών που έχει διαπράξει μία ομάδα πληρωμένων δολοφόνων, οι “Cleaners”. Αυτοί μεταμφιέζονται ως καθαριστές κτιρίων και υποτίθεται ότι δουλεύουν για μία εταιρεία που λέγεται “Squeaky Cleaning Company”. Αυτοί οι εγκληματίες δεν θα αργήσουν να επιτεθούν στον Μαξ και έτσι να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Στο πρώτο μέρος του παιχνιδιού ο Μαξ ξαναβρίσκει την Mona Sax, που την νόμιζε για νεκρή, αφού στο τέλος του πρώτου παιχνιδιού είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι.

Ουσιαστικά, το σενάριο του παιχνιδιού εξελίσσεται γύρω από τον ερωτικό δεσμό του Μαξ με την Μόνα, πράγμα που το κάνει πιο ενδιαφέρον από αυτό του πρώτου παιχνιδιού. Πλην όμως το σενάριο είναι, όπως και το προηγούμενο, μάλλον τετριμμένο και γεμάτο σεξ, βία και συνομωσίες. Τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή, αφού τα έχουμε δει πάμπολλες φορές σε Αμερικάνικες ταινίες. Βέβαια η υπόθεση δεν είναι τόσο προβλέψιμη και θα σας κρατήσει σε μια σχετική αγωνία.

Η υπόθεση παρουσιάζεται στον παίκτη με τη μορφή κόμιξ ενηλίκων, ακριβώς όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι. Βέβαια, αυτή τη φορά, υπάρχουν και κάποια in-game videos αλλά αυτά προβάλλονται σπάνια.


Γραφικά


Τα γραφικά του Max Payne 2, είναι αρκετά εντυπωσιακά, σε γενικές γραμμές. Εκεί που έχει γίνει εξαιρετική δουλειά είναι στο animation και ειδικότερα στα physics. Θα εντυπωσιαστείτε ιδιαίτερα με τον τρόπο που πέφτουν κάτω οι εχθροί αλλά και με τον τρόπο που εκτοξεύονται τα σώματα των εχθρών αφού έχουν δεχθεί χειροβομβίδα. Πολύ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αν ρίξετε μία χειροβομβίδα σε σημείο που υπάρχουν εχθρικά πτώματα, αυτά και πάλι θα πεταχτούν σε κάποια απόσταση, ανάλογα με το πόσο κοντά έγινε η έκρηξη. Επίσης, όλα τα αντικείμενα που υπάρχουν σε ένα χώρο, επηρεάζονται από πυροβολισμούς και εκρήξεις. Πραγματικά, τα physics δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από αυτά του Half-Life 2, αν και σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι είναι εφάμιλλά του. Ας μην ξεχνάμε ότι το Half-Life 2 είναι μεταγενέστερο παιχνίδι και γενικά πολύ καλύτερης ποιότητας.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι πολύ καλοσχεδιασμένα και αυτό φαίνεται τόσο μέσα στο παιχνίδι, όσο και όταν πατήσετε pause, ή ακόμα και στα cutscenes (ναι υπάρχουν και τέτοια!) Τα μοντέλα των όπλων είναι επίσης πολύ καλοσχεδιασμένα και το antialiasing είναι εξαιρετικό, ειδικά αν το παίξετε σε σύγχρονο μηχάνημα και επιλέξετε όλες τις ρυθμίσεις στο high. Στο παιχνίδι υπάρχουν τόσο εσωτερικοί όσο και εξωτερικοί χώροι και ο σχεδιασμός τους είναι πολύ καλός. Όλα τα αντικείμενα του παιχνιδιού μπορούν να καταστραφούν και τα δωμάτια είναι πλούσια διακοσμημένα.

Ένα πρώτο αρνητικό στοιχείο των γραφικών είναι ότι σε αντίθεση με το πρώτο Max Payne, οι τρύπες από τις σφαίρες στους τοίχους δεν διαφέρουν ανάλογα με το διαμέτρημα. Ο ουρανός, που ήταν στατικός και εντελώς ψεύτικος στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, αυτή τη φορά έχει βελτιωθεί κάπως με την έννοια ότι κινείται, αλλά και πάλι είναι αρκετά προχειροφτιαγμένος και δεν πείθει και πολύ. Η απεικόνιση του αίματος είναι η ίδια όπως αυτή του πρώτου Max Payne.

Οι γεμιστήρες και οι κάλυκες μένουν για πάντα στο έδαφος, όπως και στο πρώτο παιχνίδι και είναι εξαιρετικά καλοσχεδιασμένοι.

Το μεγάλο πρόβλημα του πρώτου Max Payne, δηλαδή ότι δεν μπορείτε να πάρετε screenshots παραμένει άλυτο για ακόμα μια φορά και αυτό αν μη τι άλλο δείχνει έντονη προχειρότητα. Γενικά, ενώ έγιναν κάποιες προσπάθειες βελτίωσης στα γραφικά, αυτές κρίνονται ανεπαρκείς. Τα γραφικά του Max Payne 2 θα ικανοποιήσουν αρκετά τους περισσότερους παίκτες αλλά σίγουρα δεν θα ενθουσιάσουν κανέναν.


Ήχος

Και ο ήχος του παιχνιδιού, κινείται πάνω κάτω στα επίπεδα των γραφικών του. Είναι σίγουρα κλάσεις ανώτερος από τον προβληματικό ήχο του πρώτου Max Payne. Όπως θα θυμάστε ο ήχος του πρώτου παιχνιδιού ήταν επιεικώς απαράδεκτος. Τα reload των όπλων ίσα που ακούγονταν, η μουσική ήταν για κλάματα κ.ο.κ.

Αυτή τη φορά οι ήχοι των όπλων είναι πολύ πειστικοί και το reload των όπλων ακούγεται με μία σχετική καθαρότητα. Ειδικά ήχοι όπλων όπως αυτός του Καλάσνικοφ ή του M4 carbine θα σας εντυπωσιάσουν. Από την άλλη πλευρά, η μουσική, για ακόμα μια φορά είναι παντελώς αδιάφορη. Τουλάχιστον όμως υπάρχει μουσική υπόκρουση τόσο στο κεντρικό μενού όσο και στις διάφορες πίστες, αλλά μάλλον θα το ευχαριστηθείτε περισσότερο αν κλείσετε τη μουσική στα options, κάτι που ισχύει για αρκετά παιχνίδια.

Οι φωνές των πρωταγωνιστών είναι για ακόμα μια φορά εντελώς στημένες και δεν αποδίδουν καθόλου καλά τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Η φωνή που ξεχώρισε προς το τέλος του παιχνιδιού ήταν αυτή του Vlad. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τον χαρακτήρα του Μαξ υποδύεται ο ίδιος ηθοποιός (;) με το Max Payne. Ας περάσουμε όμως στην ουσία, δηλαδή το gameplay.


Gameplay – Χειρισμός

Ο χειρισμός του Max Payne 2 είναι ουσιαστικά ίδιος με αυτόν του πρώτου παιχνιδιού. Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά θα έχετε ένα πολύ μεγαλύτερο οπλοστάσιο στη διάθεσή σας, σε σχέση με το περιορισμένο του Max Payne. H «μανία» των δημιουργών με τα υποπολυβόλα φαίνεται ότι επιτέλους τους πέρασε. Έτσι τώρα έχουμε μία αρκετά μεγάλη ποικιλία όπλων, από πιστόλια, έως sniper rifles καθώς και τα πολυαγαπημένα τυφέκια εφόδου (assault rifles) όπως το δημοφιλέστατο Καλάσνικοφ. Πραγματικά τα όπλα του Max Payne 2 τα λάτρεψα, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο!

Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι μέτρια προς μικρή, παρόμοια με του πρώτου Max Payne, ίσως να είναι και μικρότερη. Το παιχνίδι είναι μέτριο σε δυσκολία και σίγουρα ευκολότερο από το πρώτο Max Payne. Οι εχθροί που θα αντιμετωπίσετε είναι ίδιοι με αυτούς του πρώτου μέρους, δηλαδή από απλοί κακοποιοί μέχρι commandos με αλεξίσφαιρα, αλλά ακόμα και οι τελευταίοι θα είναι ευκολότερο να πέσουν σε σχέση με το Max Payne.

Μία πολύ σημαντική διαφορά σε σχέση με τον προκάτοχο είναι ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν bosses, και αυτό κάνει το παιχνίδι ευκολότερο, αλλά και πιο ρεαλιστικό. Θα θυμάστε τους σκληροτράχηλους bosses του Max Payne που ήθελαν μπαζούκας, για να μην πω πυραύλους μαχητικού ελικοπτέρου για να πέσουν! Ίσως θα έπρεπε να καλούσαμε την ομάδα Comanche ή τους Spetsnaz να βάλουν ένα χεράκι με τα bosses του Max Payne 1!

Κάποιες ωραίες πινελιές αφορούν στα όπλα: Αυτή τη φορά τα όπλα δεν παίρνουν 100 σφαίρες το καθένα (!) όπως στο πρώτο Max Payne, αλλά έχουν φυσιολογικές χωρητικότητες. Επίσης μπορείτε πλέον να χρησιμοποιήσετε διπλά Desert Eagle κάνοντας τεράστια ζημιά στους αντιπάλους σας.

Τα bullet time και shoot dodge υπάρχουν και είναι βελτιωμένα. To bullet time έχει βελτιωθεί ως εξής: Αυτή τη φορά, όσο περισσότερους εχθρούς σκοτώνετε τόσο πιο πολύ επιβραδύνεται ο χρόνος. Η διαφορά με το πρώτο Max Payne είναι ότι τώρα, δεν επιβραδύνεται σχεδόν καθόλου ο βηματισμός σας, και αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να αποφεύγετε τις σφαίρες καλύτερα.

Το πρόβλημα με την έλλειψη ονομασίας μοντέλου σε ορισμένα όπλα επιμένει και στο Max Payne 2. Ακόμα μία ενοχλητική παράλειψη, που θα έπρεπε να έχει προσεχθεί. Το reload των όπλων είναι κανονικής προς μικρής διάρκειας και αυτό προσθέτει στην ταχύτητα του gameplay και είναι σίγουρα ένα καλό στοιχείο για κάθε shooter.

Ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα του προκατόχου, που έχει διορθωθεί ήταν ο χρόνος που έδινε το παιχνίδι στις χειροβομβίδες πριν αυτές εκραγούν. Αυτή τη φορά οι χειροβομβίδες εκρήγνυνται τη σωστή στιγμή, δηλαδή ούτε πολύ νωρίς ούτε πολύ αργά και έτσι θα μπορείτε να τις αποφύγετε εγκαίρως.

Από την άλλη πλευρά ο σχεδιασμός των εκρήξεων και των φλογών δεν είναι και ο καλύτερος για ένα παιχνίδι του 2003. Συγκρίνοντάς τες με αυτές του Comanche 4, παιχνιδιού του 2001, πραγματικά μοιάζουν τουλάχιστον παρωχημένες.

Ένα πολύ ενοχλητικό στοιχείο του προκατόχου ήταν οι λαβύρινθοι. Και αυτό όμως φαίνεται ότι το έλαβαν υπόψη οι δημιουργοί αφού τώρα οι εφιάλτες (που και πάλι βλέπει ο Μαξ) είναι πολύ πιο γραμμικοί και δεν θα σας ενοχλήσουν. Τα loading του παιχνιδιού είναι αρκετά αργά αλλά όχι σε βαθμό να σας εκνευρίσουν. Αυτή τη φορά, όση ώρα και να ασχοληθείτε με το παιχνίδι σε ένα playthrough, δεν θα αργήσετε να κάνετε έξοδο στην επιφάνεια εργασίας, όπως συνέβαινε με το πρώτο Max Payne.

Επίσης, το πολύ ιδιόρρυθμο σύστημα επιλογής δυσκολίας, διορθώθηκε αρκετά αν και όχι εντελώς. Τώρα, αν παίξετε το παιχνίδι για πρώτη φορά, θα μπορείτε να επιλέξετε μόνο το πρώτο επίπεδο δυσκολίας. Αν όμως το τερματίσετε σε αυτό το επίπεδο, αυτόματα θα ξεκλειδώσουν και όλα τα υπόλοιπα επίπεδα δυσκολίας. Αυτή είναι μεν μία βελτίωση, αλλά δεν είναι αρκετή, αφού μπορεί για πολλούς παίκτες, το πρώτο επίπεδο δυσκολίας να είναι υπερβολικά εύκολο.

Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του παιχνιδιού είναι η δυνατότητα ελέγχου δύο χαρακτήρων κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας: Μαξ και Μόνα.

Στα θετικά συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι αυτή τη φορά υπάρχουν πολύ περισσότερα πυρομαχικά διαθέσιμα στο παιχνίδι (σε σύγκριση με τα ελάχιστα που υπήρχαν στο Max Payne 1). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα σπαταλάτε αλόγιστα, απλά δεν πρέπει να αρρωστήσετε από την τσιγκουνιά όπως στο προβληματικό Max Payne 1.

Το μεγάλο «κατόρθωμα» του Max Payne 2, είναι ότι, αυτή τη φορά, πράγματι θα αισθανθείτε τα συναισθήματα του ήρωα στην πορεία του παιχνιδιού, παρά το μέτριο voice acting.
Και τελειώνουμε το gameplay με τα αρνητικά. Το πρώτο είναι ότι, όπως και στον προκάτοχο, δεν υπάρχουν cinematics διαθέσιμα στο κεντρικό μενού μετά ή πριν τον τερματισμό του παιχνιδιού. Έτσι, δεν θα μπορέσετε να δείτε ολοκληρωμένη την ιστορία του Max Payne 2.

Το τελευταίο όμως αρνητικό, είναι και το μεγαλύτερο: Το παιχνίδι διαθέτει δύο τερματισμούς. Έναν απαισιόδοξο και έναν αισιόδοξο. Το κακό όμως είναι ότι τον αισιόδοξο τερματισμό θα έχετε την «τιμή» να τον παρακολουθήσετε μόνο αν (άκουσον άκουσον) τερματίσετε το παιχνίδι στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας. Δηλαδή αν δεν είστε βετεράνος των shooters, δεν θα δείτε και τον καλό τερματισμό. Φυσικά αυτό το βρήκα απαράδεκτο, αλλά μην σκάτε, υπάρχει και το youtube!

Γενικά το gameplay του Max Payne 2 είναι το πιο δυνατό του κομμάτι και σίγουρα ικανοποιεί, παρά τις όποιες παραλήψεις. Σίγουρα, από πλευράς gameplay, θα απολαύσετε το Max Payne 2.


Συμπεράσματα

Τι είδους εμπειρία είναι λοιπόν το Max Payne 2? Το Max Payne 2 είναι πολύ βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του στον τεχνικό τομέα αλλά κρατάει το ίδιο πολύ σκοτεινό και απαισιόδοξο ύφος στο σενάριο. Αυτό που μου άρεσε στο παιχνίδι είναι το στοιχείο του σεξ. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι η μιζέρια, η θλίψη, η καχυποψία και η κακώς εφαρμοσμένη (ας μην το συγκρίνουμε με τη σειρά Deus Ex) συνωμοσιολογία.

Το παιχνίδι ομοιάζει έντονα με μία κακής ποιότητας Αμερικάνικη ταινία. Δηλαδή, ενώ είναι αλήθεια ότι αυτή τη φορά θα νοιώσετε τα συναισθήματα του Μαξ, ειδικά προς το τέλος, αυτά τα συναισθήματα είναι όλα αρνητικά. Μίσος, θλίψη, επιθετικότητα, μιζέρια. Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο φωτεινό που να δίνει μια νότα αισιοδοξίας.

Όταν αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην αγορά παιχνίδια σαν το Half-Life 2 ή το Crysis, δεν βρίσκω το λόγο γιατί να βυθιστεί κανείς μέσα στη μαυρίλα για ένα παιχνίδι που σύμφωνα με την Wikipedia δεν πούλησε παρά ελάχιστα αντίτυπα. Ναι, έχει καλά γραφικά, καλό gameplay, αξιοπρεπή ήχο, αλλά νομίζω ότι σε περίοδο που στη χώρα μας η απαισιοδοξία έχει αυξηθεί κατακόρυφα, ο μέσος gamer καλά θα κάνει να αποφύγει αυτό το παιχνίδι.

Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι έπαιξα το παιχνίδι στην τελευταία του έκδοση σε windows 7 64-bit, χωρίς να συναντήσω το παραμικρό πρόβλημα.

Πάρτε το μόνο αν είστε φανατικός οπαδός του πρώτου Max Payne. Αλλιώς, πάρτε ακόμα ένα καθαρόαιμο FPS που θα το ευχαριστηθείτε πολύ περισσότερο. Κοινώς, προσωπικά μπορώ άνετα να πω ότι κλαίω τα λεφτά μου που το πήρα και ότι δεν αξίζει ούτε για 5 €. Η απόφαση δική σας…   


Θετικά

·         Animation και physics
·         Ενδιαφέροντα όπλα
·         Βελτιωμένο bullet time
·         Δυνατότητα ελέγχου δύο χαρακτήρων
·         Δεν υπάρχουν λαβύρινθοι
·         Δεν υπάρχουν bosses


Αρνητικά

·         Απουσία screenshots (για δεύτερη φορά)
·         Τετριμμένο σενάριο
·         Αδιάφορη μουσική
·         Μέτριο voice acting
·         Μικρή διάρκεια – αντοχή στο χρόνο
·         Απουσία ονομάτων μοντέλων όπλων (για δεύτερη φορά)
·         Απουσία μενού “cinematics” μετά τον τερματισμό
·         Δύο τερματισμοί ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας


ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 6,4/10